Έχουμε Ανδρουλάκη, έχουμε Φάμελλο, έχουμε Ζωή Κωνσταντοπούλου και Βελόπουλο, μέχρι και Κασσελάκη στο… πεδίο έχουμε, να καταστροφολογούν και να επιχειρούν να δημιουργήσουν ακραία τοξικό κλίμα στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης προσπάθειας για αποσταθεροποίηση. Δεν μας έφταναν αυτοί, έχουμε και τους… πρώην.
Γιώργος Παπανδρέου και Αλέξης Τσίπρας –με όποια σειρά θέλετε– εμφανίσθηκαν να μιλούν για το brain drain. Ο πρώτος έδωσε και οδηγίες για την αντιμετώπισή του λέγοντας ότι για την αντιμετώπιση του brain drain απαιτείται «ένα κράτος που δεν είναι πελατειακό, δεν είναι συγκεντρωτικό και δεν είναι γραφειοκρατικό».
Ο δεύτερος δήλωσε ότι η Ελλάδα βαλκανοποιείται προσθέτοντας ότι το brain drain συνεχίζεται ρίχνοντας ευθύνες στην κυβέρνηση και δείχνοντας ότι το rebranding δεν έχει πετύχει αφού δύσκολα βγαίνει ο… Τσίπρας από μέσα του όπως και ο πολακισμός με τον οποίο γαλούχησε το κόμμα του.
Φυσικά κανείς από τους δύο δεν έκανε αυτοκριτική. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε αφού και οι δύο έσωσαν τη χώρα –σύμφωνα πάντα με δηλώσεις του– και ως εκ τούτου δεν έχουν και κάτι μεμπτό για να μιλήσουν.
Το θέμα είναι ότι βγαίνουν και μιλάνε μετά τους αρχηγούς των κομμάτων στα οποία ανήκουν και είναι βουλευτές. Νουθετούν και επικρίνουν, λειτουργούν λες και είναι ακόμη… πρωθυπουργοί ή τουλάχιστον πρόεδροι στα κόμματά τους. Αυτό το τελευταίο βέβαια αφορά τους Νίκο Ανδρουλάκη και Σωκράτη Φάμελλο που κάθε μέρα ζουν με την αγωνία της πολιτικής τους επιβίωσης.
Το άλλο τώρα ότι παρεμβαίνουν και αυτοί με την ίδια λογική της τοξικότητας δύναται να επιβεβαιώσει και το ρητό ότι «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει», ειδικά ως προς την επαναφορά στην εξουσία.
Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι και οι διάδοχοί τους ακολουθούν την τακτική τους που παραμένει ίδια εδώ και πάνω από 15 χρόνια ως προς το είδος της αντιπολίτευσης που ασκούν. Κα αυτό μάλλον εξηγεί πολλά…
