Ο πρωθυπουργός με τη συνέντευξή του στον συνάδελφο, Γιώργο Ευγενίδη, εκτός όλων των άλλων, ξύπνησε και πάλι τον «εφιάλτη» του Νίκου Ανδρουλάκη. Και αυτός δεν είναι άλλος από την παραμονή του ή όχι στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αφού γνωρίζει ότι εκτός των εσωτερικών αναταράξεων και αμφισβητήσεων καθώς και του πονοκεφάλου «Ζωή Κωνσταντοπούλου», στις εκλογές θα βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα.
Και αυτό δεν είναι άλλο από το τι θα κάνει στην περίπτωση που η ΝΔ είναι πρώτη και με διαφορά, αλλά δεν έχει για λίγες έδρες την αυτοδυναμία. Το ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι αυτός θα ηγηθεί της ΝΔ και στόχος του είναι να διεκδικήσει για τρίτη φορά την πρωθυπουργία, θα φέρει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ είτε εντός κυβέρνησης, είτε εκτός ηγεσίας, είτε και τα δύο.
Αυτό είναι το μεγάλο δράμα του Ανδρουλάκη που δεν δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει τι τον περιμένει στον δρόμο για τις κάλπες. Αλλά καλό θα είναι να πάψει να αναζητά ενόχους οπουδήποτε αλλού πέρα από τον καθρέφτη του. Διότι από τη μια το «εγώ» του και από την άλλη η θολή γραμμή του τον έφεραν σε μια θέση στην οποία δεν θα έπρεπε να έχει βρεθεί.
Πλέον τρέχει πίσω από τις εξελίξεις και τη Ζωή, ευχόμενος παράλληλα να μην επιστρέψει ο Αλέξης Τσίπρας. Διότι σε αυτήν την περίπτωση δεν θα χρειαστεί να αγωνιά για το εκλογικό αποτέλεσμα για να διαπιστώσει το τι τον περιμένει.
Το μεγαλύτερο λάθος του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι ότι αποχώρησε από το μέτωπο λογικής και προσχώρησε σε αυτό του παραλογισμού. Παγιδεύτηκε σε μια αντιπολιτευτική λογική ενός πράσινου ΣΥΡΙΖΑ, έχασε τους κεντρώους και από μέρος της λύσης έγινε μέρος του προβλήματος. Και τώρα αντί να κυνηγά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κυνηγά την Πλεύση Ελευθερίας. Και από συνδαιτυμόνας της εξουσίας μετατράπηκε μόνος του σε αποσυνάγωγο.
