Η Δεξιά παράταξη στην Ισπανία, όπως και σε όλη την Ευρώπη, διέρχεται κρίσεις ταυτότητας που δημιουργούν προβληματισμούς σχετικά με τον κεντρώο προσανατολισμό της. Πόσο κοντά ή πόσο μακριά βρίσκεται από το Κέντρο.
του Παύλου Παυλίδη
Όλα ξεκίνησαν την περίοδο της ισπανικής μετάβασης στη δημοκρατία με την ίδρυση της Alianza Popular (Λαϊκή Συμμαχία) από τον Manuel Fraga. Ένα συντηρητικό κόμμα με δεξιό προσανατολισμό, κυρίως λόγω της Unión de Centro Democrático (Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου) του Adolfo Suarez, που κυριαρχούσε εκείνη την περίοδο.
Μετά τη κατάρρευση του Unión de Centro Democrático το 1983, πολλά στελέχη του μεταπήδησαν στην Alianza Popular με σκοπό την αναμόρφωση της σε μια μεγάλη Κεντροδεξιά Παράταξη με την ονομασία Partido Popular (Λαϊκό Κόμμα). Από αυτή τη βάση το 1990, στο συνέδριο της Σεβίλλης, ο José María Aznar στράφηκε προς το Κέντρο ενσωματώνοντας πλήρως όλους όσοι ήταν δεξιά της αριστεράς με το σύνθημα: “Centrados con la libertad”.
To 2008 η κρίση ταυτότητας του Κέντρου επανέρχεται, όπως συνέβη στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης λόγω της οικονομικής κρίσης. Εκείνη τη περίοδο, καθώς και τα επόμενα χρόνια στην Ισπανία, όπως και στην Ελλάδα, λαϊκίστικες φωνές κυρίως από το χώρο της αριστεράς προσπάθησαν να δυσφημίσουν και να αποδομήσουν το Λαϊκό Κόμμα κατηγορώντας το για αντιδημοκρατικές πρακτικές και παρουσιάζοντας το ως κόμμα συνεχιστή της δικτατορίας του Φράνκο.
Ο σκοπός αυτών των προσπαθειών ήταν και είναι να αναγκάσουν το Κέντρο και τη μεσαία τάξη να εγκαταλείψει τα μεγάλα αστικά κόμματα. Αυτή ήταν η μεγάλη κρίση για το Λαϊκό Κόμμα, όπως και για όλα τα μεγάλα αστικά κόμματα της Ευρώπης. Έτσι φθάσαμε στην εποχή του πολιτικού management. Η δεξιά έδωσε μεγάλη έμφαση σε αυτό το κομμάτι και υπερίσχυσε της Αριστεράς.
Παρ’ όλα αυτά κατέληξε να ηττηθεί. Το management καθιστά δυνατό και αξιόπιστο ένα πολιτικό πλάνο, παρόλα αυτά όταν προτείνεται ως εναλλακτική λύση στην πολιτική δεν παρά μια μορφή αποδόμησης της ίδιας της πολιτικής, παρουσιάζοντας την ως περιττή. Με αποτέλεσμα να αφήνει την άλλη πλευρά να “παίζει μόνη της” στο χώρο της πολιτικής χρησιμοποιώντας την επικοινωνία και έχοντας αφήγημα.
Όπως είχε πει ο Αριστοτέλης, η αρετή βρίσκεται στο μέσον μεταξύ της υπερβολής και της έλλειψης. Και μέχρι να βρεθεί το μέτρο μεταξύ του management και της πολιτικής, το μέσον του πολιτικού φάσματος εκεί όπου συναντώνται οι κεντρώες ιδέες και πολιτικές, η κεντροδεξιά θα αναζητά το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της.
*Ο Παύλος Παυλίδης είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας και Στρατηγικής. Ακολουθήστε τον στο Twitter
