Ως ένας «ατρόμητος» υποστηρικτής της ελληνικής κυριαρχίας και των εθνικών δικαιωμάτων εμφανίστηκε εκ νέου ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.
Με δηλώσεις όπως «η Τουρκία δεν τολμά να μας αγγίξει» και «πρέπει να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα εδώ και τώρα», επιχείρησε –κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στον Real Fm– να πείσει πως η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την Άγκυρα, μολονότι δεν βρήκε κουβέντα για τον Αλέξη Τσίπρα (που τον πρότεινε) όταν εκείνος υποστήριξε ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα.
Συγκεκριμένα, τόνισε ότι η Ελλάδα έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα, βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, να προχωρήσει μονομερώς στην επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης της στα 12 ναυτικά μίλια στην Ανατολική Μεσόγειο.
«Η Τουρκία δεν τολμά να μας αγγίξει», δήλωσε με χαρακτηριστική αυτοπεποίθηση. Και συνέχισε: «Πρέπει να ασκήσουμε την κυριαρχία μας και όλα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά την υπεροχή της Ελλάδας, τόσο σε επίπεδο υποδομών όσο και στο φρόνημα των Ενόπλων Δυνάμεών μας».
«Η Ελλάδα έχει το δίκαιο με το μέρος της και πρέπει να το επιβάλλει. Η Τουρκία κατανοεί τη στρατηγική υπεροχή της χώρας μας και για αυτό ακριβώς αποφεύγει να προχωρήσει σε σοβαρές κινήσεις», προσέθεσε χαρακτηριστικά.
Σε κάθε περίπτωση, η δήθεν «μαχητική» στάση του απέναντι στην Τουρκία και η επιμονή του για άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια προκαλεί ερωτήματα, όχι μόνο για τη χρονική στιγμή των δηλώσεών του αλλά και για την πολιτική του κληρονομιά.
Αξίζει να θυμίσουμε ότι πρόκειται για τον πολιτικό που έμεινε στήλη… άλατος όταν ο καταδικασμένος Ηλίας Κασιδιάρης χαστούκισε τη βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη. Η «χαλαρή» αντίδρασή του προκάλεσε τότε απογοήτευση και ερωτήματα για την αποφασιστικότητά του να διαφυλάξει το κύρος των δημοκρατικών θεσμών.
Την ίδια ώρα, η σημερινή ρητορική του εγείρει το ερώτημα γιατί ο κ. Παυλόπουλος δεν προώθησε αυτές τις θέσεις κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Είχε τη δυνατότητα να αναδείξει τα ζητήματα αυτά με την ίδια ένταση τότε, όταν το θεσμικό του κύρος μπορούσε να πιέσει για πιο αποφασιστική πολιτική.
Παρότι δεν είχε εκτελεστικές αρμοδιότητες, η φωνή του μπορούσε να αποτελέσει σημαντική πυξίδα για την εθνική πολιτική. Ωστόσο, οι παρεμβάσεις του ήταν συχνά περιορισμένες και πιο «στρογγυλεμένες», αποφεύγοντας συγκρούσεις με τον τότε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.
Εκεί, όμως, που έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο ήταν όταν… ξέχασε να πάει στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Ο κ. Σημίτης, παρά τις διαφωνίες που μπορεί να είχε κανείς με την πολιτική του, υπήρξε μια κομβική προσωπικότητα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, με την απουσία του κ. Παυλόπουλου να αφήνει μια αίσθηση που δύσκολα δεν ερμηνεύεται ως ένδειξη έλλειψης μεγαλοψυχίας και σεβασμού προς το θεσμικό βάρος του εκλιπόντος.
Εν κατακλείδι, η σημερινή του ένταση, σε συνδυασμό με την έλλειψη ουσιαστικών δράσεων στο παρελθόν, αφήνει την εντύπωση ότι ο πρώην Πρόεδρος επιχειρεί να αναδιαμορφώσει την πολιτική του ταυτότητα εκ των υστέρων.
Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς αν ο κ. Παυλόπουλος μιλά τώρα τόσο έντονα για την Τουρκία επειδή, πλέον, αισθάνεται ασφαλής εκτός της ενεργούς πολιτικής σκηνής ή ακολουθεί το παράδειγμα άλλων πρώην «γαλάζιων» προέδρων της ΝΔ, που επιδιώκουν να δείξουν τον πατριωτισμό τους…
Αλλά, ο δήθεν «μαχητικός» τόνος του έρχεται σε αντίθεση με την πιο μετριοπαθή στάση που είχε επιδείξει κατά το παρελθόν. Ο κ. Παυλόπουλος ενδεχομένως προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την πολιτική του ταυτότητα, ωστόσο οι πράξεις του έχουν καταγραφεί στην Ιστορία.
