Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για έναν πολυπολικό κόσμο που οι ΗΠΑ δεν είναι κυρίαρχη δύναμη αλλά υπάρχουν και άλλοι πόλοι που παραπέμπουν στη Ρωσία και την Κίνα. Και ναι μεν κατήγγειλε την εισβολή στην Ουκρανία, εν τούτοις τα περί πολυπολικού κόσμου αποτέλεσαν σημαία για τις δύο αυτές χώρες στην προσπάθεια να πείσουν ότι η Δύση, όπου κυρίαρχος πόλος είναι οι ΗΠΑ, δεν έχει τα πρωτεία.
Μιλώντας στην Τύνιδα ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε μεταξύ άλλων:
* Διανύουμε μια ιστορική μετάβαση σε έναν πολυπολικό κόσμο όπου ο διεθνής ρόλος των ΗΠΑ είναι ηγετικός, αλλά όχι κυρίαρχος. Πρέπει να αναπτύξουμε μια νέα πολυμερή αρχιτεκτονική τόσο στο χρηματοπιστωτικό πεδίο όσο και σε αυτό της ασφάλειας. Τα παγκόσμια χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να δώσουν προτεραιότητα στη βιώσιμη ανάπτυξη και σταθερότητα, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου οι συγκρούσεις και η κλιματική αλλαγή οδηγούν σε μεγαλύτερες μεταναστευτικές ροές.
* Χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό είδος ηγεσίας από τη Δύση. Μια ηγεσία βασισμένη σε ένα όραμα που αποδέχεται ότι ο κόσμος είναι πολυπολικός και δεν καθοδηγείται μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν αρκεί να μιλάμε για αξίες αν δεν μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος και έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Εντάξει, δεν μίλησε για αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Το απέφυγε αν και κάποτε πήγαινε στις πορείες στην αμερικανική πρεσβεία. Όμως τα περί πολυπολικού κόσμου είναι μότο που χρησιμοποίησε στο παρελθόν η Ρωσία. Το ίδιο και η Κίνα.
Ο πολυπολικός κόσμος είναι σύνθημα της Ρωσίας και της Κίνας. Και άλλων χωρών όπως κάποιων στη Νότια Αμερική. Ο όρος δεν έχει σχέση με τους λαούς, αλλά με τα κέντρα ισχύος και εξουσίας. Ακόμη και ο πόλεμος στην Ουκρανία, η προσπάθεια ελέγχου χωρών όπως η Γεωργία αποτελούν εν μέρει τμήματα της προσπάθειας ανάδειξης του πολυπολικού κόσμου που κάποιοι επιθυμούν να δημιουργήσουν ως εικόνα.
Εκτός φυσικά αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε άλλο κατά νου. Την εξουσία των λαών ίσως. Αριστερός ο άνθρωπος, ίσως το ίδιο με τον Στέφανο Κασσελάκη. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όταν υιοθετείς ορολογία που έχουν λανσάρει χώρες όπως η Ρωσία και όταν το αναφέρεις ως εικόνα, το μυαλό κάποιων μπορεί να πάει και σε ένα κλείσιμο ματιού, σε μια δημιουργική ασάφεια, σε μια εναλλακτική λύση όπως αυτή του μακρινού 2015 που μια κυβέρνηση αναζητούσε δάνεια ακόμη και να κοπεί χρήμα από μια δύναμη εξ Ανατολών…
