Πώς από τη δημοσκοπική «άνοιξη» τις πρώτες ημέρες της εκλογής του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στα ποσοστά άνω του 15%, έναν χρόνο μετά βρίσκεται στη ζώνη του λυκόφωτος.
Γράφει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Στην πιο κρίσιμη καμπή του βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ επί εποχής Νίκου Ανδρουλάκη. Από τη δημοσκοπική «άνοιξη» τις πρώτες ημέρες της εκλογής του και στα ποσοστά άνω του 15%, έναν χρόνο μετά βρίσκεται στη ζώνη του λυκόφωτος. Αυτήν τη στιγμή, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, το ΠΑΣΟΚ κινείται οριακά στη ζώνη του 10% και με τις τάσεις να προεξοφλούν περαιτέρω υποχώρηση.
Τι φταίει, λοιπόν, που ο φέρελπις αρχηγός του ΠΑΣΟΚ οδηγεί το κόμμα του σε βαρυχειμωνιά διαρκείας; Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι για τη δημοσκοπική κατρακύλα δεν (του) φταίει ο γιαλός, αλλά, μάλλον, ο ίδιος στραβά αρμενίζει.
Και μπορεί ο Ν. Ανδρουλάκης και οι συνεργάτες του να αποδίδουν το κακό φεγγάρι που περνάει το κόμμα του πράσινου ήλιου σε επισυνδέσεις, θεωρίες συνωμοσίας και άλλα τινά, ωστόσο τα γεγονότα είναι εδώ για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και είναι ξεροκέφαλα.
Μετά την ευφορία των πρώτων ημερών, ο νεόκοπος αρχηγός βάλθηκε να αποδείξει –άγνωστο γιατί και σε ποιους– ότι μπορεί (!) να κάνει το ΠΑΣΟΚ όχι ένα κόμμα ισχυρό που θα αμφισβητούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει αλώσει την κεντροαριστερά, αλλά ένα κόμμα που εύκολα κανείς θα το βάφτιζε «πράσινο ΚΚΕ Εσωτερικού», το οποίο θα κινείται εντός, εκτός και επί τα αυτά της Κουμουνδούρου.
Σήμερα, έναν χρόνο μετά την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ο Ν. Ανδρουλάκης βρίσκεται όχι με το όπλο παρά πόδα για να αντιμετωπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σχεδόν αγκαλιά με τον Αλέξη Τσίπρα. Και μπορεί δημοσίως να ξορκίζει και να βδελύσσεται όλες αυτές τις θεωρίες, αλλά οι κινήσεις του μαρτυρούν –εκουσίως ή ακουσίως, μικρή σημασία έχει– ότι δεν έχει πρόβλημα να γίνει το ΠΑΣΟΚ «δεκανίκι» του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι σαν το κόμμα του Πάνου Καμμένου ένα πράγμα.
Τρία μεγάλα σουξέ!
1 Το κακό ξεκίνησε με το καλημέρα. Στην αρχή ο Ν. Ανδρουλάκης επέλεξε τον δήθεν διμέτωπο κατά της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αυτό που επί της ουσίας έκανε ήταν να κρατάει ίσες αποστάσεις, ειδικά στα μεγάλα θέματα. Στη συνέχεια, ενθουσιασμένος από τα ευνοϊκά δημοσκοπικά στοιχεία, θεώρησε καλό να καβαλήσει το καλάμι της αλαζονείας, με αποτέλεσμα να εκστομίσει και το αμίμητο: ό,τι και να ψηφίσει ο λαός στις εκλογές, ο ίδιος δεν θα συμφωνήσει (!) να γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο Αλ. Τσίπρας. Στην προσπάθειά του δε να δικαιολογήσει την πολιτική αμετροέπειά του τα έκανε χειρότερα: άρχισε να ψελλίζει κάτι περί ισχυρής εντολής στο ΠΑΣΟΚ και «δημοκρατικής διακυβέρνησης», κλείνοντας το μάτι στον Αλ. Τσίπρα, σαν άλλος Π. Καμμένος.
2 Η συνέχεια είναι αποκαλυπτική των προθέσεων του νεοπαγούς αρχηγού της Χαριλάου Τρικούπη. Με αφορμή τη νόμιμη επισύνδεση στο τηλέφωνό του από την ΕΥΠ (σ.σ.: αλήθεια, γιατί ύστερα από τόσους μήνες αρνείται να πάει να ενημερωθεί από τις αρμόδιες αρχές για τον λόγο της παρακολούθησής του;), ο Ν. Ανδρουλάκης επιλέγει να συμπορευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και να επιτίθεται, με «στιλ Καμμένου» και «ύφος Πολάκη», στην κυβέρνηση νυχθημερόν. Οπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, ο Αλ. Τσίπρας άδραξε την ευκαιρία που του σέρβιρε στο πιάτο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και το τερμάτισε, σε σημείο μάλιστα να νομίζουν σήμερα αρκετοί πολίτες ότι η ΕΥΠ «έκανε επισύνδεση στο τηλέφωνο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ» και ουχί στου Ν. Ανδρουλάκη. Αλλη μια μεγάλη επιτυχία του Ν. Ανδρουλάκη.
3 Και σιγά σιγά φτάνουμε, παραμονές των Χριστουγέννων, στην τελευταία παράσταση, α λα Τσίπρας, που επιχείρησε να ανεβάσει ο Ν. Ανδρουλάκης, με αφορμή την εμπλοκή της Εύας Καϊλή στο Qatargate. Αντί να ζητήσει συγγνώμη από τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ για την… αστοχία αυτή, άρχισε να λέει κάτι απίθανες εξυπνάδες με αποκορύφωμα ότι δήθεν η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ λειτουργούσε επί πολλούς μήνες ως «δούρειος ίππος της ΝΔ». Αν κανείς δεχτεί τον ισχυρισμό του ότι η Καϊλή ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα «δούρειος ίππος» της Κεντροδεξιάς, τότε είναι υποχρεωμένος να απαντήσει: Αφού το ήξερε, γιατί δεν τη διέγραφε; Δεν ήθελε; Δεν μπορούσε; Δεν κατάλαβε τι γινόταν μέσα στο κόμμα του; Ή όλα αυτά μαζί; Οπως και να ’χει, το να βγαίνει και να κατηγορεί τη ΝΔ για ένα δικό του στέλεχος δεν το λες και έξυπνη πολιτική κίνηση.
Η ύστατη παραδοχή
Κλείνοντας να σημειώσουμε και την τελευταίας εσοδείας παραδοχή Ανδρουλάκη. Ο σκοπός του είναι «να στείλει τη ΝΔ στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Οπερ έστι μεθερμηνευόμενον ότι ο καημός του Ν. Ανδρουλάκη είναι να μην ξαναβγεί πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης. Προφανώς γιατί θέλει να ανοίξει ο δρόμος για την περιβόητη «προοδευτική διακυβέρνηση» των ηττημένων, ήτοι μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο που του διαφεύγει μια… μικρή λεπτομέρεια: στις εκλογές ψηφίζει και αποφασίζει για κυβερνήτη ο κυρίαρχος ελληνικός λαός. Κι αν επιλέξει Μητσοτάκη για πρωθυπουργό, τότε πρωθυπουργός θα ορκιστεί ο Μητσοτάκης. Ετσι γίνονται στις δημοκρατίες, έτσι θα γίνει, εφόσον αυτή θα είναι η επιθυμία του λαού, και στη δημοκρατική Ελλάδα του 2023. Και ο νοών νοείτω…
