Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας μας ταλανίζεται από αβελτηρίες και τελματωμένες κουλτούρες –πολιτικές ή μη- που δεν της επιτρέπουν να ανανεωθεί, να συνδεθεί απολύτως με την αγορά εργασίας και να μεταρρυθμιστεί επανασχεδιαζόμενη. Πολύ περισσότερο μετά την «εγκληματική» απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει τα ΤΕΙ και να τα καταστήσει ΑΕΙ χωρίς καν να αξιολογηθεί το σύνολο των ιδρυμάτων
Έτσι, η Ελλάδα, διαθέτει αυτή τη στιγμή 24 Πανεπιστήμια! Τα οποία με τη σειρά τους διαθέτουν 450 τμήματα, διάσπαρτα εδώ κι εκεί. Κάθε ραχούλα και Πανεπιστήμιο, κάθε λόγγος και τμήμα!
Από μια πρώτη ματιά διαπιστώνει κάποιος ότι έχουμε Πανεπιστήμια για να συντηρούνται πόλεις και κωμοπόλεις! Να κάνουν τζίρους οι καφετέριες και τα σουβλατζίδικα και να νοικιάζονται μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες σπίτια. Μια δεύτερη προσέγγιση του θέματος μας καταδεικνύει ότι η χώρα μετά την απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (Γαβρόγλου) δεν διαθέτει Τεχνολογικά ιδρύματα που να «παράγουν» ειδικούς για συγκεκριμένους κλάδους της Οικονομίας, όπως η Γεωργία ή η Μεταποίηση και πολλούς άλλους. Είναι απίστευτο το πώς μια χώρα 10 εκ. ανθρώπων στέλνει όλο τον κόσμο (τα νιάτα της) στα Πανεπιστήμια (το 78% των αποφοίτων Λυκείου) και ταυτοχρόνως έχει καταργήσει την Τεχνολογική εκπαίδευση! Άρα, η χώρα αδυνατεί και θ’ αδυνατεί να παρακολουθεί την τεχνολογική επανάσταση του 21ου αιώνα.
Είναι απίστευτο ότι η Ελλάδα παράγει υπερπολλαπλάσιους επιστήμονες (νομικούς, γιατρούς, καθηγητές, οικονομολόγους, αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς , ψυχολόγους, κλπ) απ’ όσους της χρειάζονται και μπορεί ν’ απασχολήσει. Ταυτοχρόνως, τόσο στα ΑΕΙ όσο και στην αγορά εργασίας (ειδικά στις επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας) διαπιστώνεται ότι οι απόφοιτοι δεν διαθέτουν επαρκείς ψηφιακές ικανότητες βιομηχανικού επιπέδου. Κι αυτό αφαιρεί από την αγορά εργασίας υψηλό επίπεδο επιστημόνων που είναι αντιπαραγωγικοί αν προσληφθούν και μέχρι να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο. Μοιραία η ανεργία κτυπά την πόρτα πολλών νέων που αναγκάζονται να ετεροαπασχοληθούν.
Έτσι, η χώρα πορεύεται μ’ εκπαιδευτικό σύστημα που ίσως ήταν επαρκές το 1980 αλλά επ’ ουδενί σήμερα μπορεί ν’ ακολουθήσει την ταχύτητα της παγκοσμοποιημένης ζωής, της ψηφιακής επανάστασης, της πράσινης ενέργειας και του τεράστιου ανταγωνισμού. Εδώ λοιπόν, χρειάζεται το νυστέρι.
Μόνο ικανοποίηση μπορεί να προκαλεί η απόφαση του Πανεπιστημίου Πατρών, έστω κι αν είναι μεμονωμένη. Τι αποφάσισε το Πανεπιστήμιο της Πάτρας;
Αποφάσισε την κατάργηση και συγχώνευση τεσσάρων τμημάτων του ΤΕΙ που ενσωματώθηκε σ’ αυτό. Σκοπός η επιτάχυνση της αξιολόγησης των γνωστικών αντικειμένων των πανεπιστημιακών σχολών και τμημάτων τους.
Βεβαίως, η απόφαση αυτή του Πανεπιστημίου της Πάτρας (δυστυχώς κανένα άλλο ΑΕΙ ακολούθησε μέχρι στιγμής) αντιμετωπίστηκε με τις γνωστές κραυγές των Αριστερών δυνάμεων της μόνιμης αδράνειας αλλά και τοπικών κοινωνιών στις οποίες θ’ αναγκαστούν να βάλουν λουκέτο κάποιες καφετέριες και σουβλατζίδικα. Μάλιστα, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας απείλησε την κοινωνία ότι δεν θα είναι άλλη φορά υποψήφιος, χαρακτηρίζοντας … «κωμωδία» τον εξορθολογισμό!
Παραμένει λοιπόν η αναγκαιότητα εξορθολογισμού και μεταρρυθμίσεων εις βάθος στην Παιδεία. Τα ζητήματα είναι τεράστια. Όπως το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε τα συμβούλια των Ιδρυμάτων κι έτσι έμειναν εκτός ΑΕΙ πρόσωπα με σημαντικό ακαδημαϊκό ειδικό βάρος που είχαν την ευθύνη επιλογής υποψηφίων πρυτάνεων και κοσμητόρων, βάσει ακαδημαϊκών κριτηρίων ή και τον σχεδιασμό ανάπτυξης κάθε ΑΕΙ. Όπως, επιπλέον, ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται το βιολί με την υβριδική αναπαραγωγή καθηγητών από τα ίδια τα Ιδρύματα, χωρίς να έχουν διδάξει πουθενά αλλού και χωρίς αξιολόγηση. Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο Πανεπιστήμιο στο οποίο κατά πλειοψηφία να έχει καθηγητές αποφοίτους του, που δεν έχουν κάνει μισή ημέρα έρευνας ή διδασκαλίας σε άλλο ΑΕΙ!
Εν κατακλείδι. Απαιτείται σοβαρή κι εις βάθος μεταρρύθμιση στην Παιδεία. Μόνο έτσι αυτή θα γίνει παραγωγική και κυρίως εποικοδομητική και για τους φοιτητές και για τον τόπο. Η Παιδεία δεν μπορεί να είναι εγκλωβισμένη στα συμφέροντα του ακαδημαϊκού κατεστημένου…. Ούτε των τοπικών κοινωνιών… Ούτε, βεβαίως, των λογικών της Αριστεράς… Που θέλει τα Ιδρύματα να κινούνται με μηχανές του περασμένου αιώνα, όπως η ίδια…
