Το πρωτοφανές σημερινό επεισόδιο στο περιστύλιο της Βουλής μεταξύ του ανεξάρτητου βουλευτή, εκλεγμένου με τους Σπαρτιάτες Κωνσταντίνου Φλώρου και του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης, Βασίλη Γραμμένου, δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει.
Γιατί; Επειδή τα τελευταία χρόνια έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με ακραίες συμπεριφορές και απειλές. Επειδή μετά τα μνημόνια η πολιτική ζωή του τόπου υποβιβάστηκε. Ο λαϊκισμός και η τοξικότητα έγιναν πολιτικός λόγος που δεν είχε λύσεις, αλλά ζητούσε «εκδίκηση».
Το σημερινό περιστατικό δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει. Ήταν δυστυχώς αναμενόμενο σε ένα Κοινοβούλιο που στερείται ποιότητας. Που ψηφίζονται βουλευτές με κριτήριο τον τοξικό και διχαστικό λόγο.
Η προφανώς καταδικαστέα επίθεση του βουλευτή Φλώρου σε βάρος του συναδέλφου του της Ελληνικής Λύσης δεν συνάδει με το πνεύμα της Βουλής των Ελλήνων και ενδεχομένως ούτε όσα εξυβριστικά ακούστηκαν από τα χείλη του κ. Γραμμένου σε βάρος του κ. Φλώρου.
Η τακτική της λεκτικής και ψυχολογικής βίας
Δυστυχώς, εκτός από τη σωματική βία, υπάρχει η λεκτική και η ψυχολογική βία. Ας αναρωτηθούμε πόσες φορές έχουμε δει λεκτικές και ψυχολογικές συμπεριφορές βίας από βουλευτές της αντιπολίτευσης;
Συχνά ακούγονται από το βήμα της Βουλής χυδαιότητες, συκοφαντικά σχόλια και προσωπικές επιθέσεις από βουλευτές προς συναδέλφους τους άλλων κομμάτων. Δεν είναι βία αυτό;
Βουλευτές κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και της Ελληνικής Λύσης καταφεύγουν συνήθως σε αυτές τις μεθόδους. Πρόκειται για κόμματα που επικροτούν τις βίαιες λεκτικές συμπεριφορές, προκειμένου να ικανοποιήσουν το φανατισμένο κοινό τους.
Πότε επιτέλους θα μιλήσουμε για τη λεκτική και ψυχολογική πολιτική βία; Τα βλέπουμε σχεδόν καθημερινά στη Βουλή. Επειδή δεν υπήρξε μέχρι σήμερα σωματική εμπλοκή, υποβαθμίζαμε τα γεγονότα που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου.
Ευκαιρία λοιπόν το σημερινό, ντροπιαστικό γεγονός για το ελληνικό Κοινοβούλιο, να σημάνει την απαρχή του τέλους των λαϊκίστικων, χυδαίων συμπεριφορών των πολιτικών που οδηγούν στη βία.
