Παλιά μου τέχνη κόσκινο λέει ο ελληνικός λαός και το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ έρχονται να επιβεβαιώσουν τη σχετική ρήση. Ανακατεύουν τον βούρκο και πετούν τη λάσπη στον ανεμιστήρα σπιλώνοντας πολιτικούς αντιπάλους προκειμένου να διασωθούν πολιτικά εργαλειοποιώντας την τραγωδία των Τεμπών.
Η περίπτωση του Κωνσταντίνου Τασούλα, υποψήφιου για την Προεδρία της Δημοκρατιας, χαρακτηριστική. Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιτίθεται προσωπικά και ζητεί την απόσυρσή του για να καλύψει το γεγονός πως δεν ασχολήθηκε με τις δικογραφίες που κατατέθηκαν στη Βουλή, αλλά και την απόφασή του να μην τον στηρίξει στις διαδικασίες εκλογής Προέδρου.
Με απλά λόγια, το ΠΑΣΟΚ ως άλλος ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιεί πρόσωπα –όπως και στην περίπτωση του Χρήστου Τριαντόπουλου– πετώντας λάσπη στον ανεμιστήρα και πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτόν θα έχει πολιτικά κέρδη. Άλλωστε η εκστρατεία ξεκίνησε μετά τα μεγάλα συλλαλητήρια κάτι που δεν έχει περάσει απαρατήρητο από την πλειοψηφία των πολιτών.
Από κοντά ο ΣΥΡΙΖΑ –ο πρώτος διδάξας– στην τοξικότητα και τη δολοφονία χαρακτήρων που επίσης επιχειρεί να εργαλειοποιήσει την τραγωδία των Τεμπών με κάθε τρόπο. Μάλιστα από τη μία επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ –στο πλαίσιο της μεταξύ τους σύγκρουσης– ψαρεύοντας ψήφους στα ίδια θολά νερά, από την άλλη κατηγορεί τον Κωνσταντίνο Τασούλα (βλ. Σωκράτης Φάμελλος) την ώρα που στελέχη του ουσιαστικά αποσαφηνίζουν ότι δεν απέκρυψε δικογραφίες αναφορικά με τα Τέμπη.
Ένα τραγέλαφος με επιπτώσεις όμως. Με δηλητήριο τοξικό και με άκρατο λαϊκισμό. Με στοχοποιήσεις αντιπάλων και λάσπη χωρίς όριο. Ενδεχομένως τα συλλαλητήρια να άνοιξαν την… όρεξη σε πολιτικά κόμματα που θυμήθηκαν τις πλατείες παρά το γεγονός ότι τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ ήταν θύμα αυτής της τακτικής.
