Η κεντροδεξιά στην Ευρώπη κυριαρχεί. Εκφραζόμενη από τα κόμματα που ανήκουν στο ΕΛΚ, παραμένει λογική και προσαρμόζεται στις νέες πραγματικότητες, χωρίς να «νοθεύει» την ιδεολογικοπολιτική της πλατφόρμα. Η φιλελεύθερη – συντηρητική της βάση μπορεί κάλλιστα να περηφανεύεται ότι οι ιδέες της έχουν επικρατήσει κατά κράτος στα θέματα της οικονομίας και της κοινωνικής συγκρότησης και ότι τα κόμματα που στηρίζει δεν κινούνται ιδεοληπτικά και δεν βρίσκονται εκτός πραγματικότητας.
Στη μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου εποχή, η αριστερά μεταλλάχθηκε τυχοδιωκτικά και αφήνοντας το «προλεταριάτο» (πλέον τα μικροαστικά στρώματα) που σταδιακά την άφησε και εκείνο, επένδυσε σε λούμπεν στοιχεία. Αυτό δεν της βγήκε. Στα θέματα ταυτότητας, η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά μπορεί να υπερηφανεύεται ότι κάνει αυτό που πρέπει. Διάφοροι λαθρεπιβάτες της, βλ. Άνγκελα Μέρκελ, βάλλονται από την
ιστορία, παρά την απόπειρα να δικαιολογηθούν μέσω «απομνημονευμάτων».
Διότι, πως να εξηγηθεί το κλείσιμο των πυρηνικών σταθμών στη Γερμανία σε μια περίοδο ενεργειακής ανασφάλειας; Πως να εξηγηθεί η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και πολλά άλλα που σήμερα αποδείχθηκαν κακές επιλογές και καταρρακώνουν την οικονομία της άλλοτε πανίσχυρης - οικονομικά και διπλωματικά - χώρας; Πως να εξηγηθεί η πολιτική κάλυψη στο άνοιγμα των συνόρων στην Ελλάδα το 2015;
Μετά τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 2024 στις ΗΠΑ, πολλά γύρω μας αλλάζουν: μεταξύ αυτών, οι αντιλήψεις για το μεταναστευτικό, για την ασφάλεια (όσον αφορά τη συνεισφορά των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ σε αυτήν) και
για την κοινωνική συγκρότηση. Η «αφύπνιση» (wokeness) ενώ προωθείτο παντοιοτρόπως ξαφνικά υποχωρεί και βάλλεται, ενώ πρυτάνεις στις ΗΠΑ απομακρύνθηκαν πληρώνοντας τη νύφη για τα αντισημιτικά αίσχη στα
campus των Ivy League πανεπιστημίων.
Όσο για τα ιδρύματα αυτά, είδαν τους χορηγούς τους να αποσύρονται και τα alumni τους να διαμαρτύρονται έντονα και να διαχωρίζουν τη θέση τους από το παρατηρούμενο χάλι. Η αριστερά της Δύσης βλέπει να «πολιορκείται» από την πραγματικότητα μέσα στα εναπομείναντα προπύργιά της, τα πανεπιστήμια. Εκεί υπήρχε ούτως ή άλλως ανισορροπία: η ΔΑΠ δεσπόζει στις φοιτητικές εκλογές στα ελληνικά πανεπιστήμια επί 40 χρόνια, αλλά η αριστερή πλύση εγκεφάλου καλά κρατούσε επί μακρόν.
Όμως, ήρθε η ώρα της ολικής «αποκαθήλωσης» των θιασωτών της νεομαρξιστικής απανθρωπιάς. Οι άνθρωποι στη Δύση αντιδρούν μετά από δεκαετίες συστηματικής
προπαγάνδας και conditioning και ιδεολογικοπολιτικής τρομοκρατίας, μπάχαλων και ανοησιών του τύπου «στην εκδήλωση θα παρέμβει τηλεφωνικά από τη φυλακή ο τάδε
‘πολιτικός κρατούμενος’ (σ.σ. όπως αποκαλεί η άκρα αριστερά τους τρομοκράτες)».
Enough is enough. Οι Ευρωπαίοι διεκδικούν εκ νέου τη θρησκευτική και την εθνική τους ταυτότητα, την ιστορία τους που τους αφαιρέθηκε, τις παραδόσεις τους και τα ήθη και τα έθιμά τους· όλα αυτά δηλαδή που συνιστούν τα συστατικά στοιχεία της ύπαρξής τους. Θέλουν να μάθουν ποιοι είναι, από που έρχονται και ποιοι ήταν οι πρόγονοί τους και φυσικά προβληματίζονται για το που πηγαίνουν.
Η αριστερά – σε όλες τις εκδοχές της - ηττάται παντού και δη κατά κράτος. Και λουφάζει. Ο Έλον Μασκ αντικατέστησε - για τα καλά μάλιστα - στο προσκήνιο τον θιασώτη της «ανοικτής κοινωνίας» και δήθεν «φιλάνθρωπο» (από τότε που άνοιξε την κάνουλα για την αριστερά) Τζορτζ Σόρος και τον υιό του. Πως συνέβη αυτό;
Ο κόσμος βαρέθηκε να βλέπει την οικογένεια αυτή των κερδοσκόπων να παρεμβαίνει, όχι αλλάζοντας τους νόμους, αυτό δεν μπορεί να το κάνει, αλλά στον τρόπο που εφαρμόζονται. Πως το έκαναν αυτό οι Σόρος; Χρηματοδοτώντας αδρά τις εκστρατείες εισαγγελέων (στις ΗΠΑ εκλέγονται) με αριστερίστικες απόψεις, που μετέτρεψαν τις πόλεις ευθύνης τους σε ελευθεριακούς βάλτους όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία και η
ατιμωρησία βασιλεύει.
Τα μεγάλα αστικά κέντρα της Καλιφόρνια, αλλά και το Σικάγο (Ιλινόις), είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Λογικό ήταν λοιπόν να επικρατήσει ο Ντόναλντ Τραμπ,
μιας και στον πληθωρισμό, στα αντίσκηνα των αστέγων στις μεγαλουπόλεις της Sunny State, στην αποχαλίνωση της εγκληματικότητας και στην «αφύπνιση», δεν υπάρχει
ούτε ίχνος «joy» (χαρά ή ευχαρίστηση), που ήταν και η κεντρική ιδέα της προεκλογικής εκστρατείας της Κάμαλα Χάρις.
Η καθόλα ελιτίστικη πλέον αριστερά προκάλεσε τους ταυτοτικούς πολέμους, προσπαθώντας επί μακρόν να μας «μετασχηματίσει» όλους. Γι’ αυτό και φώλιασε στα
πανεπιστήμια. Όμως, αυτό που κατάφερε είναι να απομακρύνει από αυτήν τους εργάτες, να ριζοσπαστικοποιήσει πολλούς προς τα δεξιά και να περιθωριοποιηθεί. Η κεντροδεξιά πλέον είναι η κυρίαρχη και πλέον νηφάλια δύναμη και είναι εκείνη που θα αντιμετωπίσει τον αριστερό και τον δεξιό λαϊκισμό.
«Η αριστερή αφήγηση κυριαρχείται από προνομιούχους ανθρώπους που τείνουν να ζουν σε όμορφες κλειστές κοινότητες. Είναι ανέγγιχτοι και απομονωμένοι από τις
πολιτικές για τις οποίες πίεσαν», είπε προ καιρού η Αμερικανίδα δημοσιογράφος Άνα Κασπάριαν. Η αριστερά έγινε το «σύστημα», θέτοντας επί μακρόν την ατζέντα.
Σήμερα δεν μπορεί να πείσει για το αντίθετο. Υπάρχει αμφιβολία ότι ο επόμενος Γερμανός καγκελάριος θα είναι χριστιανοδημοκράτης; Όχι φυσικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία επίσης ότι τον Οκτώβριο του 2025 ο Τζάστιν Τρυντώ θα εκδιωχθεί από την εξουσία από τους Καναδούς ψηφοφόρους και θα αντικατασταθεί από τον επικεφαλής των Συντηρητικών Πιερ Πουαλιέβρ. Τα καλύτερα έρχονται.
