Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης με την πρότασή του για την Προεδρία της Δημοκρατίας επιχειρεί να πιάσει το λεγόμενο εκσυγχρονιστικό κέντρο. Η επιλογή του Τάσου Γιαννίτση είναι στοχευμένη από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, για τον ίδιο τον υποψήφιο όμως αποτελεί δικαίωση. Δικαίωση έναντι του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Ίσως και γι’ αυτό να αποδέχθηκε την πρόταση…
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με τις μέχρι τώρα κινήσεις τους έχει καταστήσει το κόμμα ένα είδος «πράσινου ΣΥΡΙΖΑ». Καταστροφολογία, λαϊκισμός και διχαστικές αναφορές περί δεξιάς που θυμίζουν Αλέξη Τσίπρα. Ίσως γι’ αυτό προχώρησε στην πρόταση του Τάσου Γιαννίτση, που όμως στην τελική απευθύνεται κυρίως στο παλιό καλό ΠΑΣΟΚ που ζει και βασιλεύει και τώρα δυσανασχετεί.
Άλλωστε η λογική «η επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος πρέπει να συνδυαστεί με την επιβίωση της κυβέρνησης» είναι μια λογική που κυριάρχησε όλα τα χρόνια της παντοκρατορίας της Χαριλάου Τρικούπη. Εκφράστηκε με τη φράση αυτή σε εκείνη τη μαραθώνια συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ από τη Βάσω Παπανδρέου και επιδοκιμάστηκε από το σύνολο των στελεχών.
Η ίδια και πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων οι Κώστας Λαλιώτης, Χρήστος Πρωτόπαππας, Τόνια Αντωνίου, Κώστα Σκανδαλίδης, Απόστολος Κακλαμάνης, σε εκείνη τη συνεδρίαση του Απριλίου του 2021 συνεπικουρούμενοι από τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ που κυριαρχούσαν έβαλαν εμπόδια στην αλλαγή του ασφαλιστικού. Γνωρίζοντας τα προβλήματα, φοβούμενοι όμως την πτώση της κυβέρνησης.
Ο Κώστας Σημίτης υπαναχώρησε, έβαλε στο ντουλάπι της… ιστορίας τις προτάσεις Γιαννίτση και προχώρησε παρακάτω με τις κινητοποιήσεις να σβήνουν σταδιακά και την κυβέρνησή του να… επιβιώνει.
Στο πλαίσιο αυτό λογική και η αντίδραση κυβερνητικών στελεχών στις δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη, ο οποίος μιλά τώρα για τον Τάσο Γιαννίτση, λέγοντας πως «συμβολίζει την Ελλάδα της προνοητικότητας, την Ελλάδα που, αν είχε κάνει ό,τι έπρεπε στον σωστό χρόνο, πολύ πιθανόν να μην είχαμε ζήσει τη μνημονιακή καταστροφή» και η αναφορά ότι «ο κ. Γιαννίτσης χρειαζόταν τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ το 2001, όχι το 2025».
Οπότε ο Νίκος Ανδρουλάκης με την επιλογή του μάλλον κουνά το δάχτυλο στο εσωτερικό του κόμματός του αλλά και στα κόμματα της Αριστεράς, ίσως στο τέλος και στον εαυτό του και όλους όσοι ποτίζουν λεφτόδεντρα και μοιράζουν υποσχέσεις.
