Νέα ρύθμιση φέρεται να επεξεργάζεται η κυβέρνηση για τους οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων και τη ζώνη κατοίκησης που επεκτάθηκε γύρω από αυτούς και χαρακτηρίστηκε «μη νόμιμης δόμησης» από το ΣτΕ σε απόφαση για τον νέο οικοδομικό κανονισμό, ενώ υπήρξε και Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για να μπει τάξη στο θέμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες στο protothema.gr, η διευθέτηση αναμένεται μέσα στον Ιούνιο, με στόχο τη ρύθμιση μιας μεγάλης εκκρεμότητας και θα δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές στους μελετητές για την υλοποίηση του πολεοδομικού σχεδιασμού σε όλη τη χώρα.
Η ρύθμιση αναμένεται να δώσει ανάσα σε χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων, με μόνη εκκρεμότητα τη λεγόμενη Ζώνη Γ’ (που είναι η πιο απομακρυσμένη του οικισμού), η οποία βρίσκεται ήδη στο μικροσκόπιο της κυβέρνησης με στόχο τη θεσμική επανένταξη.
Είναι τα τμήματα των οικισμών που επεκτάθηκαν αυθαίρετα με αποφάσεις νομαρχών από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και έπειτα, χαρακτηρίζονται Ζώνη Γ' και με την απόφαση του ΣτΕ είναι πλέον μη οικοδομήσιμα, λόγω απουσίας (κατά την οριοθέτηση) επιστημονικών κριτηρίων.
Τα τμήματα γης της Ζώνης Γ', κατέστησαν μη οικοδομήσιμα και τα αδόμητα οικόπεδα που βρίσκονται μέσα σε αυτή.
Έτσι, σύμφωνα με το prototheme.gr επιχειρείται να ρυθμιστεί αυτή η αδικία καινα τεθούν ασφαλείς κανόνες δόμησης, αλλά και κοινωνικούς για την προστασία των μικρών οικισμών, τη συγκράτηση του πληθυσμού στην ύπαιθρο και την προστασία της ιδιοκτησίας.
Ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Νίκος Ταγαράς, μιλώντας στο protothema.gr αναφέρεται στην ευρύτερη στόχευση της ρύθμισης για την οριοθέτηση των οικισμών, η οποία, όπως λέει, είναι πέρα από αυστηρά πολεοδομικά και χωροταξικά κριτήρια και βάζει στο επίκεντρο την ανάγκη για στήριξη της υπαίθρου και του Δημογραφικού: «Δεν μπορείς να αξιολογείς μόνο με πληθυσμιακά δεδομένα τους οικισμούς. Αν πηγαίναμε μόνο με το κριτήριο του πληθυσμού, θα έπρεπε κάθε φορά που μειώνεται να μικραίνουμε και τα όριά τους. Δηλαδή να σβήσουμε σταδιακά την επαρχία και να γυρίσουμε όλοι στην Αθήνα», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ενα ακίνητο, όπως λέει, μπορεί να μη χτίστηκε ποτέ, αλλά έχει αξία για να το πουλήσει κάποιος, να το μεταβιβάσει, να το αξιοποιήσει. Η απαξίωση αυτής της αξίας είναι κοινωνικό, οικονομικό αλλά και αναπτυξιακό πρόβλημα.
Ο ίδιος περιγράφει το βασικό δίλημμα ως αναζήτηση της ισορροπίας ανάμεσα στο άρθρο 24 του Συντάγματος για την προστασία του περιβάλλοντος και το άρθρο 17 για την προστασία της ιδιοκτησίας.
Στο πνεύμα αυτό, δηλώνει, ότι η εντολή του πρωθυπουργού είναι να εξεταστούν όλες οι κοινωνικές και πολεοδομικές παράμετροι, με στόχο όχι μόνο τη διατήρηση των υφιστάμενων οικισμών, αλλά και την ενίσχυση της αποκέντρωσης, την επιστροφή των νέων στα χωριά, ακόμη και την προσέλκυση νέων κατοίκων.
Για όλα αυτά, τονίζει, υπάρχουν πολεοδομικά εργαλεία παλιά και νέα (π.χ. διατάξεις για τους στάσιμους, μικρούς ή εγκαταλελειμμένους οικισμούς κ.ά.), τα οποία θα επιστρατεύσει η Πολιτεία και θα θέσει υπό την αξιολόγηση του ΣτΕ για να έχει τη βεβαιότητα ότι μπορούν να σταθούν στο συνταγματικό πλαίσιο που υπάρχει.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ανομοιογένεια μεταξύ των πολύ μικρών χωριών των 50-100 κατοίκων αλλά και άλλων που τον χειμώνα ερημώνουν και το καλοκαίρι γεμίζουν από παραθεριστές.
Ο σχεδιασμός αφορά συνολικά 257 πολεοδομικές μελέτες, οι οποίες εξελίσσονται ήδη στο πλαίσιο του προγράμματος «Κωνσταντίνος Δοξιάδης», με χρηματοδότηση που φτάνει το 1 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Ωστόσο, το Προεδρικό Διάταγμα έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις σε τοπικές κοινωνίες, κυρίως για το τι θα ισχύσει για ακίνητα που βρίσκονται στην αποκαλούμενη Ζώνη Γ’, η οποία υπήρχε στο αρχικό σχέδιο Π.Δ. του ΥΠΕΝ αλλά απορρίφθηκε από το ΣτΕ ως μη νόμιμη. Οσο για τις υπόλοιπες ζώνες (Α’, Β’ και Β1’), η οικοδομησιμότητα παραμένει ως έχει, με τις αρτιότητες να ξεκινούν από 150 τ.μ. έως και 2 στρέμματα.
Να σημειωθεί ότι το Προεδρικό Διάταγμα δεν αφορά οικισμούς με πληθυσμό πάνω από 2.000 κατοίκους, ούτε τους νέους οικισμούς που δημιουργήθηκαν μετά το 1983, καθώς και τους παραλιακούς οικισμούς που εντάσσονται σε Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) σε συγκεκριμένες περιφερειακές ενότητες, όπως η Αττική, η Εύβοια, η Κορινθία, η Θεσσαλονίκη, η Πιερία και η Χαλκιδική.
