Ο υβριστής που εκτόξευε απειλές κατά της ζωής του Αδώνιδος Γεωργιάδη συνελήφθη και καταδικάστηκε σε τριετή ποινή φυλάκισης με αναστολή. Ένας άνθρωπος 52 ετών με δύο παιδιά –όπως ανέφερε σε ανάρτησή του ο υπουργός Υγείας– δήλωσε μετανιωμένος, ζήτησε συγγνώμη και υποστήριξε πως δεν είχε κατανοήσει τη βαρύτητα όσων έγραφε.
Όσων έγραφε πίσω από την ανωνυμία που του προσφέρει το Διαδίκτυο αν και δεν είναι και τόσο ανώνυμο όταν κάποιος απειλεί τις ζωές κάποιων και των οικογενειών του. Και γι’ αυτό κανείς δεν πρέπει αυτά να τ’ αφήνει έτσι, δηλαδή να μην απευθύνεται στις αρμόδιες αρχές προκειμένου να διαπιστωθεί ποιος κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ ή στο γραφείο του, πιάνει ένα πληκτρολόγιο ή το κινητό του και αρχίζει να βγάζει τα… σώψυχά του.
Όπως και να το δει κανείς, δεν είναι λογικό να βρίζεις κάποιον, να τον απειλείς θεωρώντας πως σε καλύπτει η ανωνυμία. Το αν έχει μετανιώσει ή όχι, ή αν όντως δεν είχε κατανοήσει πως αυτό που έκανε δεν ήταν απλά παράνομο αλλά τραγικό με όλη τη σημασία της έννοιας είναι θέμα της Δικαιοσύνης που αποφάνθηκε.
Το θέμα είναι αυτό που ο Άδωνις Γεωργιάδης αναφέρει στην ανάρτηση με την οποία κοινοποίησε την ποινή που επιβλήθηκε στο συγκεκριμένο άτομο τονίζοντας:
«Σοκάρομαι από την τοξικότητα του Διαδικτύου. Πολλοί γράφουν πράγματα που θα ντρεπόμασταν και να τα σκεφτούμε παλαιότερα: ‘‘ψόφα’’, ‘‘να βγάλεις καρκίνο’’, ‘‘να πεθάνουν τα παιδιά σου’’ κ.λπ., το Διαδίκτυο έχει αποκαλύψει ένα πολύ σκοτεινό πρόσωπο της κοινωνίας που ζούμε».
Όπως επίσης και η παρακάτω αναφορά του:
«Εγώ δεν χαίρομαι που αναγκάστηκα να καταδικάσω έναν συνομήλικό μου άνθρωπο με δύο παιδιά. Εγώ 53 με 2 παιδιά, αυτός 52 με δύο παιδιά. Τι μπορεί να ωθεί έναν άνθρωπο να γράφει και να εύχεται τέτοια φρικτά πράγματα για έναν συνάνθρωπό του, δεν το καταλαβαίνω. Πάντως μία σοβαρή παγκόσμια συζήτηση για το πώς θα περιορίσουμε την τοξικότητα στο Διαδίκτυο πρέπει να γίνει, αλλιώς θα δούμε τις κοινωνίες και τους θεσμούς μας να υφίστανται μεγάλη βλάβη».
Διότι πραγματικά είναι ένα ερώτημα το τι ωθεί κάποιον/α να βρίζει, να εκτοξεύει απειλές, να επιχειρεί να παρακινήσει και άλλους σε ενέργειες βίας και χάους. Να στοχοποιεί ένα πρόσωπο και να μη σταματά μπροστά σε τίποτα. Το Διαδίκτυο είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, γίνεται όμως και «όπλο» στα χέρια κάποιων που στο τέλος της ημέρας λειτουργούν με τρόπο που μπορεί να χαρακτηριστεί και παρανοϊκός.
Δείτε για παράδειγμα το revenge porn, την εκδικητική πορνογραφία δηλαδή, που κάποιοι εμφανίζονται να επιχειρούν να εκθέσουν πρώην συντρόφους για λόγους εκδίκησης, είτε διότι διέκοψαν τη σχέση είτε για οτιδήποτε άλλο. Αναρτούν προσωπικές στιγμές που έχουν με οποιονδήποτε τρόπο καταγράψει και κάποιος, συνήθως κάποια, μαθαίνει πως βρίσκεται στον παγκόσμιο ιστό.
Όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικά. Και δυστυχώς για τη χώρα μας είναι απόρροια μιας κατάστασης που αναπτύχθηκε κυρίως την περίοδο των μνημονίων, όταν κάποιοι θέλησαν να κρεμάσουν στα μανταλάκια πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους ακόμη και δικαστικούς λειτουργούς μόνο και μόνο διότι διαφωνούσαν μαζί τους.
Πράγματι πρέπει να ληφθούν μέτρα. Συμπαθεί ή αντιπαθεί, συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος, για παράδειγμα με τον Άδωνι, είναι ένα θέμα προσωπικό. Μπορεί και να το κοινοποιήσει αν νιώθει την ανάγκη. Όμως να προχωρά σε υβριστικούς, αισχρούς χαρακτηρισμούς, να τον απειλεί ή να απειλεί την οικογένειά του –όπως και οποιουδήποτε άλλου απ’ όποιον κομματικό χώρο και αν προέρχεται– υπερβαίνει και τα εσκαμμένα και τη λογική την ίδια. Ειδικά όταν όλα αυτά συνοδεύονται και με κατάρες για τα παιδιά του καθενός.
