Η παράσταση «Η Μητέρα του Σκύλου» έχει ξεκινήσει το καλοκαιρινό της ταξίδι. Ένα θεατρικό έργο βαθιά ελληνικό, βγαλμένο από τις πιο σκληρές σελίδες της Ιστορίας – και ταυτόχρονα μια ωδή στην ανθρώπινη αντοχή. Πρόκειται για την ιστορία της Ραραούς, απόμαχη ηθοποιός των μπουλουκιών, «μεγάλη φίρμα της επιθεώρησης» όπως η ίδια αυτοσυστήνεται, ξεδιπλώνει μπροστά μας τη ζωή της και μαζί με αυτή κομμάτια από την ιστορία της νεότερης Ελλάδας από την κατοχή και μετά. Η παράσταση, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία τον χειμώνα, έχει φύγει απ’ τα όρια της Αθήνας και περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της, ο Παναγιώτης Μπουγιούρης.
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να πεις ποιος είναι αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης. Ούτε χρειάζονται χειροκροτήματα για να τον «επιβεβαιώσουν». Αν κάτι ξεχωρίζει στον τρόπο που δουλεύει, είναι αυτό ακριβώς: η σιωπή πριν από τον ρόλο. Η αλήθεια πριν από το χειροκρότημα.
Για τον Μπουγιούρη κάθε θεατρική στιγμή είναι μια νέα ανάσα. Όχι γιατί ψάχνει να εντυπωσιάσει, αλλά γιατί ψάχνει να νιώσει.
Σε μια αξέχαστη στιγμή της καριέρας του –την ερμηνεία του στον «Θείο Βάνια», που ανέβηκε τη σεζόν 2024-25 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά– αντιμετώπισε έναν ήρωα παγιδευμένο στην εσωτερική του αμφιβολία και στη ματαιότητα των επιλογών του. Εκεί, δεν επεδίωξε την έκθεση ή τη δραματικότητα, αλλά την ένταση στο εσωτερικό του ήρωα: μια σιωπηλή ρήξη με την ψυχική του κατάσταση.
«Με ενοχλεί όταν χάνεται η αλήθεια στον ρόλο», λέει. Κι έτσι ποτέ δεν «παίζει» έναν χαρακτήρα – τον καταλαβαίνει πρώτα. Στον Βάνια, όπως και τώρα στην παράσταση της «Μητέρας του Σκύλου», αυτή η εσωτερική αλήθεια μετατρέπεται σε πηγή ζωής. Σιωπή, αναστοχασμός, κόστος – όλα μέρος ενός θεάτρου που δεν βαδίζει την ασφάλεια.
Αυτός είναι ο Παναγιώτης Μπουγιούρης. Ένας ηθοποιός που δεν καταναλώνεται, δεν επαναλαμβάνεται, δεν συμβιβάζεται. Δεν εμφανίζεται απλώς. Παρίσταται.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει απορρίψει τηλεοπτικούς ρόλους γιατί δεν του είπαν τίποτα. Όχι γιατί έχει κάποια έπαρση απέναντι στην τηλεόραση – το αντίθετο. Αλλά γιατί, όπως εξηγεί, «αν δεν με κερδίζει ο ρόλος, δεν επιστρέφω». Στο θέατρο βρίσκει κάτι ακατέργαστο. Βλέπει το κοινό, αναπνέει μαζί του, δοκιμάζεται.
Μα και στην προσωπική του ζωή κρατά τις ισορροπίες. Μιλά με ηρεμία για σχέσεις, για επιλογές, για τα «όρια» που, όπως παραδέχεται, έχει ξεπεράσει μόνο όταν άξιζε. Δεν κυνηγά πια μεγάλες διακηρύξεις. «Σε έναν χρόνο απλώς θέλω να είμαι καλά», δήλωσε, χωρίς μεγάλα όνειρα. Μεγάλος στόχος είναι η ισορροπία.
Έτσι και τώρα, ανεβαίνει ξανά στη σκηνή – όχι για να ερμηνεύσει, αλλά για να θυμίσει. Να θυμίσει έναν κόσμο σκοτεινό, βαθιά ταραγμένο, όπου όμως η ψυχή, ακόμα και όταν πονά, μπορεί να λυτρώσει.
Στη «Μητέρα του Σκύλου», στο πλάι της Υρώς Μανέ, ο Μπουγιούρης δεν είναι απλώς «ένας ρόλος». Είναι ο φορέας του λόγου. Ένας άνθρωπος που κρατά στα χέρια του την ιστορική μνήμη. Που υποδύεται για να υπηρετήσει – όχι για να κρυφτεί.
Και αυτή η ειλικρίνεια είναι που κάνει τη διαφορά.
Η παράσταση
Η «Μητέρα του Σκύλου», βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Παύλου Μάτεσι, έχει ξεκινήσει την περιοδεία της από την Κρήτη, με σταθμούς σε Ηράκλειο, Ρέθυμνο και Χανιά και επόμενους σταθμούς σε όλη την Ελλάδα.
Πρωταγωνιστούν: Υρώ Μανέ, Σπύρος Μπιμπίλας, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Τάνια Τρύπη, Νίκος Ορφανός, Μαριαλένα Ροζάκη, Γιάννης Βασιλώττος, Νικόλ Δημητρακοπούλου, Ειρήνη Θεοδωράκη, Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου, Στράτος Νταλαμάγκος, Γιώργης Παρταλίδης.
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Διασκευή: Υρώ Μανέ - Κατερίνα Γιαννάκου
Μουσική - τραγούδια: Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνικά: Άση Δημητρολοπούλου
Κοστούμια: Χαρά Τσουβαλά
Επιμέλεια κίνησης - χορογραφίες: Φαίδρα Νταϊόγλου
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης
Φωτογραφίες: Μαντώ Βασίλη
Video promo - Αφίσα: Θωμάς Παλυβός
Βοηθός σκηνοθέτη: Νατάσα-Φαίη Κοσμίδου
Βοηθός σκηνογράφου: Χριστίνα Οικονόμου
Βοηθός ενδυματολόγου: Εύα Κουρελιά
Μουσικοί επί σκηνής: Δημήτρης Κίκλης, Γρηγόρης Λάζογλου, Γιάννης Αλαγιάννης
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Υρώ Μανέ
Οργάνωση παραγωγής: Αγνή Μοίρα, Χρυσαντίνα Κούλουμπου
Προβολή - Επικοινωνία: Μαρκέλλα Καζαμία
