Η αντιπολίτευση στην Ελλάδα έχει περάσει (ξανά) στη σφαίρα του άκρατου λαϊκισμού. Στο σύνολό τους τα κόμματα αναζητούν θέματα για να επενδύσουν πάνω σε αυτά με τη λογική της… αγανάκτησης του… λαού –που φυσικά εκπροσωπούν– και επιβεβαιώνουν ότι αδιαφορούν για την επόμενη ημέρα, ακόμη και στην περίπτωση που κληθούν να κυβερνήσουν.
Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό που γίνεται κάθε φορά; Πολιτικοί αρχηγοί –και της δήθεν σοβαρής αντιπολίτευσης– και στελέχη ανεβαίνουν στα κάγκελα και φωνάζουν περισσότερο ακόμη και από την ηχηρή μειοψηφία των διάφορων αλληλέγγυων και των επαγγελματιών διαμαρτυρόμενων. Η περίπτωση των ΕΛΤΑ και της λειτουργίας των υποκαταστημάτων χαρακτηριστική.
Η αλήθεια είναι ότι η ανακοίνωση για το κλείσιμο 204 υποκαταστημάτων σε όλη τη χώρα αιφνιδίασε τους πάντες. Πολύ περισσότερο όταν δεν υπήρξε ζύμωση με τις τοπικές κοινωνίες από τη διοίκηση της επιχείρησης και δεν δόθηκαν πριν από τις ανακοινώσεις διευκρινίσεις για το πώς θα εξυπηρετούνται οι πολίτες, ειδικά οι συνταξιούχοι και όσοι χρησιμοποιούν ακόμη τις υπηρεσίες των ταχυδρομείων.
Ας πούμε ότι υπήρχε επικοινωνιακό φάουλ. Όμως το ερώτημα είναι αν μπορούν τα ΕΛΤΑ να συνεχίσουν να λειτουργούν όπως σήμερα. Αν πρέπει να πληρώνουν οι φορολογούμενοι το κόστος για μια πολιτική που εμφανίζεται ως… κοινωνική ενώ είναι το αντίθετο.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα είναι πως με αφορμή τα ΕΛΤΑ χτίζεται ένα νέο αφήγημα που με fake news επιχειρεί να εμφανίσει την κυβέρνηση ως… ανάλγητη. Και κυρίως ότι έχει μια εχθρική στάση έναντι της περιφέρειας.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσουν θέματα όπως το κλείσιμο υποκαταστημάτων τραπεζών, το κλείσιμο στρατοπέδων αλλά και παραρτημάτων ιδρυμάτων, βάζοντας φυσικά και το κερασάκι της υπόθεσης του ΟΠΕΚΕΠΕ με τις επιδοτήσεις αλλά και την ευλογιά.
Το αφήγημα στήνεται και η προσπάθεια τώρα αφορά την πρόκληση οργής και αγανάκτησης στην περιφέρεια. Γι’ αυτό και οι εξορμήσεις των πολιτικών αρχηγών, που περιοδεύουν ανά την Ελλάδα για να επιτεθούν στην κυβέρνηση και να χαϊδέψουν αυτιά. Όπως και τις προηγούμενες φορές, εκτιμούν πως βρήκαν αυτό που τους… λείπει στην αντιπολιτευτική φαρέτρα τους.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης για παράδειγμα μίλησε στον Βόλο για τον πρωθυπουργό χαρακτηρίζοντάς τον «πρωταγωνιστή της καταστροφής». Τον έχει ήδη αποκαλέσει «ενορχηστρωτή της συγκάλυψης» για την τραγωδία στα Τέμπη και «αρχιτέκτονα της συγκάλυψης» για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, την ώρα που δηλώνει πως το κόμμα τους δεν συμμετέχει στην τοξικότητα αν και σιγά σιγά εμφανίζεται να διεκδικεί… πρωταγωνιστικό ρόλο δίπλα στη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Στον Βόλο μάλιστα έφτασε στο σημείο να υπόσχεται μέχρι και φτηνές μεταφορές στους κτηνοτρόφους αλλά και άλλα πολλά για να δείξει ότι ο ίδιος στηρίζει την περιφέρεια. Το ίδιο φυσικά και ο Σωκράτης Φάμελλος που αναζητεί ρόλο ύπαρξης και δηλώνει ότι εκπροσωπεί –ως ΣΥΡΙΖΑ– τον λαό.
Πάντως το νέο αφήγημα έχει να κάνει με την περιφέρεια. Εκεί επικεντρώνονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης βλέποντας και τις αντιδράσεις των αγροτών. Αναζητούν και πάλι μια… σπίθα που θα ανάψει την… οργή και θα οδηγήσει τον κόσμο στους δρόμους για να γίνει η πολυπόθητη –από τους ίδιους– πολιτική αλλαγή.
Δεν βάζουν μυαλό. Δεν καταλαβαίνουν ότι το 2025 δεν είναι 2011, 2012 ή 2014. Ότι είναι δύσκολο να εμπιστευτούν οι πολίτες όλους όσοι υπόσχονται τα πάντα στους πάντες, τάζουν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς και κυρίως όλους όσοι αδιαφορούν για την επόμενη ημέρα.
Αναζητώντας την αρνητική ψήφο δημιουργούν μια μιζέρια που ουδέποτε συνήργησε ως στάση στην ανάπτυξη και την αλλαγή σελίδας.
