Η επιχείρηση που έχει στηθεί προκειμένου να εμφανιστεί ο Αλέξης Τσίπρας ως ο σωτήρας της Κεντροαριστεράς και να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι η επανεμφάνισή του με ένα νέο κόμμα θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό έχει κενά. Έχει πολλά κενά, αφού επί της ουσίας το ζήτημα είναι πως ο ίδιος έχει αξιολογηθεί και ως πρωθυπουργός και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλιστα με ένα αξιόλογο ποσοστό την περίοδο 2019-2023.
Τα περί rebranding και της σοφίας που μπορεί να απέκτησε από το καλοκαίρι του 2023 μετά την εκκωφαντική ήττα που υπέστη –εις διπλούν– μέχρι το καλοκαίρι του 2025 είναι λόγια του αέρα. Αν κάποιος διαβάσει τις ομιλίες του θα καταλάβει ότι όχι απλά δεν έχει αλλάξει νοοτροπία, αλλά αντιθέτως επιδιώκει να παραμείνει στο πολιτικό σκηνικό προκειμένου να «δικαιωθεί» για την κατά τη γνώμη του λανθασμένη κρίση του ελληνικού λαού.
Τα «περί νέου πατριωτισμού» και «δημοκρατικού καπιταλισμού» που έχει εντάξει στο λεξιλόγιό του λίγο απέχουν ως προς την ουσία αυτών που λέει από τη «σεισάχθεια» και τα «νταούλια» του προγράμματος Θεσσαλονίκης πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Είναι απλά συνθήματα, είναι λέξεις χωρίς νόημα, ειδικά από έναν πολιτικό που ρωτούσε αν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα και γέμιζε τη χώρα φόρους, την ίδια ώρα που χαρακτήριζε ως «ατού» του την οικονομία.
Ποιες όμως αλλαγές θα μπορούσε να φέρει στο πολιτικό σκηνικό η επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα και ένα νέο κόμμα; Ας ξεπεράσουμε τον σκόπελο που λέγεται χρηματοδότηση –η οποία απαιτείται για να στηθεί ένα κόμμα που υποτίθεται ότι θα διεκδικήσει την… εξουσία– αλλά και αυτόν των… άφθαρτων στελεχών που θα το πλαισιώσουν.
Ας πάμε στην ουσία. Πού θα απευθυνθεί ο Αλέξης Τσίπρας; Από ποια δεξαμενή θα επιδιώξει να «ψαρέψει» ψηφοφόρους; Το ΠΑΣΟΚ είναι εκεί που ήταν και στις εκλογές του 2023 –άντε λίγο πάνω, λίγο κάτω– με μια βάση του 7% με 8% που δεν ψήφισε τον Αλέξη Τσίπρα όταν ήταν στα πάνω του και δεν μετοίκησε προς την Κουμουνδούρου. Είναι αυτοί που θεωρούν και τον Νίκο Ανδρουλάκη ως… καταλληλότερο για πρωθυπουργό. Οπότε αυτοί δύσκολα θα μετακινηθούν. Το υπόλοιπο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ –όπου είχε πάει– πριν από τις εκλογές του 2023 και κατ' επέκταση θα δυσκολευτεί να πεισθεί ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι τώρα ικανός να ηγηθεί του χώρου.
Ας πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Η υποδοχή στο Συνέδριο δεν ήταν αυτή που περίμενε και ο ίδιος. Κάποιοι του γύρισαν την πλάτη, άλλοι έψαχναν στις… τσάντες τους να βρουν κάτι για να αποφύγουν τη χειραψία. Ο… μισός ΣΥΡΙΖΑ που κοιτάζει προς τον Πολάκη θεωρεί πως ο Αλέξης Τσίπρας τον πρόδωσε και σίγουρα δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος για να ξεχάσουν το συναίσθημα αυτοί. Άρα ψαρεύει στο μισό του 6% του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, άντε και λίγο παραπάνω.
Από εκεί και πέρα, η Νέα Αριστερά είναι αυτή που επέρριψε ευθύνες στον Αλέξη Τσίπρα για την υπόθεση Στέφανου Κασσελάκη, το ΜέΡΑ25 είναι Γιάνης Βαρουφάκης και μένει η Πλεύση της Ζωής Κωνταντοπούλου που έχει μαζέψει τους δυσαρεστημένους του ΣΥΡΙΖΑ και πνέει μένεα κατά του πρώην συντρόφου από το μισό του 2015 και μετά, προειδοποιώντας τον μάλιστα ανοιχτά «να μην τολμήσει να βγει από το καβούκι του».
Αν αυτός είναι ο στόχος του, επί της ουσίας δεν πιάνει καν το 17,8% του 2023, πόσο μάλλον το 22% και βάλε που διαδίδουν από το περιβάλλον του ως… βάση.
Με απλά λόγια, μόνο το πολιτικό σκηνικό δεν αλλάζει μια επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα. Όσο και αν κάποιοι παλεύουν να βρουν το πρόσωπο που θα… νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι παλιές συνταγές δεν είναι πάντα και οι καλύτερες, ειδικά οι δοκιμασμένες που κατέληξαν στα αζήτητα της ιστορίας.
Ούτε ανακατανομή ψήφων φέρνει ούτε συνθήκες διείσδυσης στο κέντρο δημιουργεί. Ειδικά στο κέντρο όπου η κυριαρχία του πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ είναι σημαντική, όσα ο Αλέξης Τσίπρας πρεσβεύει και διακονεί δύσκολα γίνονται αποδεκτά. Διότι άλλο η αγανάκτηση του 2015 και άλλοι οι δράκοι των… παραμυθιών που σήμερα διακινούνται και από όλα τα κόμματα και τα αποκόμματα της Αριστεράς.
