Ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε μια τετραετία για 3η φορά κατέθεσε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης και για 3η φορά ηττήθηκε κατά κράτος όχι λόγω αριθμητικών συσχετισμών αλλά στην ουσία.
Γράφει ο Ραφαήλ Κανελλόπουλος*
Η πρόταση δυσπιστίας απέδειξε όχι μόνο την κακή διακυβέρνηση Τσίπρα στην περίοδο 2015-2019, αλλά αποκάλυψε ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στερείται στοιχειώδους ρεαλιστικής κυβερνητικής πρότασης για το αύριο της χώρας.
Συνεπής στην τακτική της απαξίωσης των πάντων, ακόμα και θεσμικών διαδικασιών, ευτέλισε και την διαδικασία της προτάσεως δυσπιστίας, μια πρόταση που ως στόχο θα έπρεπε να έχει τον έλεγχο της κυβέρνησης για την πορεία της χώρας. Αν και το κόμμα του βαρύνεται με δύο Ειδικά Δικαστήρια για θεσμικά ατοπήματα, επέλεξε την τακτική του πυροτεχνήματος, της σπίλωσης και της λάσπης. Μη έχοντας να πει κάτι ουσιαστικό για οικονομία, κοινωνία, ανάπτυξη, στέγαση, αγροτική πολιτική, εθνική άμυνα… επέλεξε τον σκοτεινό δρόμο των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων για να «χτίσει» την αντιπολιτευτική του τακτική και ρητορική.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν η πραγματικότητα (το αποτέλεσμα της πρότασης μομφής) διαπίστωσε ότι δεν τον εξυπηρετεί, προσπάθησε να δημιουργήσει μια νέα, προσαρμοσμένη στα δικά του πρότυπα!
Επιλέγει την αποχή από τις κοινοβουλευτικές δραστηριότητες για τον ίδιο και το κόμμα του, ευτελίζοντας για μια ακόμα φορά τον κοινοβουλευτισμό και δείχνοντας σε όλους ότι οι αρχές και οι αξίες του είναι εύπλαστες και μεταβάλλονται ανάλογα με τις ανάγκες του κόμματος του.
Ο κ. Τσίπρας όμως βγήκε και «μειωμένος», από την πρόταση δυσπιστίας. Μειωμένος, γιατί την στιγμή που εκείνος διαρρηγνύει τα ιμάτια του για δήθεν συνταγματική εκτροπή και κατάλυση των θεσμών, την ίδια ώρα η Ελλάδα βελτιώνει τη διεθνή κατάταξή της κατά εννέα θέσεις στον δείκτη για δημοκρατίας (Economist Intelligence Unit) και κατά 16 θέσεις στο δείκτη για την αντιμετώπιση της διαφθοράς (Έκθεση Διεθνούς Διαφάνειας). Αυτό, που δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Τσίπρας είναι ότι ενώ αυτός μένει προσκολλημένος στη λάσπη του χθες, η Ελλάδα εξελίσσεται και προχωρά μπροστά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε μέσα σε διεθνείς θύελλες, να μειώσει φόρους, να νοικοκυρέψει τα δημοσιονομικά, να στηρίξει τα νοικοκυριά απέναντι στην εξωγενή ακρίβεια, χωρίς να εκτροχιάσει την οικονομία. Μπόρεσε να φέρει νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας, να θωρακίσει αμυντικά την χώρα και να δώσει ίσως το σημαντικότερο αγαθό που στέρησε ο Αλέξης Τσίπρας από τους Έλληνες, την Ελπίδα!
Πάρα τις Γκεμπελικές λογικές της αντιπολίτευσης, η αλήθεια είναι μια: Η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι σε πολύ καλύτερο σημείο από την Ελλάδα που παρέδωσε ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι κάτι που αποδεικνύεται από τα στοιχεία της οικονομίας, αλλά και από τη διεθνή θέση της χώρας μας, καθώς στην τετραετία είχαμε 12 αναβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας και απέχουμε μόλις ένα βήμα από την επενδυτική βαθμίδα.
Οι προσεχείς εκλογές είναι ίσως σημαντικότερες από εκείνες του 2019 καθώς πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στον Κυριάκο Μητσοτάκη να συνεχίσει να οικοδομεί την Ελλάδα της σταθερότητας, της συνέπειας και της υπευθυνότητας. Και παράλληλα να διαμορφώσει το μέλλον ενός λαού που έχει μάθει από τα λάθη του και δεν είναι έρμαιο του κάθε πολιτικού καιροσκόπου και λαοπλάνου.
Στα δικά μας χέρια είναι να διαψεύσουμε, με τη δύναμη της ψήφου μας την ελληνική κακή παράδοση που θέλει τους Έλληνες να μοχθούν για να γεμίσουν την καρδάρα με το γάλα και μετά με ένα στραβοπάτημα να την ρίχνουν όλη κάτω και να την αδειάζουν…
*Ο Ραφαήλ Κανελλόπουλος είναι υπεύθυνος Έρευνας και Καινοτομίας της ΟΝΝΕΔ
