Στο σημερινό του άρθρο (βλ. κομματική Αυγή του ΣΥΡΙΖΑ) ο Θανάσης Καρτερός καλεί, εμμέσως πλην σαφώς, τα εναπομείναντα στελέχη του κόμματος να προχωρήσουν σε αυτοκριτική και ομφαλοσκόπηση για το πώς τους προέκυψε ο «καταστροφέας» Κασσελάκης.
Για να μην κουράζονται, όμως, ούτε ο Καρτερός ούτε όσοι έχουν παρόμοιες απορίες ας πεταχτούν μέχρι τα γραφεία του Τσίπρα για να τους λύσει τις… υπαρξιακές τους ανησυχίες.
Γιατί καλά είναι τα (προπαγανδιστικά) τσιτάτα του Θ. Καρτερού «Πόθεν η... στεφανιαία του ΣΥΡΙΖΑ;» αλλά ξεχνάει ότι ο αστακοκαραβοκύρης Κασσελάκης δεν πέρασε έξω από την Κουμουνδούρου, είδε φως και μπήκε. Τον πήρε από το χεράκι ο Τσίπρας, τον έβαλε στο Επικρατείας, τον στήριξε στις εσωκομματικές εκλογές απέναντι στη «μισητή» Αχτσιόγλου και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Γι' αυτό "Κρείττον του λαλείν το σιγάν", που έλεγαν οι αρχαίοι.
Διαβάστε το… επίμαχο και σπαραξικάρδιο απόσπασμα από το άρθρο του Θ. Καρτερού:
«Πόθεν η... στεφανιαία του ΣΥΡΙΖΑ; Η στιγμή αδυναμίας που επέτρεψε σε ένα κόμμα να το βιάσουν; Ποια στεγανά συλλογικότητας και σοβαρότητας απαιτούνται για να χωνέψουν όλοι ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να ξαναγίνει; Με όρους πολιτικής ψυχραιμίας και αυτοκριτικής αυτό πρέπει να απαντηθεί πριν και κατά το επικείμενο Συνέδριο. Όχι βέβαια για να υπάρξει πόλεμος ευθυνών, που έτσι κι αλλιώς βαρύνουν στον έναν ή στον άλλο βαθμό τους πάντες, δραπετεύσαντες και μη. Το «γιατί» έχει εδώ πολύ μεγαλύτερη σημασία από το ποιοι. Διότι ανάκαμψη με σκελετούς στην ντουλάπα, δεν...
Κατά τα άλλα, ενόψει του αναπόφευκτου τέλους του «φαινομένου» και της αλαλάζουσας διαδικτυακής αγριότητας... Καρυωτάκης: Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους/αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία... /Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, /θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία...».
