Ο τεράστιος όγκος των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα και σε όλη τη χώρα, ανήμερα της μαύρης επετείου των δύο ετών από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, ήταν αναμενόμενος.
Δεν μπορεί να αποκαλείσαι άνθρωπος και να μη συμφωνείς με το κεντρικό αίτημα αυτών των διαδηλώσεων για αλήθεια, δικαιοσύνη, τιμωρία των υπευθύνων και ασφαλή σιδηρόδρομο.
Δεν μπορεί να προσπαθήσεις να μπεις στη θέση των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους και να μην απαιτήσεις κι εσύ αυτό το «ποτέ ξανά» μπας και ησυχάσουν οι 57 ψυχές.
Δεν μπορεί να είσαι τόσο χοντρόπετσος ώστε τόσο μεγάλες συγκεντρώσεις –προσωπικά δεν θυμάμαι μεγαλύτερη στο Σύνταγμα– να πιστεύεις ότι έχουν κομματικό χρώμα.
Αυτό που συνέβη ήταν μεγαλειώδες. Έδειξε ότι η κοινωνία μας έχει την ικανότητα να ξεχωρίσει τα μικρά από τα μεγάλα και σημαντικά. Ναι, το αίτημα για αλήθεια, δικαιοσύνη και κάθαρση είναι μεγάλο και σημαντικό, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.
Ούτε μπορεί η μειοψηφία των μπαχαλάκηδων, που αμαύρωσε τη συγκέντρωση κάνοντας εκτεταμένες καταστροφές, να επισκιάσει το μήνυμα των πολλών, των αμέτρητων ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί για να διαδηλώσουν ειρηνικά.
Όμως αυτοί που πρωταγωνίστησαν στα επεισόδια –οι περισσότεροι φορώντας κουκούλες– και κατέστρεψαν δημόσια περιουσία την οποία πληρώνουμε όλοι μας, αυτοί που προκάλεσαν ακόμα και τραυματισμούς ανυποψίαστων ανθρώπων αλλά και αστυνομικών, θα πρέπει επιτέλους να ξεσκεπαστούν.
Για τους αριστερούς είναι «ασφαλίτες», για τους δεξιούς «μπαχαλάκηδες» και για την κοινωνία οι λεγόμενοι «γνωστοί-άγνωστοι».
Βαρέθηκα να τα ακούω αυτά δεκαετίες τώρα. Θεωρώ πως θα έπρεπε να αποτελεί απαίτηση όλων μας οι γνωστοί-άγνωστοι να γίνουν γνωστοί σκέτο. Να μάθουμε το όνομα και το επώνυμό τους και να τιμωρηθούν όπως ορίζει ο νόμος.
Όπως δεν θέλω να είναι θέμα τύχης αν θα επιζήσω ταξιδεύοντας με τρένο στην Ελλάδα, απαιτώ να μην είναι και θέμα τύχης αν θα πάθω κάτι πηγαίνοντας απλά σε μία διαδήλωση, κάτι που αποτελεί αναφαίρετο συνταγματικό δικαίωμα κάθε πολίτη.
Ως εδώ λοιπόν με αυτούς. Να τους ξεσκεπάσουμε χθες.
