Η πενθήμερη συζήτηση επί του προϋπολογισμού του 2025 ολοκληρώθηκε με την υπερψήφισή του μετά τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης και του πρωθυπουργού αναδεικνύοντας μια ακόμη φορά τις τεράστιες διαφορές κυρίως ως προς τους στόχους για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με απτούς και υλοποιήσιμους στόχους έδειξε για πολλοστή φορά ότι αποτελεί τον εγγυητή της σταθερότητας μέσα από την ανάπτυξη που οδηγεί στη σύγκλιση της Ελλάδας με την Ευρώπη σε όλους τους τομείς και την ασφάλεια που συμβάλλει στη μετατροπή της χώρας σε κεντρικό παίκτη στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και την περιοχή των Βαλκανίων.
Ο προϋπολογισμός του 2025 αποτυπώνει την κυβερνητική πολιτική που συνδέει την ανάταξη της χώρας με την κοινωνική συνοχή, τη διάθεση κοινωνικού μερίσματος και την επιστροφή μέρους των εσόδων στους πολίτες. Αυξάνοντας το εισόδημα, αντιμετωπίζοντας με μέτρα και παρεμβάσεις την ακρίβεια, μειώνοντας την ανεργία σε μονοψήφια ποσοστά, φέρνοντας επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας και κυρίως μειώνοντας φόρους, δίνει το έναυσμα για την αλλαγή σελίδας.
Για πρώτη φορά άλλωστε καταγράφονται έσοδα από την αντιμετώπιση του μείζονος ζητήματος της φοροδιαφυγής, που αγγίζει και διάφορες παραγωγικές τάξεις που σαφώς ενοχλούνται από την εξέλιξη αυτήν, η οποία όμως επιτρέπει να τεθεί επί τάπητος η δίκαιη κατανομή βαρών.
Με τις παρεμβάσεις για τις τράπεζες που έρχονται να προστεθούν και στην έκτακτη φορολόγηση των εταιρειών ενέργειας αλλά και των εταιρειών καυσίμων ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύει στην πράξη ότι δεν κάνει πίσω σε ζητήματα που αφορούν στους πολίτες και στην κοινωνική συνοχή.
Στον αντίποδα, όσοι κατάφεραν να παρακολουθήσουν έστω τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων της αντιπολίτευσης διαπίστωσαν τη διαφορά. Διαπίστωσαν τους λόγους των εκλογικών νικών του Κυριάκου Μητσοτάκη καθώς και το γεγονός πως στις δημοσκοπήσεις προηγείται σε όλους τους δείκτες έναντι των πολιτικών του αντιπάλων.
Οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης με πρωτεργάτη μάλιστα τον θιασώτη της δήθεν σοβαρής αντιπολίτευσης Νίκο Ανδρουλάκη, παρουσίασαν μια εικόνα για τη χώρα και τους πολίτες που θυμίζει… σεληνιακό τοπίο. Καταστροφολογία και λαϊκισμός κυριάρχησαν. Εμφάνισαν τη χώρα να καταστρέφεται, να βρίσκεται ένα βήμα πριν από την πτώση στον γκρεμό και τους πολίτες να πεινούν και να ζουν στην εξαθλίωση.
Δηλώνοντας ότι μόνον αυτοί –ο καθένας για τον εαυτό του– μπορούν να σώσουν τη χώρα, κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο αντιγράφοντας σχεδόν ο ένας τον άλλον. Σήκωσαν τους τόνους σε μια διαγωνιστική διαδικασία για το ποιος μπορεί να κάνει την καλύτερη αντιπολίτευση, αλλά με όρους προηγούμενων δεκαετιών. Μπέρδεψαν το 2025 με το 2015 και τις περιόδους των μνημονίων πριν από το 2015. Επιχείρησαν να διεγείρουν το… κοινό παρουσιάζοντας ένα δυστοπικό σκηνικό που τελικά υπάρχει μόνο στα γραφεία των κομμάτων της αντιπολίτευσης και στους συνεργάτες συγγραφείς των ομιλιών τους.
Με τις ομιλίες και τις παρεμβάσεις τους ανέδειξαν τελικά το αντίθετο από αυτό που επεδίωκαν: τη διαφορά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, την απουσία σχεδίου και εναλλακτικής λύσης. Και κατέστησαν τον πρωθυπουργό το πρόσωπο που δύναται να οδηγήσει τη χώρα στην επόμενη ημέρα.
