Ένα άλλο… μοντέλο ανάπτυξης, ένα άλλο… μοντέλο για την οικονομία, ένα άλλο… μοντέλο για τα εργασιακά και τους μισθούς, ένα άλλο… μοντέλο για την υγεία και πάει λέγοντας. Αυτές είναι οι… προτάσεις του Νίκου Ανδρουλάκη και του ΠΑΣΟΚ και οι οποίες ουσιαστικά αναφέρονται σε κάποια μοντέλα που ουδείς γνωρίζει ποια ακριβώς είναι.
Σκόρπιες δηλώσεις-πυροτεχνήματα, ρητορική που θυμίζει σε όλα Αλέξη Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, πρακτικές άλλων εποχών και δεκαετιών για να δημιουργηθεί επικοινωνιακός ντόρος και προγράμματα-πασαλείμματα που δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ ήρθε με στόχο να γίνει ο «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» προκειμένου να ψαρέψει όσες ψήφους μπορεί από την Κουμουνδούρου που φυλλορροεί δεξιά και αριστερά.
Παρότι διαπιστώνεται από τις δημοσκοπήσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται και στέλνει κόσμο στο ΠΑΣΟΚ, εν τούτοις ο αριθμός δεν είναι τόσο μεγάλος όσο θα ανέμεναν στη Χαριλάου Τρικούπη. Και αυτό διότι ένα ποσοστό κινείται προς το κόμμα του Στέφανου Κασσελάκη, ένα άλλο προς τ' αριστερά και ένα ακόμη φτάνει μέχρι τα κόμματα της άκρας δεξιάς, αφήνοντας το ΠΑΣΟΚ στα κρύα του… λουτρού.
Την ίδια στιγμή, η κυβερνώσα παράταξη τσιμπάει σε ποσοστά και κινείται πάνω από αυτό που έλαβε στις ευρωεκλογές ενώ οι ψηφοφόροι της διατηρούν ακόμη στάση αναμονής και κινούνται στην γκρίζα ζώνη των αναποφάσιστων. Υπάρχουν διαρροές προς το ΠΑΣΟΚ, αλλά είναι ίσες ποσοστιαία και οι εισροές από το ΠΑΣΟΚ.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ο Νίκος Ανδρουλάκης ασχολείται με τα… μοντέλα που όμως στην τελική είναι μοντέλα του λαϊκισμού δοκιμασμένα στις «πασαρέλες» της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, διανθισμένα με αυταπάτες και έωλες υποσχέσεις που στηρίζονται στη γνωστή ρήση του Γιώργου Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν».
Στο ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν πως ετοιμάζονται προγραμματικές προτάσεις. Αν είναι όμως όπως αυτές για τον ΦΠΑ ή για τα απογευματινά χειρουργεία ή ακόμη για τους μισθούς τότε δικαιώνεται η κυβέρνηση που μιλά για «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ».
