Υπάρχουν πολιτικοί που φοβούνται τη Δικαιοσύνη. Υπάρχουν κι εκείνοι που την περιγελούν. Και μετά είναι ο Παύλος Πολάκης: ένας άνθρωπος που την καταγγέλλει, τη στολίζει με βαριές κουβέντες, την παρουσιάζει ως άντρο ατιμωρησίας… μέχρι να έρθει η σειρά του να καθίσει στο εδώλιο. Τότε ξαφνικά, όλα αργούν. Και όλα παίρνουν αναβολή. Έξι φορές μέχρι στιγμής.
Ο Παύλος Πολάκης δικάζεται για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος του Σταμάτη Πουλή. Ο τελευταίος έχει αθωωθεί αμετάκλητα για την υπόθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ, αλλά η λάσπη που του πέταξε ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας έμεινε ανεξίτηλη. Κι ενώ ο Πουλής περιμένει εδώ και χρόνια να δικαιωθεί και θεσμικά, ο Πολάκης δηλώνει μονίμως… απών.
Και εδώ αρχίζει το πραγματικό θέατρο. Ο ίδιος άνθρωπος που καταγγέλλει τις καθυστερήσεις στη Δικαιοσύνη, που οργίζεται για τις αναβολές που «ρίχνουν φως στα σκάνδαλα πέντε χρόνια μετά», που φωνάζει «να τελειώνουμε με τις σάπιες καθυστερήσεις», έχει πάρει πέντε αναβολές και ζήτησε την έκτη. Έξι. Όχι για σοβαρό πρόβλημα υγείας. Όχι για ανυπέρβλητο εμπόδιο. Απλώς… γιατί μπορεί.
Το δικαστικό σύστημα, που κατά τα άλλα «προστατεύει τους ισχυρούς», στην περίπτωσή του μοιάζει υπερβολικά ανεκτικό. Για έναν βουλευτή που δεν χάνει ευκαιρία να προκαλέσει, να επιτεθεί και να μοιράσει λάσπη χωρίς κόστος, οι αναβολές αυτές είναι χρυσή ασπίδα. Το θράσος του δεν βρίσκεται μόνο στις δηλώσεις του. Βρίσκεται στην απόλυτη αδιαφορία του για τις ευθύνες του.
Αν η υπόθεση ήταν για κάποιον αντίπαλό του, θα είχε στήσει δίκη στα social media. Θα μιλούσε για «συγκάλυψη», για «αρνητές της διαφάνειας», για «δικαστικές μεθοδεύσεις». Τώρα, όμως, είναι απλώς σιωπηλός. Και απών.
Έξι αναβολές. Και κανένα ίχνος ντροπής
