πολυτεχνείο (το)
- αυτό που μπορεί να εκτοξεύσει την πολιτική καριέρα «νομίζω ότι δεν θα κατάφερνε να γίνει ούτε κλητήρας, αλλά είχε πολυτεχνείο κι έτσι έφτασε μέχρι υπουργός» 2. οτιδήποτε έχει χωρητικότητα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που μοιάζει να έχει «μπορεί να σου φαίνεται μικρή, αλλά η αίθουσα είναι πολυτεχνείο και όλοι θα μπούμε μέσα» 3. αυτό που κάθε χρόνο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ «η φετινή επέτειος είναι πολυτεχνείο, πράγμα που σημαίνει ότι ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρη από φέτος που είναι λιγότερο επίκαιρη από όσο θα είναι του χρόνου»
Κομφορμιστική εκμετάλλευση
Κανένας ηρωισμός δεν μένει ανεκμετάλλευτος και δεν γλιτώνει από τη συχνά αντιαισθητική μυθοποίηση και το Πολυτεχνείο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Απλώς η μικρή, σε σχέση με άλλα ιστορικά γεγονότα, χρονική απόσταση που μας χωρίζει και η μετατροπή του σε πολιτικό εργαλείο κάνει την απροκάλυπτη εκμετάλλευση όπως και τη μυθοποίηση εντελώς γκροτέτσκα και νομίζω υποτιμητική του αναμφισβήτητου ηρωισμού των πρωταγωνιστών.
Η προσπάθεια της αδιάφορης πλειονότητας να παραστήσει ότι αντιστάθηκε και η κομφορμιστική εκμετάλλευση μιας κατ’ εξοχήν αντικομφορμιστικής πράξης αντίστασης, η μετατροπή της σε μια θρησκευτική γιορτή με απαράλλαχτο τελετουργικό, το οποίο πια μοιάζει εκτός χρόνου (τι νόημα έχει στο 2022 η πορεία-λιτανεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία;), μετατρέπουν μια γιορτή που θα μπορούσε να είναι της Δημοκρατίας σε ένα φεστιβάλ της (όχι και τόσο δημοκρατικής) Αριστεράς, στο οποίο κυριαρχούν οι πολιτικάντηδες-θρησκευτικοί ηγέτες που ψάλλουν τον ψαλμό «Πιο επίκαιρο από ποτέ».
Οφσάιντ η φάση!
Το πολύ θετικό των ημερών είναι ότι έχει μειωθεί ο αριθμός των γραφικών συμπολιτών που αμφισβητούν τους νεκρούς της ημέρας επειδή «δεν ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο», λες και μιλάμε για οφσάιντ κι έχει την παραμικρή σημασία το ακριβές σημείο που κάποιος εκτελέστηκε από ένα δικτατορικό καθεστώς.
Σοκαρισμένος από τη συντρόφισσα Φωτίου
Δεν μπορώ να γράψω πολλά για τις παρακολουθήσεις καθώς είμαι ακόμα σοκαρισμένος από τη συντρόφισσα Φωτίου, η οποία αποκάλυψε ότι η υπόθεση των παρακολουθήσεων είναι μια προσπάθεια δυσαρεστημένων επιχειρηματιών να πλήξουν την κυβέρνηση. Το σοκ μου οφείλεται στο ότι ήμουν βέβαιος ότι επρόκειτο για έναν αγώνα του σ. Τσίπρα και του σ. Βαξεβάνη για τη δημοκρατία και την πρόοδο.
Ο Πόλοκ δεν κάνει;
Βλέπω να πληθαίνουν οι επιθέσεις σε πίνακες από τους νάρκισσους ακτιβιστές που δήθεν νοιάζονται για το περιβάλλον και έχω να προτείνω το εξής: αντί να πετούν μπογιές σε πραγματικά αριστουργήματα της τέχνης, γιατί δεν διαμαρτύονται ζωγραφίζοντας πάνω σε «αριστουργήματα» που είναι απλώς πεταμένες μπογιές. Ας ξεκινήσουν με Πόλοκ!
