Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο Αμερικανός στρατηγός Φίλιπ Μπρίντλοβ, επικεφαλής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, κατηγόρησε εκ νέου τη Ρωσία (είχαν προηγηθεί επίσημες καταθέσεις του ιδίου το 2019 και το 2016) ότι εργάζεται ενεργά για να επιδεινώσει τις ροές προσφύγων σε μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης της ΕΕ.
Σε κατάθεση ενώπιον της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των ΗΠΑ ανέφερε: «Η Ρωσία και το καθεστώς Άσαντ σκόπιμα οπλίζουν τη μετανάστευση από τη Συρία. Σε μια προσπάθεια να κατακλύσουν τις ευρωπαϊκές δομές και να διασπάσουν την ευρωπαϊκή αποφασιστικότητα (...) βλέπω στη Συρία, σε μέρη όπως το Χαλέπι, αυτό που θα ονόμαζα απολύτως αδιάκριτους, άστοχους βομβαρδισμούς να καταστρέφουν μεγάλα τμήματα μιας πόλης χωρίς καμία στρατιωτική χρησιμότητα».
Κατά τον Μπρίντλοβ «για τα αδιάκριτα αυτά χτυπήματα που χρησιμοποιούνται τόσο από τον Μπασάρ αλ Άσαντ όσο και από τις ρωσικές δυνάμεις, δεν μπορώ να βρω κανέναν άλλο λόγο παρά να προκαλέσουν την μετακίνηση των προσφύγων και να τους καταστήσουν πρόβλημα κάποιου άλλου».
Ωστόσο, οι ένοπλες συρράξεις δεν είναι ο μόνος μοχλός πίεσης. Κατά καιρούς η Ρωσία, στηριζόμενη στα πολλαπλά προβλήματα που δημιουργεί η λαθρομετανάστευση, έχει χρησιμοποιήσει κι άλλες μεθόδους πολιτικής αποσταθεροποίησης.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η φερόμενη υπόθεση βιασμού ενός 13χρονου κοριτσιού υπηκόου Ρωσίας, γνωστής ως Λίζα Φ., η οποία ισχυρίστηκε ότι βιάστηκε για 30 ώρες συνεχόμενα μετά την απαγωγή της από μετανάστες, κάτι που, σύμφωνα με τις γερμανικές αρχές, δεν συνέβη ποτέ. Η υπόθεση «αποκαλύφθηκε» από ένα ρωσικών συμφερόντων ιστότοπο το 2019 (Voice of Europe), ο οποίος λίγο μετά, υπό τον φόβο των διώξεων, διέκοψε τη λειτουργία του και επανεμφανίστηκε από ανώνυμους servers του Καζακστάν!
Ένα άλλο κραυγαλέο παράδειγμα ρωσικής εμπλοκής που χρησιμοποιήθηκε από συγκεκριμένα φιλορωσικά δίκτυα στο εσωτερικό της Ελλάδας ήταν η υπόθεση της «μικρής Μαρίας» στον Έβρο με προφανή στόχο να πλήξει την εικόνα της ελληνικής κυβέρνησης. Στο τέλος αποδείχθηκε ότι η υπόθεση ήταν έντεχνα κατασκευασμένη και όσοι φρόντισαν να την αναπαράγουν ασμένως ήταν είτε έμμισθα ενεργούμενα της ρωσικής προπαγάνδας, είτε χρήσιμοι ηλίθιοι.
Όπως και κατά τα έτη 2014-2019, η Μόσχα πιστεύει πως μπορεί να επηρεάσει την διακυβέρνηση των ευρωπαϊκών κρατών μέσω του προσφυγικού. Από την μια τα η αγαστή έμμισθη συνεργασία με τις αριστερές οργανώσεις, οι οποίες πιέζουν δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και από την άλλη, τα δίκτυα της στα ακροδεξιά κόμματα και την Εκκλησία προάγουν την ισλαμοφοβία και τη μισαλλοδοξία.
Καταλήγοντας, η χθεσινή στάση του Χαφτάρ δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Το καθεστώς της Λιβύης στηρίζεται στη βοήθεια που παρέχει αφειδώς ο Πούτιν κυρίως μέσω της παραστρατιωτικής οργάνωσης Wagner.
Τα τελευταία χρόνια άλλωστε, η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες της Wagner τόσο ως εναλλακτική λύση στις δυτικές ένοπλες δυνάμεις (βλ. Ουκρανία), όσο και ως μέσο πρόσβασης σε οικονομικούς πόρους μέσω του λαθρεμπορίου όπλων και φυσικών πόρων, παρέχοντας σε τακτική βάση πολιτική, στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στη Λιβύη και το Μάλι.
