Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ξεκινήσει μια καμπάνια ενημέρωσης τόσο για την τηλεφωνική γραμμή 15900 όσο και για τα 43 συμβουλευτικά κέντρα και τους 19 ξενώνες φιλοξενίας σε όλη την Ελλάδα.
Γράφει ο Φώτης Καρύδας
Τις τελευταίες ημέρες ενημερωθήκαμε για τρεις νέες γυναικοκτονίες στη χώρα μας. Στην Κρήτη, στη Ζάκυνθο και η τελευταία χθες στην Αττική, στο Περιστέρι. Κοινό χαρακτηριστικό των περιστατικών, η βαρβαρότητα με την οποία δολοφονήθηκαν οι γυναίκες αυτές από τους συζύγους τους και τους συντρόφους τους. Η γυναικοκτονία δεν είναι απλώς ένα έγκλημα με θύματα γυναίκες. Είναι ένα έγκλημα όπου τα θύματα έχουν αυτήν την κατάληξη ακριβώς επειδή είναι γυναίκες.
Εχουν καταγραφεί 12 γυναικοκτονίες το πρώτο επτάμηνο του 2022. Είναι αδιανόητο να ακούμε στην εποχή μας για δολοφονίες γυναικών, είτε από ζήλια, είτε γιατί «ήταν η κακιά στιγμή», είτε γιατί ζήτησε διαζύγιο, είτε γιατί ήθελε να χωρίσει από τον σύντροφό της.
Η πολιτεία οφείλει να δράσει άμεσα ώστε να μη θρηνήσουμε και άλλα θύματα. Αρχικά όλες οι γυναίκες πρέπει να ενημερωθούν για την τηλεφωνική γραμμή 15900. Η γραμμή αυτή απευθύνεται σε γυναίκες θύματα βίας. Είναι πανελλαδικής εμβέλειας, 24ωρης λειτουργίας 365 μέρες τον χρόνο. Τη γραμμή στελεχώνουν ψυχολόγοι και κοινωνικοί επιστήμονες που παρέχουν άμεση βοήθεια σε έκτακτα και επείγοντα περιστατικά βίας.
Θα μπορούσε η κυβέρνηση να ξεκινήσει μια καμπάνια ενημέρωσης τόσο για την ύπαρξη αυτής της γραμμής όσο και για τα 43 συμβουλευτικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα, όπου παρέχονται δωρεάν υπηρεσίες ψυχολογικής, νομικής και εργασιακής στήριξης αλλά και για τους 19 ξενώνες φιλοξενίας γυναικών.
Οπως έχει τονίσει παλαιότερα και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου: «Χρειάζονται έγκαιρες προληπτικές παρεμβάσεις στην οικογένεια, στο σχολείο καθώς και στους χώρους εργασίας, για να εξαλειφθούν τα στερεότυπα που πηγάζουν από την ανισότητα των φύλων και δημιουργούν συλλογική ανεκτικότητα απέναντι σε πράξεις ηθικά και ποινικά κολάσιμες, όπως τα πρόσφατα περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονίας».
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα παιδιά να μάθουν από μικρή ηλικία να μην κάνουν φυλετικές διακρίσεις και παράλληλα να γαλουχηθούν με τις αξίες του αλληλοσεβασμού και του σεβασμού στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του κάθε ανθρώπου. Τόσο το σχολείο όσο και η οικογένεια μπορούν να διαδραματίσουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο.
Κανείς δεν πρέπει να νιώθει ευάλωτος σε μια σύγχρονη κοινωνία. Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι κάτι αυτονόητο, όπως φαίνεται σήμερα. Η πολιτεία, η εκάστοτε κυβέρνηση, η κοινωνία συνολικά, αλλά και ο καθένας από εμάς ξεχωριστά οφείλει να αγωνίζεται με θάρρος για την προάσπισή τους. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς φόβο και φυλετική βία, αλλά με αγάπη, πραγματική αλληλεγγύη, όρια, ισότητα και αξιοπρέπεια.
