Όπως μάλλον έχετε πια πληροφορηθεί, ο Τζακ Χάνικ, αμερικανός τηλεοπτικός παραγωγός – από τους πρωτεργάτες του τραμπικού Fox, συνελήφθη την Παρασκευή από το FBI για εξαπάτηση των αρχών των ΗΠΑ, για παραβίαση κυρώσεων λόγω της κατάληψης της Κριμαίας το 2015, μα και για εργαλειοποίηση ορισμένων ΜΜΕ σε Ελλάδα (και Βουλγαρία) υπέρ της Ρωσίας.
Φάνης Ουγγρίνης
Ο Χάνικ κατηγορείται ότι, εργαζόμενος για λογαριασμό του Ρώσου ολιγάρχη Κονσταντίν Μαλοφέγιεφ, προσπάθησε να στήσει κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας το 2015, μέσω της συνένωσης οκτώ περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών. Ως ιδιοκτήτης του καναλιού Hellas Net (που ομολογουμένως βρίσκεται σε παρακμή) εμφανίζεται ο εφοπλιστής Γιάννης Καραγιώργης, κουμπάρος του Μαλοφέγιεφ, και διευθυντής ειδήσεων ο Κώστας Βαξεβάνης. Η τότε παρουσίαση του καναλιού είχε πραγματοποιηθεί παρουσία κυβερνητικών υπουργών, όχι όμως του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Ο Καραγιώργης συνελήφθη το ίδιο έτος, μετά από ολλανδικό ένταλμα, κατηγορούμενος για απάτες. Τι σημαίνει όμως Μαλοφέγιεφ, και πώς αυτός ο Ρώσος ολιγάρχης εμπλέκεται στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία;
Πάμε λοιπόν στον Ιούλιο του 2017, όταν το FBI συνέλαβε τον ελληνοαμερικανό Τζορτζ Παπαδόπουλος, σύμβουλο της καμπάνιας του Ντόναλντ Τραμπ. Η υπόθεση Παπαδόπουλος έγινε γνωστή στο διεθνές κοινό μετά την προφυλάκιση του στα πλαίσια έρευνας για ανάμειξη ρωσικών παραγόντων στις αμερικανικές εκλογές του 2016, ακόμη και μέσω της δημιουργίας σχεδόν 3.000 ψεύτικων «δεξιών» προφίλ σε Facebook και Twitter. Ελληνικά ΜΜΕ αποκάλυψαν τις εκτενείς επαφές του Παπαδόπουλου στην Αθήνα, ενώ με το θέμα έχουν έκτοτε έχουν ασχοληθεί τουλάχιστον οι New York Times, The Times, Washington Post, Bloomberg, κι από μας η Καθημερινή και το Βήμα, μεταξύ άλλων. Ως γνωστόν, ο Παπαδόπουλος κατηγορήθηκε για σχέσεις και με τον Μαλοφέγιεφ. Κι εδώ είναι που μπαίνει στην ιστορία και ο Πάνος Καμμένος. Ο τότε ΥΠΕΘΑ, ο οποίος την ίδια περίπου περίοδο υποστήριξε την κατασκευή τουφεκιών Καλάσνικοφ για τον ΕΣ, υπήρξε φιλοξενούμενος του Μαλοφέγιεφ κατά τον γάμο του Καραγιώργη σε ακριβό προάστιο της Μόσχας τον Οκτώβριο του 2014. Οι Αμερικανοί κατηγορούν τον συγκεκριμένο ολιγάρχη για οικονομική στήριξη στα αποσχιστικά κινήματα της Κριμαίας και της Ουκρανίας, και ως ενοχοποιητικό στοιχείο προβάλλουν τους φανερούς οικονομικούς δεσμούς του και με την επονομαζόμενη Δημοκρατία του Ντονμπάς, αλλά και με ηγετικές μορφές των Ρώσων επαναστατών. Πέρα από όλα αυτά όμως, ο Μαλοφέγιφ παρουσιάζει επιπρόσθετο ενδιαφέρον.
Ο μεγαλοεπενδυτής είναι ο ιδρυτής και βασικός μέτοχος του τηλεοπτικού καναλιού Tsargrad (της παλιάς ρωσικής ονομασίας για την Κωνσταντινούπολη-Βασιλεύουσα). Επίσης προεδρεύει στο think tank με τον ελληνόφωνο τίτλο Katehon, εξέχουσα μορφή του οποίου θεωρείται ο ιδιόρρυθμος φιλόσοφος Αλεξάντερ Ντούγκιν. Στο Katehon έχει αρθρογραφήσει κατά καιρούς μια πλειάδα πολύ ή λιγότερο γνωστών προσωπικοτήτων, με απόψεις κατά κανόνα κατά της παγκοσμιοποίησης και του φιλελευθερισμού. Ελληνικό ενδιαφέρον έχει η συμμετοχή του αρχιμανδρίτη Εφραίμ, ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου, του πρώην στελέχους κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και αρθρογράφου της Ίσκρα Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, μίας πλειάδας Τούρκων αναλυτών. Παράλληλα έχουν φιλοξενηθεί κείμενα μάλλον ανθελληνικά, από πρόσωπα της «Βόρειας Μακεδονίας». Μαζί με τους Ιβάν Ίλυν και Λεβ Γκούμιλεφ, ο -εγνωσμένος φασίστας- Ντούγκιν θεωρείται πως ασκεί ιδιαίτερα σημαντική πνευματική κι επιρροή στον Πούτιν, η δε Νεο-Ευρασιατική φιλοσοφία του αποτέλεσε το ιδεολογικό υπόβαθρο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής μετά το 2000. Το συγκεκριμένο ιδεολόγημα όχι μόνο θέλει τη Ρωσία επίκεντρο και ρυθμιστή μιας γιγάντιας πολιτικής ένωσης από τον Ατλαντικό ως τον Ειρηνικό, μα επίσης ζητά την πλήρη «ρωσοποίηση» όλων των παλιών σοβιετικών πληθυσμών και την εξαφάνιση των κατά τόπους εθνικών ταυτοτήτων.
Μαλοφέγιεφ και Ντούγκιν παρουσιάζονται λάτρεις της ιστορίας του Βυζαντίου και όσων αυτό συμβόλιζε. Εξαιτίας της διαμετρικά αντίθετης προσωπικότητας των δύο ανδρών, το φως της δημοσιότητας ανέκαθεν έπεφτε κυρίως στον λαλίστατο νεοορθόδοξο φιλόσοφο (σύμφωνα μάλιστα με το Bloomberg, η εκλογή Τραμπ τον είχε κάνει ιδιαίτερα ευτυχισμένο), ο οποίος το 2013 σε επίσκεψή του στην Αθήνα είχε γνωρίσει και τον μετέπειτα υπουργό εξωτερικών Νίκο Κοτζιά (σχετικά είχε ενημερώσει τη Μαρία Καρχιλάκη πως ο Κοτζιάς θα γινόταν ΥΠΕΞ). Σύμφωνα επίσης με τουρκικές πηγές, ο Ντούγκιν έπαιξε κομβικό ρόλο στην επανασύνδεση Ρωσίας και Τουρκίας μετά την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικό τον Νοέμβριο του 2015. Συγκεκριμένα, μεσολάβησε ώστε Τούρκοι απόστρατοι -οι οποίοι είχαν διωχθεί ως εχθροί του Ερντογάν, και άρα θεωρήθηκαν πιο αξιόπιστοι- να πείσουν την ρωσική στρατιωτική ηγεσία πως η κατάρριψη ήταν μία προβοκάτσια ενορχηστρωμένη από γκιουλενικούς κύκλους. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι ο Ντούγκιν βρισκόταν στην Άγκυρα και όταν εκδηλώθηκε το πραξικόπημα του Ιουλίου 2016.
Έχουμε λοιπόν μια υπόθεση με κάποιους Ρώσους σαφώς κοντά στο Κρεμλίνο, οι οποίοι ταυτόχρονα είχαν επαφές με Έλληνες ιθύνοντες της εθνικής πολιτικής εξωτερικών και άμυνας, αλλά και με το στενό περιβάλλον του προέδρου Τραμπ, όπως μαρτυρούν οι διώξεις των Τζορτζ Παπαδόπουλος, Πωλ Μάναφορτ (διευθυντή της καμπάνιας Τραμπ, καταδικασμένου λόγω της σχέσης του με το Ρώσο ολιγάρχη Όλεγκ Ντεριπάσκα) και Κάρτερ Πέιτζ (ενεργειακού broker, απόστρατου του αμερικανικού ναυτικού με θητεία στις υπηρεσίες πληροφοριών). Την ίδια στιγμή τα πρόσωπα αυτά καταγράφονταν να αλληλεπιδρούν με τη ρωσική πολιτική πάνω σε θέματα ιδιαζόντως σημαντικά, όπως ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η αντιπαράθεση γύρω από Κριμαία και Ντονμπάς, και οι ρωσοτουρκικές σχέσεις. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πάλι οι ίδιοι Ρώσοι εμφανίζονται να γοητεύονται από κάποιου είδους αναβίωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Δεδομένης της ρωσικής προσέγγισης με τον Ερντογάν είναι φυσικό ν’ αναρωτιέται κανείς αν τα ίδια πρόσωπα θα καλόβλεπαν ακόμη και την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από τα παραπάνω ενισχύεται περαιτέρω η πεποίθηση ότι στην Ουάσιγκτον είχε σχηματιστεί ένα άτυπο φιλορωσικό λόμπι, κάτι που είναι γνωστό ότι ισχύει και για την πατρίδα μας εδώ και μία εικοσαετία, όπως άλλωστε διαπιστώνουμε από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη ρωσική εισβολή μια μερίδα των ελληνικών ΜΜΕ. Ωστόσο, το εν λόγω λόμπι στην Ουάσιγκτον είχε και έμμεσες τουλάχιστον επαφές με την Άγκυρα. Αφού έλαβε χάρη από τον Τραμπ, ο Παπαδόπουλος ανήκε στα πρόσωπα που ενθάρρυναν με δημόσιες τοποθετήσεις τους την εισβολή στο Καπιτώλιο, έχοντας στο πλάι του τον απόστρατο στρατηγό Μάικλ Φλιν. Ο Φλιν, εκτός από την καταδίκη του για εμπλοκή στο Russia Gate, ως λομπίστας εργαζόταν για τουρκικά συμφέροντα, προωθώντας μεταξύ άλλων την έκδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν από τις ΗΠΑ (σχέση που του κόστισε τη θέση συμβούλου εθνικής ασφαλείας). Η εμπλοκη αυτών των ατόμων στην εκστρατεία Τραμπ αποτέλεσε την αφορμή -ή τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι- ώστε να έχουν έρθει όλα αυτά στην επιφάνεια, με την καταδίωξη αυτής της φιλορωσικής «πέμπτης φάλαγγας» να εντείνεται μετά την αναζωπύρωση της ρωσο-ουκρανικής σύρραξης.
Μετά τη θύελλα κυρώσεων από όλο τον δυτικό κόσμο, επικεντρωμένη στη μοσχοβίτικη διαπλοκή, αναπόφευκτα θα εξεταστεί και η δράση ρωσικών οικονομικοπολιτικών παραγόντων στον ελλαδικό μα και κυπριακό χώρο. Είναι πολύ πιθανό ότι σύντομα θα δούμε πολλά και ενδιαφέροντα, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα.
Πηγή: athensvoice.gr
