Την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ξεκολλήσει από τα ποσοστά που καταγράφονται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων τα τελευταία 3,5 χρόνια καταγράφουν και οι τρείς δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας σήμερα. Οι ίδιες καταγράφουν και τις… χαμηλές πτήσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Το επι 4 μήνες νεοαυριανιστικού τύπου σκληρό ρόκ αποτελεί μια παράσταση που δεν κόβει εισιτήρια. Και ενώ οι πολίτες στέλνουν μηνύματα κατά της πόλωσης και τις λασπολογίας έχοντας το βλέμμα στις κρίσεις, την αντιμετώπισή τους και την αλλαγή σελίδας μετά από 12, στα 13 πλέον, χρόνια ο επικεφαλής και τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνουν να αδυνατούν να προσφέρουν οτιδήποτε άλλα πέραν μια διχαστική ρητορικής που θυμίζει προηγούμενο… αιώνα.
Και μπορεί στην Κουμουνδούρου να τα ρίχνουν στις… εταιρείες δημοσκοπήσεων με αναφορές ανάλογες με αυτά για τα “πετσωμένα” μέσα ενημέρωσης, η ουσία είναι πως οι πολίτες μετρούν το έργο που παράγεται. Και συγκρίνουν. Άλλωστε στο δίλημμα Μητσοτάκης ή Τσίπρας η απάντηση συνδέεται με τη σύγκριση των δύο αφού η μάχη θα δοθεί μεταξύ δύο προσώπων που θα έχουν την ημέρα των εκλογών διατελέσει πρωθυπουργοί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναλώνεται σε μονοθεματικές καταγγελτικές κορώνες που ηχούν άσχημα στα αφτιά της πλειοψηφίας. Απευθύνεται σε συγκεκριμένο οπαδικό κοινό κλείνοντας το μάτι και σε περιθωριακά στοιχεία και περιχαρακώνεται πίσω από ανύπαρκτα ηθικά πλεονεκτήματα, κληρονομικά χαρίσματα αντίστασης και πάλης (που οι περισσότεροι δεν έχουν κάν ζήσει) και μια ρητορική που δεν προσελκύει νέους ψηφοφόρους.
Στο πλαίσιο αυτό το αν πιστεύει ο Τσίπρας πως δεν θα χάσει πάλι ούτε «ένα στο εκατομμύριο» μένει να αποδειχθεί. Εκτός αν έχει ήδη πετάξει λευκή πετσέτα και απλά χτίζει τείχος προστασίας στο εσωκομματικό προσωπικό του μέλλον
