Με σκυμμένα κεφάλια και καλυμμένα πρόσωπα οδηγήθηκαν σήμερα στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης τα 28 μέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης «Defend Salonica».
Ανάμεσά τους και 13 ανήλικοι, παιδιά ουσιαστικά, τα οποία στρατολογήθηκαν σε μια «πατριωτική» συμμορία που, σύμφωνα με τις Αρχές, επιδίδεται από το 2019 σε εγκληματική δράση, ληστείες, ξυλοδαρμούς, κατοχή ναρκωτικών και όπλων – όλα στο όνομα της «πατρίδας».
Και όμως, οι λεβέντες της Εθνικοφροσύνης, αυτοί που παριστάνουν τους υπερασπιστές του έθνους, δεν είχαν το σθένος να δείξουν ούτε τα πρόσωπά τους. Με κουκούλες, μπλούζες μέχρι τα μάτια και καλυμμένα πρόσωπα, απέφυγαν τις κάμερες, τα φλας και την κοινή γνώμη. Γιατί άραγε; Δεν είναι περήφανοι για τη δράση τους; Δεν ήθελαν να φανούν στις ειδήσεις με φόντο την ελληνική σημαία που τόσο αγαπούν να καπηλεύονται;
Μα φυσικά όχι. Ο φασισμός ποτέ δεν είχε το θάρρος της ευθύνης. Τρέφεται από τη δειλία, από τη δράση στο σκοτάδι, από τα μαχαίρια πίσω από τις πλάτες των θυμάτων, από τις επιθέσεις σε ανυπεράσπιστους. Είναι εύκολο να παριστάνεις τον ήρωα στα social media, να σηκώνεις πανό με κραυγές για «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια». Είναι όμως άλλο πράγμα να σταθείς μπροστά στη Δικαιοσύνη με το πρόσωπό σου ακάλυπτο και να υπερασπιστείς τις πράξεις σου. Κι αυτό, ούτε ένας από τους 28 δεν τόλμησε να κάνει.
Το επιχείρημα πως πρόκειται για «παραστρατημένους νέους» δεν στέκει. Η παραστράτηση δεν οργανώνεται σε εγκληματική δομή, δεν στρατολογεί ανήλικους, δεν γεμίζει τσάντες με φωτοβολίδες και μαχαίρια. Αυτή είναι μια οργανωμένη, επικίνδυνη βία που καμουφλάρεται πίσω από εθνικιστικά συνθήματα και πατριωτικά σύμβολα. Και το χειρότερο; Κανείς τους δεν έχει το θάρρος να την αναλάβει.
Οι μάσκες έπεσαν – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το ερώτημα είναι: ποιοι θα συνεχίσουν να κάνουν ότι δεν βλέπουν; Γιατί όσο οι «πατριώτες» αυτοί κρύβονται από τις κάμερες, κάποιοι άλλοι τους ανέχονται, τους στηρίζουν ή – το χειρότερο – τους θεωρούν «παιδιά που αγαπούν την Ελλάδα».
Μόνο που η αγάπη για την πατρίδα δε φοράει κουκούλα.
