μαχητής (ο) 1. αυτός που μάχεται, αγωνίζεται, πολεμάει είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, «περιμένω τη μέρα που τα σινεμά θα προβάλουν την ταινία “Οι Μαχητές των Δρόμων 26”», 2. τρομοκράτης που αντιμετωπίζεται με συμπάθεια από συμπολίτες, οι οποίοι, συνήθως ειρωνικά, αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί και δημοκράτες», «η απεργία πείνας του μαχητή της “17 Νοέμβρη” έχει ήδη φτάσει την 287η μέρα της».
Να λέμε αλήθειες, είναι ξεκάθαρα τρομοκράτες
Απολύτως τυπικά, ο όρος «μαχητές» για τους τζιχαντιστές τρομοκράτες της Χαμάς δεν είναι λανθασμένος. Οντως μάχονται. Οπως μάχονταν και οι ναζί του Χίτλερ, οι τρομοκράτες της «17 Νοέμβρη» ή οι Τούρκοι εισβολείς στην Κύπρο. Το ότι όλους αυτούς δεν τους αποκαλούμε «μαχητές» δεν οφείλεται στο ότι δεν έδωσαν μάχη, αλλά στο ότι η μάχη τους και ο σκοπός της είναι εντελώς απαξιωμένη στις συνειδήσεις μας. Η χρήση του όρου «μαχητές», αντί για το «τζιχαντιστές τρομοκράτες», για τα μέλη μιας οργάνωσης που σκοπός της είναι ο αφανισμός του κράτους του Ισραήλ (και όχι η συμβίωσή του με ένα παλαιστινιακό κράτος) περισσότερο από διάθεση για ακρίβεια στην περιγραφή φανερώνει ότι για ένα μέρος του δημοσιογραφικού κόσμου ο σκοπός του αφανισμού των Εβραίων (στον οποίο με μανία επιδόθηκαν και οι «μαχητές» των Ες Ες) δεν είναι όσο απεχθής θα φανταζόταν κανείς.
Σημαίες
Το ΚΚΕ αναπόφευκτα (και λόγω ιστορίας και λόγω ιδεολογίας) τάσσεται στο πλευρό των δυνάμεων του αυταρχισμού. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να γκρινιάζουν για το γεγονός ότι η Βουλή φωταγωγήθηκε με τη σημαία του Ισραήλ. Μπορούν κι εκείνοι να φωταγωγήσουν το Σπίτι του Λαού με τη σημαία της Χαμάς.
Ο καθένας με την πλευρά που θέλει
Η σύγκρουση Ισραήλ-τζιχαντιστών τρομοκρατών είναι άλλο ένα κεφάλαιο στον μεγάλο πόλεμο της εποχής μας. Από τη μια πλευρά βρίσκονται η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Τουρκία και άλλα αυταρχικά καθεστώτα. Από την άλλη βρίσκονται οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Δηλαδή οι δημοκρατίες των οποίων οι κάτοικοι απολαμβάνουν πολιτική, σεξουαλική, κοινωνική και οικονομική ελευθερία. Ο καθένας διαλέγει πλευρά.
Ευαισθησίες
Διάφοροι «ευαίσθητοι» συμπολίτες απαιτούν απολογίες για σχόλια για τον Κασσελάκη, τα οποία (δικαίως ή καθ’ υπερβολήν) θεωρούν ομοφοβικά, αλλά αρνούνται να απαιτήσουν συγγνώμη από τον ίδιο τον γοητευτικό Στέφανο για τις μισογύνικες, σεξιστικές θέσεις που εξέφρασε. Ισως η μόνη τους ευαισθησία να αφορά την πολιτική ή την προσωπική τους ατζέντα.
