Το «ή Μητσοτάκης ή χάος» πιο επίκαιρο από ποτέ, καθώς όλοι οι ενεργοί πολίτες της χώρας μπορούν να αντιληφθούν τη συστηματική προσπάθεια αποσταθεροποίησης της εγχώριας πολιτικής σκηνής, που βρίσκεται σε εξέλιξη με αφορμή, και το τονίζω το με αφορμή, και όχι με αιτία, την υπόθεση που πονάει ολόκληρη την Ελλάδα, και προφανέστατα έχει συντρίψει τους γονείς και συγγενείς των νεκρών, της υπόθεσης της τραγωδίας των Τεμπών.
Η αντιπολίτευση ξύπνησε σύσωμη από το λήθαργο της σχεδόν εξαετίας, φρέσκια και ανανεωμένη, αντιλαμβανόμενη όπως όλα δείχνουν πως για αυτούς η τραγωδία αποτελεί την κότα με το χρυσό αβγό, και πυροβολεί αδιακρίτως, ενσωματώνοντας στη φαρέτρα της μεταξύ άλλων, ψέματα, ανακρίβειες και αναληθείς θεωρίες που περιπλέκουν την υπόθεση, και όσο πιο μακρύς γίνεται ο δρόμος για την αλήθεια, τόσο προφανέστατα και κάποιος θα αργήσει να φτάσει σε αυτή.
Η αποσταθεροποίηση οφελεί τους μνηστήρες της εξουσίας, με τη σημαντικότατη λεπτομέρεια ότι κανένα, μα ούτε ένα από τα κόμματα της αντιπολίτεσης που παρίστανται αυτή τη στιγμή στο κοινοβούλιο, δεν αποτελεί δυνητικά έστω κόμμα εξουσίας, δεν αποτελεί εν προκειμένω ένα συγκροτημένο σχήμα με στοχευμένες προτάσεις, και σίγουρα υπολείπονται, όλα εμφανώς, στη στελέχωση ικανού ανθρωπίνου δυναμικού, άξιου να διαχειριστεί το μέλλον της χώρας.
Παρόλα αυτά όμως, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, επιρρεασμένο από τη στείρα προπαγάνδα κατά της κυβέρνησης, έχει στραφεί αφοριστικά κατά των θεσμών, με αναξέλεγκτες τάσεις πολιτικού ισοπεδωτισμού όλων των κομμάτων, και αυτό να ξέρετε κρύβει το μεγαλύτερο κίνδυνο για το αύριο αυτής της χώρας.
Γιατί όπως έχει πει και ο Αριστοτέλης:
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των ανίσων.»
