Λίγο μετά τις 06:45 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, η καρδιά της Ζακύνθου χτυπά δυνατά έξω από τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων και του Τιμίου Προδρόμου. Εκεί τελείται η λεγόμενη «Πρώτη Ανάσταση», μια τελετή που, για τους κατοίκους του νησιού, δεν είναι απλώς μια θρησκευτική πράξη, αλλά μια εμπειρία γεμάτη ένταση, συμβολισμούς και πίστη.
Το αποκορύφωμα του εθίμου είναι ο περίφημος «σεισμός» — μια αναπαράσταση του συγκλονιστικού γεγονότος της Ανάστασης του Χριστού. Σύμφωνα με την παράδοση, τη στιγμή που αναγγέλλεται η Ανάσταση και σβήνουν τα φώτα στον ναό, η γη «σείεται», όπως συνέβη και εκείνη τη μέρα που ο λίθος κυλίστηκε από τον Τάφο, αποκαλύπτοντας το κενό μνημείο.
Πιστοί και εκκλησιαστικοί παράγοντες συνεισφέρουν στην ατμόσφαιρα φέρνοντας μεγάλους σιδερένιους ντενεκέδες έξω από τον ναό, τους οποίους χτυπούν με μεταλλικές ράβδους προκαλώντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Παράλληλα, οι ήχοι από δυναμιτάκια και πυροτεχνήματα συμπληρώνουν τη θεαματική αυτή εμπειρία, δίνοντας την αίσθηση ότι η ίδια η γη πάλλεται από τη θεία δύναμη της Ανάστασης.
Το έθιμο είναι βαθιά ριζωμένο στη ζακυνθινή θρησκευτική παράδοση και αποτυπώνεται και στην εικονογραφία του νησιού: ο Αναστημένος Χριστός προβάλλει θριαμβευτικά από τον Τάφο, κρατώντας σημαία — νικητής απέναντι στον θάνατο.
Για τους Ζακυνθινούς, ο «σεισμός» δεν είναι μια σκηνοθετημένη τελετουργία, αλλά μια ζωντανή, έντονη έκφραση χαράς και πνευματικής ανάτασης. Είναι η στιγμή που ο ουρανός αγκαλιάζει τη γη, και η ελπίδα της Ανάστασης γίνεται προσωπικό βίωμα
