Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου
Τόσο με την ομιλία του όσο και με τα όσα είπε κατά την καθιερωμένη συνέντευξη στο πλαίσιο της ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί τους επόμενους μήνες ξεκαθαρίζοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο την πρόθεσή του να είναι απόλυτα θεσμικός σε ό,τι αφορά τον εκλογικό νόμο αλλά και τον χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών. Η φράση «δεν είμαι κωλοτούμπας» παρέπεμπε μεν στον χαρακτηρισμό που είχαν αποδώσει στον Αλέξη Τσίπρα και διεθνή μέσα ενημέρωσης εν τούτοις αυτό που ο πρωθυπουργός ανέδειξε είναι ότι το δίλημμα «2η ευκαιρία ή 2η συμφορά» είναι αυτό που θα πλαισιώσει την πορεία στις εκλογές. Και έθεσε την αντιπολίτευση προ των ευθυνών της εφόσον συνεχίσει στο δρόμο του λαικισμού και της εμφυλιοπολεμικής ρητορικής εν μέσω κρίσεων.
O πρωθυπουργός έχει εδώ και καιρό προειδοποιήσει για το τοξικό κλίμα που δημιουργείται με ευθύνη της αντιπολίτευσης στο πολιτικό σκηνικό. Γνώριζε και γνωρίζει πως μια αναμέτρηση σε επίπεδο προγραμμάτων, κυρίως σε επίπεδο αποτελεσματικότητας και εφαρμογής σχεδίων ανάταξης της χωράς, τον φέρνει σε κυρίαρχη συγκριτικά θέση. Αυτό είναι άλλωστε και το αποτέλεσμα όλων των μετρήσεων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας εδώ και 38 μήνες, οι οποίες δείχνουν πως οι πολίτες αναζητούν σταθερότητα και ασφάλειας αλλά και μια προοπτική που σε αυτή τη συγκυρία μόνον ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβερνώσα παράταξη μπορούν να δώσουν.
Κλείνοντας τα σενάρια περί αλλαγής του εκλογικού νόμου και μιλώντας για το στόχο της αυτοδυναμίας στις εκλογές που θα γίνουν μετά από αυτές στις οποίες θα εφαρμοστεί η απλή αναλογική και διαψεύδοντας (πλέον και επί της ουσίας) το αφήγημα περί πρόωρων εκλογών ανέδειξε για μια ακόμη αφορά τον θεσμικό ρόλο που έχει αποφασίσει να υλοποιήσεις. Ανέδειξε όμως και το τεράστιο πρόβλημα της χώρας, αυτό της παντελούς απουσίας μιας σοβαρής αντιπολίτευσης. Μιας αντιπολίτευσης που αδυνατεί να εκτελέσει το ρόλο που της ανέθεσαν οι πολίτες στις εκλογές του 2019, να ελέγχει αφενός και να αναδεικνύει λάθη και παραλείψεις αλλά και προτάσεις προκειμένου να οδηγηθεί η χώρα στην ανάπτυξη μέσα από μια ορθή αντιμετώπιση διαχείριση και αντιμετώπιση των διαφόρων κρίσεων.
Η στάση της άλλωστε στις κρίσεις που εξελίχθηκαν από το 2020 και μετά δείχνει την εγγενή αδυναμία της να λειτουργήσει σε ένα συντεταγμένο πλαίσιο. Η πανδημία ήταν αυτή που την έφερε στο προσκήνια, η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια με ευθύνη του καθεστώτος Πούτιν, είναι αυτή που την αναδεικνύει σε όλες τις εκφάνσεις της. Και αν αυτό αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, τις επιλογές του οποίου εφαρμόζει η αξιωματική αντιπολίτευση, στο παιχνίδι του λαικισμού και της ρητορικής της δεκαετίας του 1980 έχει τώρα μπεί το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη.
Βέβαια η στάση του είχε καταγραφεί πριν το θέμα των παρακολουθήσεων, όταν δήλωνε πως η πολιτική του «ούτε ούτε» είναι η γραμμή της Χαριλάου Τρικούπη. Όταν υποστήριζε πως δεν θα δεχθεί συνεργασία με κανένα από τα δύο κόμματα και σε κάθε περίπτωση δεν θα δεχθεί για πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα (παρότι αυτό δεν δείχνει να το υποστηρίζει σήμερα με την ίδια θέρμη σε ότι αφορά τον επικεφαλής της Κουμουνδούρου). Στο πλαίσιο αυτό και η αναφορά του πρωθυπουργού σύμφωνα με την οποία «ο Νίκος Ανδρουλάκης εργαλειοποιεί ένα πραγματικό πρόβλημα» τόσο για να κρυφτεί πίσω από αυτό στην περίπτωση που τεθεί θέμα οποιασδήποτε συνεργασία όσο και για να επανέλθει στο προσκήνιο μέσω της θυματοποίησής του.
Παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με αρχή μέση και τέλος, δείχνοντας τον τρόπο με τον οποίο θα πορευθεί εφόσον οι πολίτες δώσουν την ψήφος του στις επόμενες εκλογές και αναδεικνύοντας όσα έγιναν από τον Ιούλιο του 2019 εν μέσω διεθνών κρίσεων επαναφέρει το πολιτικό σκηνικό στη σωστή του βάση βάζοντας στην άκρη την προσπάθεια πρόκλησης αστάθειας μέσω των αιτημάτων της αντιπολίτευσης για πρόωρες εκλογές και εργαλειοποίησης της υπόθεσης των παρακολουθήσεων
Με γνώμονα την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη, έναν συνδυασμό που δείχνει αντίθετος εν τούτοις τον εφήρμοσε με επιτυχία, με κοστολογημένα μέτρα στήριξης που βασίζονται στον δημοσιονομικό χώρο τον οποίο δημιουργεί η ανάπτυξη έρχεται να συγκριθεί με τους πολιτικούς του αντιπάλους σε ένα πλαίσιο που οι άλλοι υστερούν. Και για αυτό επιλέγουν το πολιτικό πεζοδρόμιο, την ένταση, την αντίδραση με την εργαλειοποίηση μέχρι και της Παιδείας και της ασφάλειας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, καθώς και έναν καταγγελτικό λόγο που έχει ως βάση το Όχι σε όλα. Στον οποίο μάλιστα εντάσσεται και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με χαρακτηριστικό παράδειγμα την καταψήφιση της διάσωσης των ναυπηγείων Ελευσίνας, την οποία χαιρέτισαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι επισήμως.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε το δίλημμα στο οποίο θα κληθούν να απαντήσουν οι πολίτες όταν στηθούν κάλπες λέγοντας το βράδυ του Σαββάτου ότι «καλούμαστε να κάνουμε ιστορικές επιλογές: Συνεχίζουμε μπροστά ή γυρίζουμε πίσω» προσθέτοντας στο τέλος της ομιλίας αυτής ότι «Στις εκλογές δεν θα εκλέξουμε μόνο κυβέρνηση αλλά και κυβερνήτη του τόπου».
