Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει μια σπάνια ικανότητα: να αποδεικνύει κάθε εβδομάδα γιατί δεν μπορεί να κυβερνήσει ούτε περίπτερο, πόσο μάλλον την χώρα. Αυτή τη φορά, μέσα σε 48 ώρες κατάφερε δύο «χρυσά μετάλλια» πολιτικής ανικανότητας: έναν διευθυντή γραφείου που παραιτήθηκε πριν προλάβει να βάλει το όνομά του στην πόρτα -επειδή αποθέωνε τον Μητσοτάκη και τον Δημητριάδη- και μια ηχηρή απουσία από την κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, την ώρα που έβγαζε selfie στις κερκίδες της Μπολόνια.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η απουσία. Είναι η παντελής απώλεια πολιτικού ενστίκτου. Ο Σαββόπουλος υπήρξε για δεκαετίες σημείο αναφοράς για το ΠΑΣΟΚ – από τον Ανδρέα και τον Σημίτη μέχρι το 2015, όταν στάθηκε καθαρά με τόλμη υπέρ του «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα και υπερασπίστηκε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, τότε που μίλησε για ενότητα, θεσμούς και ευρωπαϊκή κανονικότητα -όλα όσα ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ λέει ότι πρεσβεύει, αλλά φαίνεται να τα θυμάται μόνο στις ομιλίες του.
Και σαν να μην έφτανε η απουσία, ήρθε και το φιάσκο με τον διευθυντή του γραφείου του. Ο κ. Παπαβασιλείου, που πρόλαβε να παραιτηθεί σε χρόνο ρεκόρ, είχε εκφραστεί στο παρελθόν με θετικά λόγια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Γρηγόρη Δημητριάδη — δύο ανθρώπους που, ό,τι κι αν πιστεύει κανείς, συμβολίζουν οργάνωση, επαγγελματισμό και σοβαρότητα στη διακυβέρνηση. Το πρόβλημα δεν είναι εκείνοι· το πρόβλημα είναι ότι ο Ανδρουλάκης χτίζει όλη του την αντιπολιτευτική ρητορική πάνω στην προσπάθεια να τους αποδομήσει, χωρίς να καταλαβαίνει καν γιατί τους θαυμάζουν όσοι ξέρουν τι σημαίνει αποτελεσματική διοίκηση.
Το ΠΑΣΟΚ, εν τω μεταξύ, βυθίζεται. Οι τάσεις αλληλοσφάζονται, τα στελέχη γελάνε πικρά με το 100% ποσοστό ευστοχίας στα λάθη και η Χαριλάου Τρικούπη έχει μετατραπεί σε θάλαμο αποσυμπίεσης αποτυχημένων στρατηγικών. Ο αρχηγός, που βλέπει τον εαυτό του ως μελλοντικό πρωθυπουργό, δεν μπορεί να κρατήσει όρθιο ούτε το ίδιο του το γραφείο.
Η πολιτική δεν είναι Euroleague, και η χώρα δεν είναι Μπολόνια. Αν όμως ο Νίκος Ανδρουλάκης συνεχίσει έτσι, η μόνη έδρα που θα του απομείνει θα είναι η εξέδρα.
