Σύμπασα η αντιπολίτευση ασθενεί από «αντιμητσοτακισμό». Τον κόλλησε το 2019, όταν η ΝΔ κέρδισε τις εθνικές εκλογές. Δεύτερη φορά κόλλησε το 2023, ενώ οι δείκτες της κλινικής της εικόνας φαίνεται να χειροτερεύουν. Αντιμέτωπη με τα πάθη της, δεν συνήλθε ποτέ παρά τις προσπάθειες που κατά καιρούς έχουν γίνει από διάφορους παράγοντες.
Για την τοξικότητά της, που ταλαντεύεται μεταξύ λαϊκισμού και σουρεαλισμού, οι αιτίες της ασθένειας δεν έχουν διαγνωσθεί. Τα συμπτώματα, όμως, είναι εμφανή: ναυτία, πάνω απ’ όλα, παραισθήσεις που τη βγάζουν από την πραγματικότητα και τη μεταφέρουν σ’ έναν φανταστικό κόσμο όπου υπάρχουν καλοί και κακοί, προοδευτικοί και ακροδεξιοί, ακόμη και συνταγματικοί και αντισυνταγματικοί.
Πώς αναρρώνει κανείς απ’ αυτή τη μεταμοντέρνα και μετασοσιαλιστική μορφή παράνοιας; Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες θεραπείες με υπόθετα ή χάπια. Οι γιατροί, σε αυτές τις περιπτώσεις, συνιστούν μια περίοδο ξεκούρασης. Χαλάρωση, περιπάτους και καλό διάβασμα.
Επί τη ευκαιρία, η «Ιθάκη» προσφέρεται. Όλα αυτά ίσως τη βοηθήσουν να αποκτήσει αίσθηση πραγματικότητας που οδηγεί στην αποδοχή του θεμελιώδους κανόνα μιας ώριμης, φιλελεύθερης δημοκρατίας: όποιος κερδίζει τις εκλογές κυβερνά, και όποιος χάνει κάθεται στην αντιπολίτευση για να προετοιμαστεί να κυβερνήσει με μια εναλλακτική πρόταση που νομιμοποιείται από τη λαϊκή ψήφο.
