Αν υπάρχει ένας πολιτικός στη σύγχρονη ελληνική ιστορία που έχει γίνει στόχος μιας πρωτοφανούς και αδιάκοπης εκστρατείας λάσπης, αυτός είναι χωρίς αμφιβολία ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι επιθέσεις που έχει δεχθεί, όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και σε βαθιά προσωπικό, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ και ακόμη περισσότερο από τότε που έγινε πρωθυπουργός, έχει υπάρξει ο «σάκος του μποξ» για κάθε λογής σενάρια, θεωρίες συνωμοσίας και προσβολές, συχνά κατώτερες του δημοκρατικού μας πολιτισμού.
Η χθεσινή του ομιλία στη Βουλή για τη σύσταση της προανακριτικής επιτροπής ήταν μια σπάνια στιγμή όπου ο ίδιος επέλεξε να μιλήσει με τους τόνους που αρμόζουν στην ευτέλεια που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια. Και πολύ καλά έκανε. Γιατί κάποια στιγμή η ανοχή στη χυδαιότητα πρέπει να τελειώνει. Όταν φτάνεις να κατηγορείς έναν εν ενεργεία πρωθυπουργό για εσχάτη προδοσία, επικαλούμενος σενάρια επιπέδου διαδικτυακού υπερθεάματος, είναι εύλογο ο πρωθυπουργός να απαντήσει όπως αρμόζει.
Δεν είναι μόνο ο ίδιος το επίκεντρο των επιθέσεων. Έχει δεχθεί λάσπη για τη σύζυγό του με αφορμή τις ανοησίες για «το σπίτι του Βολταίρου», για το πόθεν έσχες της οικογένειάς του που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το έκανε φύλλο και φτερό επί 4 χρόνια χωρίς να βρει το παραμικρό, για τις κόρες του που στοχοποιούνται ακόμη και για τις σπουδές τους, για τον γιο του που γίνεται αντικείμενο κουτσομπολιού εξαιτίας της σχέσης του με τη Μαρία Σάκκαρη – η οποία με τη σειρά της στοχοποιείται χυδαία και σεξιστικά από «προοδευτικούς». Ο ανιψιός του Γρηγόρης Δημητριάδης έχει μπει στο στόχαστρο επειδή… είναι ανιψιός του, ενώ δεν λείπουν οι ανήθικες αναφορές ακόμη και στους νεκρούς γονείς του. Η αποκορύφωση ήρθε χθες εντός Βουλής, όταν ο Νάσος Ηλιόπουλος, προσπαθώντας να θυμίσει την περίοδο των Ιουλιανών του 1965, ανακάλεσε ως «ιστορική υπενθύμιση» το σύνθημα εκείνης της εποχής «Μητσοτάκη Κάθαρμα». Η «δημοκρατική ευαισθησία» σε όλο της το μεγαλείο. Η χυδαιότητα με σπασμένα τα φρένα.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι απλώς ένας πολιτικός που πολεμιέται. Είναι ο πιο στοχοποιημένος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, μακράν του δεύτερου. Κι όμως, παραμένει όρθιος. Αυτό μάλλον ενοχλεί ακόμη περισσότερο.
