«Τι σκέπτεστε όταν βλέπετε προσωπικότητες σαν τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς ή τον Κριστιάνο Ρονάλντο; Βιρτουόζους και καλλιτέχνες της μπάλας ή, απεναντίας, όντα δίχως ηθικές αξίες, που κάνουν τα πάντα για την προβολή τους- εν ολίγοις, τυπικά προϊόντα της φιλελεύθερης κοινωνίας;»*
Η απάντηση είναι απλή: Αυτό που σκέφτεται ο κάθε φίλαθλος που πληρώνει να δει τη μπάλα στα δίχτυα. Και ταυτόχρονα να απολαύσει τους βιρτουόζους να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους. Και ευτυχώς που χάρις στη φιλελεύθερη κοινωνία μπορούμε να απολαμβάνουμε τέτοια «προϊόντα».
Προϋπόθεση η ομαδικότητα, αλλά η ατομικότητα είναι αυτή που παίρνει πάνω της την ομάδα, αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και το ρίσκο μερικές φορές να αποτύχει από ευνοϊκή θέση να βάλει γκολ ή, να βάλει το πιο δύσκολο γκολ από την πλέον απίθανη θέση. Σε κάθε περίπτωση το γκολ είναι αποτέλεσμα ομαδικής προσπάθειας, αλλά ένας είναι αυτός που το βάζει.
Κι αυτός είναι συνήθως ο σέντερ φορ. Αυτός που βρίσκεται μέσα στις φάσεις και συνήθως τις τελειώνει. Αυτός που «ταλαιπωρεί» τους αμυντικούς, που «τρώει το ξύλο», αλλά που έχει πέραν της τεχνικής και την ικανότητα να αλλάζει τα δεδομένα και να διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα.
Το ρεαλιστικό φιλελεύθερο ποδόσφαιρο όπως παίζεται ή, όπως πρέπει να παίζεται, βασίζεται στις πάσες που όμως δεν έχουν αντίκρισμα εφόσον η ατομικότητα του ενός δεν μεταφράσει την υπεροχή σε γκολ. Του «ενός» που θα αξιοποιήσει την ευκαιρία, που θα αξιοποιήσει το λάθος, που θα βρει το δρόμο προς τα δίχτυα.
Σε πολιτικό επίπεδο ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελίσσεται στο ιδανικό σέντερ φορ. Δεν βάζει μόνο γκολ, αλλά με το ρεαλιστικά φιλελεύθερο παιχνίδι του αξιοποιεί στο μέγιστο τις «πάσες» από τη δεξιά και την αριστερά πτέρυγα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο Πρωθυπουργός ξέρει να κινείται χωρίς τη μπάλα και να επιτίθεται από το κέντρο.
Το συγκριτικό του πλεονέκτημα, αυτό δηλαδή που τον καθιστά ιδανικό σέντερ φορ, είναι ότι έχει την ετοιμότητα να εκμεταλλεύεται τα λάθη των αντιπάλων του ή, κατά μια έννοια να τους αναγκάζει με το παιχνίδι του να υποπίπτουν σε λάθη. Το τελευταίο… «γκολ», αυτό που πέτυχε ανήμερα του εορτασμού της επετείου για το Πολυτεχνείο, προήλθε από απανωτές «γκέλες» τριών αμυντικών από την αριστερή πλευρά του γηπέδου.
Μ’ αυτό το «γκολ» ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε ότι δεν ξέρει μόνο να «ντριπλάρει» και να «σκοράρει», αλλά και να αιφνιδιάζει τους αντιπάλους του «διαβάζοντας» το παιχνίδι τους και έχοντας προηγουμένως «ακτινογραφήσει» τις κινήσεις τους στον αγωνιστικό χώρο. Και το κυριότερο, να τους κερδίσει στην «έδρα» τους με ρεαλιστικά φιλελεύθερο τρόπο σπάζοντας την «παράδοση» ανήμερα της επετείου.
* «Το ομορφότερο γκολ», Ζαν- Κλωντ Μισεά, εκδόσεις «μάγμα».
