Τελικά για τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει απόλυτα το «ενός κακού μύρια έπονται», γιατί μετά τον Στέφανο Κασσελάκη, που τους παρέδωσε ένα κόμμα πέριξ του 15%, εκείνοι το έχουν φτάσει πέριξ του 6% και είναι άγνωστο πόσο ακόμη θα συνεχιστεί η δημοσκοπική κατρακύλα.
Θα μου πείτε με τόσες διασπάσεις είναι λογικό το κόμμα που του έδωσε κυβερνητική οντότητα ο Αλέξης Τσίπρας να βουλιάζει. Και αυτό είναι σωστό. Εκείνο που δεν είναι σωστό είναι να πιστεύει ότι όσο βουλιάζει, τόσο πρέπει να μοιάζει στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και στον Κυριάκο Βελόπουλο. Να υιοθετεί δηλαδή την όποια θεωρία πέφτει στο τραπέζι και να γεμίζει με τοξικότητα την πολιτική ζωή πιστεύοντας ότι θα επιβιώσει πολιτικά.
Το κόμμα φαίνεται να τραβάει από τα μαλλιά τα πάντα, μεταχειριζόμενο ακραία φρασεολογία, καθώς πιστεύει ότι το 2025 είναι κάτι σαν 2015. Δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι από τα 10 χρόνια που έχουν περάσει, έχει κυβερνήσει τα πέντε με τα γνωστά αποτελέσματα.
Δεν είναι πλέον προϊόν παρθενογένεσης και με το να πολιτεύεται σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να βουλιάζει ακόμη περισσότερο. Ο Σωκράτης Φάμελλος και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν σαν να έχουν πέσει σε μια κινούμενη άμμο.
Η Κουμουνδούρου έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει με ποσοστά που θυμίζουν θερμοκρασίες Σιβηρίας. Δεν έχει όμως το δικαίωμα να μετατρέψει την τοξικότητα σε καθημερινότητα για τους πολίτες. Θα είναι ολέθριο για τον τόπο να γίνει «ουρά» της Ζωής και του Κυριάκου Βελόπουλου, πιστεύοντας ότι θα βρει σωσίβιο σε ακραίες δυνάμεις που θέλουν να βαλκανοποιήσουν την πολιτική ζωή του τόπου και να μας γυρίσουν στις πιο μαύρες σελίδες της μεταπολίτευσης.
Ας το καταλάβουν και ας συνέλθουν πριν να είναι αργά και για τους ίδιους και για τον πολιτικό χώρο που κάποτε λεγόταν Ανανεωτική Αριστερά. Εκτός αν έτσι πείσουν τη Νέα Αριστερά να πάει μαζί τους...
