Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ γίνεται 76 ετών. Αλλά αυτό είναι που δεν έχει απολύτως καμία σημασία για τον ανανεωτή του ισπανικού κινηματογράφου, για τον δημιουργό που έκανε ταυτότητά του το χρώμα σε μια Ισπανία που είχε ταλαιπωρηθεί πολύ από τη μονοχρωμία και τις δυσκολίες.
Το «τρομερό παιδί της Μόβιδα» ήταν πάντα αντίθετος με το ρεύμα. Έγινε σημαιοφόρος μιας σύγχρονης ισπανικής σχολής του σινεμά αν και ομοφυλόφιλος σε πολλά ζητήματα αιρετικός.
Από την ηλικία των 16 ο Αλμοδοβάρ ήξερε ακριβώς τι ήθελε να κάνει. Μετακομίζει στη Μαδρίτη για να σπουδάσει την έβδομη τέχνη και παρόλο που δεν τα κατάφερε η Ταινιοθήκη έγινε ο παράδεισός του. Εκεί άρχισε να ανακαλύπτει τους μέντορές που τον σημάδεψαν για πάντα: Άλφρεντ Χίτσκοκ, Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και Λουίς Μπουνιουέλ.
Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο: «Η Πέπη, η Λούσι, η Μπομ και τα άλλα κορίτσια της γειτονιάς» (1980) μοιάζει σαν ένα εύθυμο ερωτικό φωτορομάντζο με μοιραίες ηρωίδες ή εν δυνάμει μοιραίες. Με την τέταρτη ταινία του, μια εξωφρενική ιλαροτραγωδία με τίτλο «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης» (1988) έγινε ευρύτερα γνωστός και κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.
Οι ηρωίδες του Αλμοδόβαρ είναι συνήθως γυναίκες απρόβλεπτες παθιασμένες, εμμονικές, που επανεφευρίσκουν τον εαυτό τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις κρίσεις τους. Σε ένα σινεμά όπου το γυναικείο βλέμμα, η ταυτότητα και η εσωτερική ζωή αποκτούν κεντρική θέση, οι μούσες του Αλμοδόβαρ δεν είναι απλώς ηθοποιοί που επαναλαμβάνονται σε ταινίες του· είναι καθοριστικές παρουσίες, δαιμόνιες, συμβολικές, «συνομιλητές» με τον δημιουργό σε επίπεδο έμπνευσης, σωματικότητας και ψυχικής έντασης.
Ο ίδιος έχει πει ότι δεν γράφει έναν ρόλο και μετά ψάχνει ηθοποιό· αντίθετα, πολλές φορές προσαρμόζει έναν χαρακτήρα μετά την επιλογή της ηθοποιού — κάνει τον ρόλο «καθρέφτη» της ίδιας.
Με αφορμή αυτή τη δήλωση αλλά και τα 76α γενέθλιά του Αλμοδοβάρ θυμηθήκαμε τις μούσες του, που έγιναν και δικά μας κινηματογραφικά φετίχ.
Carmen Maura
Συχνά θεωρούμενη ως «η πρώτη μουσά» του, έπαιξε σε πολλά από τα πρώτα του έργα και αποτέλεσε το πρόσωπο που καθόρισε τις πρώιμες μορφές του σύμπαντός του.
Rossy de Palma
Η «ζωντανή Πικάσο», όπως συχνά αναφέρεται, με τα χαρακτηριστικά της ασύμμετρα γνωρίσματα και την εκφραστική της φυσικότητα, έγινε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες μούσες του Αλμοδόβαρ.
Penélope Cruz
Η σχέση του μαζί της εκτείνεται σε μεγάλο μέρος της ωριμότερης φάσης της καριέρας του, με ρόλους που αναδεικνύουν τις πολλαπλές όψεις του γυναικείου ψυχισμού.
Marisa Paredes
Μέχρι πρόσφατα ζωντανή και ενεργή στη σκηνή, η Paredes υπήρξε σταθερή, επιβλητική παρουσία σε σημαντικές ταινίες όπως το High Heels, All About My Mother και The Skin I Live In.
Chus Lampreave
Αν και συχνά σε δευτερεύοντες ρόλους, η παρουσία της έχει χαρακτήρα «οικιακής μυθολογίας»: ηλικιωμένες, εκκεντρικές, συμβολικές φιγούρες που προσφέρουν χρώμα, χιούμορ και βάθος.
