Αυτόν τον ισχυρισμό που εσχάτως υιοθετείται από κάποιους δεν τον αντιλαμβάνομαι. Τι ακριβώς ενοχλεί ορισμένους αρχηγούς κομμάτων ο αριθμός των δημοσκοπήσεων; Τι εννοούν; Ότι πρέπει να κλείσουν κάποιες εταιρείες ώστε να γίνονται λιγότερες δημοσκοπήσεις ή ότι συστήνουν στα ΜΜΕ να μην παραγγέλνουν δημοσκοπήσεις και να μην τις εμφανίζουν; Αν θεωρούν ότι επηρεάζουν την ατζέντα του πολιτικού διαλόγου, καλώς την επηρεάζουν.
Στις έρευνες αυτές υπάρχουν ερωτήσεις για όλες τις πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές εξελίξεις. Δεν θέλουν να δουν ποια είναι η άποψη των πολιτών; Δεν νιώθουν την ανάγκη να τις αξιοποιήσουν σαν εργαλείο; Από εκεί και πέρα, αυτοί αποφασίζουν ασφαλώς και κρίνονται. Αν θεωρούν ότι υπάρχουν κατά τη γνώμη τους και άλλα θέματα που δεν θίγονται, ας δουν πώς θα τα αναδείξουν αυτά τα κόμματα, αυτοί οι πολιτικοί. Ας μην κρυβόμαστε όμως. Ένα πράγμα ενοχλεί και αυτό είναι η κάρτα της πρόθεσης ψήφου. Αν ένα κόμμα δεν πάει καλά, οι δημοσκοπήσεις είναι πολλές. Αν πηγαίνει καλά, τότε μπορεί να είναι και λίγες.
Αν και έχω άποψη για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη τουλάχιστον και θα έπρεπε να το γνωρίζουν ιδιαίτερα νυν και πρώην ευρωβουλευτές και επίτροποι, αλλά να το ψάξουν και όσοι πολιτικοί εν πάση περιπτώσει το ισχυρίζονται, έκανα μια απλή ερώτηση στο ChatGPT τι συμβαίνει σε κάποιες χώρες όπως η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία κ.λπ. Επειδή δεν θέλω να μπω σ’ αυτή την άχαρη συζήτηση, παραθέτω απλά την απάντηση. Θα συμβούλευα να το κάνουν και όσοι τους ενόχλησε ο αριθμός των δημοσκοπήσεων.
«Εκτιμώμενα ετήσια εύρη (όλα τα παρακάτω είναι εκτιμήσεις με λογικά εύρη, όχι «αποδελτιωμένοι» απολύτως μετρημένοι αριθμοί)
- Ελλάδα: ≈ 30-150 δημοσιεύσεις/έτος (πολιτικές δημοσκοπήσεις που εμφανίζονται σε ΜΜΕ / aggregators).
- Γερμανία: ≈ 150-350/έτος (συμπεριλαμβάνονται μηνιαία «Politbarometer» + πλήθος ιδιωτικών εταιρειών που δημοσιεύουν συχνά).
- Γαλλία: ≈ 200-500/έτος (συμπεριλαμβανομένων πολυάριθμων ιδιωτικών/δημοσιογραφικών και των εσωτερικών κυβερνητικών/παραγγελμένων ερευνών — π.χ. το κυβερνητικό SIG έχει παραγγείλει εκατοντάδες έρευνες σε λίγα χρόνια).
- Ισπανία: ≈ 100-300/έτος (το δημόσιο CIS βγάζει τακτικό «βαρόμετρο» (μηνιαίο) + πολλές ιδιωτικές εταιρείες/ΜΜΕ).
- Ηνωμένο Βασίλειο: ≈ 300-700/έτος (πολύ μεγάλος όγκος: πολλοί ενεργοί ερευνητές/εταιρείες, BPC με ~30+ μέλη και πλήθος επιπλέον μη μέλη που δημοσιεύουν, συνεχής κάλυψη ιδιαίτερα σε προεκλογικούς/εκλογικούς κύκλους).
Πώς έφτασα σε αυτά τα εύρη (μεθοδολογία – διαφάνεια)
Είδη «δημοσκοπήσεων» που μετράω: επίσημα εθνικά βαρόμετρα (π.χ. Politbarometer, CIS, συγκεκριμένα γαλλικά παν/ινστιτούτα) + τακτικές/επαναλαμβανόμενες δημοσιεύσεις από ιδιωτικές εταιρείες και μέσα. Συχνότητα δείγματος: π.χ. το γερμανικό Politbarometer είναι περίπου μηνιαίο (άρα ~12/έτος μόνο αυτό το βαρόμετρο – απ’ όπου προκύπτει ήδη σημαντικός πυρήνας).
- Ενεργές εταιρείες / φορείς: σε ΗΒ υπάρχουν δεκάδες ενεργά εργαστήρια/εταιρείες (BPC ~33 μέλη – αυτά παράγουν πολύ μεγάλο αριθμό μετρήσεων, πολλές φορές εβδομαδιαία ή διπλές φορές/εβδομάδα σε περίοδο προεκλογική).
- Πηγές/παραδείγματα: Κυβερνητικές αναφορές/ρεπορτάζ (π.χ. για Γαλλία – ρεπορτάζ που αναφέρει ότι υπηρεσίες της κυβέρνησης έχουν παραγγείλει εκατοντάδες έρευνες σε λίγα χρόνια), επίσημα sites οργανισμών (CIS, ZDF/Forschungsgruppe για Politbarometer), τοπικοί aggregators (π.χ. στην Ελλάδα υπάρχουν sites που συγκεντρώνουν δημοσκοπήσεις).
Αυτά χωρίς κανένα άλλο σχόλιο. Μόνο τούτο. Ζούμε σε μια εποχή που βρίσκεις μέσω διαδικτύου τα πάντα. Ας μη χρησιμοποιούνται επομένως –και μάλιστα από πολιτικούς αρχηγούς– αστήρικτοι ισχυρισμοί. Αν κάτι δεν πάει καλά στο κόμμα τους ανάλογα με τους στόχους που έχει θέσει, δεν φταίνε οι δημοσκοπήσεις, ούτε αν αυτές είναι λίγες ή πολλές.
Όσον αφορά δε την αναφορά ενός πολιτικού αρχηγού σε περιπτώσεις «που πέσαμε έξω σε μετρήσεις», πρώτον, μου προκάλεσε εντύπωση γιατί μας γυρνάει σε θέματα που συζητιούνταν πριν από κάποια χρόνια και έχουν ήδη απαντηθεί. Δεύτερον, σύμφωνα με την Πανευρωπαϊκή Ένωση των Εταιρειών Δημοσκοπήσεων, οι ελληνικές εταιρείες θεωρούνται από τις πιο αξιόπιστες και ποτέ δεν έπεσαν έξω στα βασικά στοιχεία εκλογικού αποτελέσματος ή τις τάσεις.
