Με μια ανακοίνωση που φωνάζει «άγχος και αποπροσανατολισμός», το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να καταγγείλει την κυβέρνηση για… επιμερισμό αντεθνικής στάσης στον ευρωβουλευτή του Γιάννη Μανιάτη. Τέτοια ευαισθησία για την «τιμή» του ευρωβουλευτή δεν την είχαμε δει ούτε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βάφτιζε «προοδευτική λύση» τις Πρέσπες. Τώρα όμως, που η κυβέρνηση υπενθυμίζει ποιοι αδιαφόρησαν για την τουρκική προκλητικότητα όταν αυτή ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια τους, το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλει... «πανικό».
Ο κ. Μανιάτης, από τη βολή των Βρυξελλών, μνημονεύεται σαν εθνικός ήρωας του 2011, για να καλύψει τη σύγχρονη ανεπάρκεια του ΠΑΣΟΚ να αρθρώσει μια πειστική πρόταση στα εθνικά θέματα. Και ξαφνικά, το ότι «καταδίκασε πολλές φορές το τουρκολιβυκό μνημόνιο» ή ότι «είπε πως είναι παράνομο» γίνεται επιχείρημα... πολιτικής υπεροχής. Σαν να είναι επίτευγμα να διαπιστώνεις το αυτονόητο και να το επαναλαμβάνεις σε κάθε ευκαιρία.
Δεν υπάρχει πανικός στην κυβέρνηση, ούτε εμμονές. Υπάρχει ξεκάθαρη θέση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα και ενεργή πολιτική σε διεθνές επίπεδο. Το αν το ΠΑΣΟΚ επιλέγει να ζει σε μια στρατηγική σιωπής, παίζοντας το παιχνίδι της αναδρομής, είναι δικό του πρόβλημα. Αλλά όσο κι αν προσπαθεί, το κενό πολιτικής και η έλλειψη σχεδίου δεν γεμίζουν με ευχολόγια και παλαιοκομματικές κραυγές.
Η ανακοίνωση που «τα λέει όλα»… ή μήπως όχι;
Η ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, γεμάτη από «πανικό» και «αντεθνισμό», αποκαλύπτει περισσότερο την αμηχανία και την έλλειψη επιχειρημάτων παρά οποιαδήποτε ουσιαστική πολιτική κριτική. Όταν η πολιτική σου στρατηγική περιορίζεται στο να κατηγορείς τους άλλους για «άγχος» και «αποπροσανατολισμό», μάλλον έχεις ήδη παραδοθεί στη μάχη της επικοινωνίας χωρίς κανένα πραγματικό περιεχόμενο. Ας το αποδεχθούν λοιπόν: η Ελλάδα χρειάζεται λύσεις, όχι βερμπαλισμούς και «ρετρό» επιθέσεις που θυμίζουν περισσότερο παλιές κακές σειρές παρά σύγχρονη πολιτική σκέψη.
