Ο Θανάσης Καρτερός είναι από τους λίγους συνομιλητές του Αλέξη Τσίπρα, οπότε όσα γράφει για τις κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού έχουν άλλη βαρύτητα. Ο γνωστός δημοσιογράφος και πρώην διευθυντής του κομματικού ραδιοφώνου του ΣΥΡΙΖΑ σε άρθρο του στην «Αυγή» ουσιαστικά προλειαίνει το έδαφος για την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα.
Συγκεκριμένα στο άρθρο του με τίτλο «Ονοματίζοντας τον ακατανόμαστο» ο Θανάσης Καρτερός γράφει για τις αντιδράσεις που υπάρχουν με αφορμή τις φήμες για επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην κεντρική πολιτική σκηνή με νέο κόμμα. Όπως ισχυρίζεται και μόνο οι μεγάλες αντιδράσεις που υπάρχουν, είτε θετικές είτε αρνητικές, δείχνουν ότι... ο πρώην πρωθυπουργός έχει ακόμη σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Το ότι οι αντιδράσεις οφείλονται στην κάκιστη διακυβέρνηση του, δεν του περνούν από το μυαλό. Μάλιστα αναφέρει ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν δέχεται επιθέσεις μόνο από τους πολιτικούς αντιπάλους του αλλά και από φίλους και συντρόφους του και φωτογραφίζει τον Νίκο Καρανίκα που τον αποκάλεσε μαρμαρωμένο βασιλιά, την Έφη Αχτσιόγλου και τον Αλέξη Χαρίτση που δήλωσαν ότι δεν χρειαζόμαστε Μεσσίες, αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που λένε ότι δεν του δίνουν λευκή επιταγή. Ο ίδιος μάλιστα επιτίθεται και στην Ζωή Κωνσταντοπούλου, την οποία αποκαλεί ηγέτη της «αντισυστημικής λογοδιάρροιας» και την κατηγορεί ότι με τις επιθέσεις της στον Αλέξη Τσίπρα ουσιαστικά συντάσσεται με το αφήγημα της κυβέρνησης. Και τι είπε η κυβέρνηση; το αυτονόητο, ότι η επιστροφή του θα είναι καταστροφική, όπως και η διακυβέρνησή του. Σίγουρα αυτές τις επιθέσεις που κάνει μέσα από το άρθρο του και μάλιστα και σε πρώην συντρόφους του μόνο τυχαίες δεν είναι.
Κλείνει το μάτι στην επιστροφή του
Έπειτα αναρωτιέται γιατί του επιτίθενται όλοι αυτοί, αφού τον θεωρούν τελειωμένο και απαντάει φυσικά μόνος του ότι αυτό συμβαίνει επειδή ακριβώς έχει κοινό πίσω του που... τον αγαπάει και τον στηρίζει. Ο ίδιος δε κλείνει το μάτι στα σενάρια επιστροφής του πρώην πρωθυπουργού, αναφέροντας λες και ξέρει κάτι παραπάνω, ότι όσο και να προσπαθούν κάποιοι να μην επιστρέψει, αυτή η προσπάθεια «δεν τον έχει καταψύξει. Τέλος κλείνει το άρθρο του με νόημα με ένα στίχο, ζητώντας μας να κάνουμε...υπομονή για τις εξελίξεις που έρχονται: «Πάντα ’ν’ η πόρτα ντου ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη, όπως λέει γνωστό ριζίτικο...». Πάντως όσοι διάβασαν το άρθρο και ιδίως μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν ότι αποτελεί μια είδους επιβεβαίωση για το νέο κόμμα που σκέφτεται να δημιουργήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Δυστυχώς κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η κοινωνία τους έχει ξεπεράσει.
Ακολουθεί το σχετικό άρθρο:
Παρόλο το πρωτοφανές λιντσάρισμα, και όχι μόνο από δηλωμένους εχθρούς, ο ακατονόμαστος εξακολουθεί να διαθέτει μεγάλο πιστωτικό υπόλοιπο.
Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ. Ο ένας, που τον έχει πάρει εδώ και καιρό από κακό μάτι, τον χαρακτηρίζει μαρμαρωμένο βασιλιά. Τελειωμένο έως παγωμένου μαρμάρου δηλαδή. Η άλλη δηλώνει ότι δεν του υπογράφει λευκή επιταγή, που παρεμπιπτόντως δεν της τη ζήτησε κανείς. Ο τρίτος, οικοδόμος ενός καθαρού αριστερού μέλλοντος, ξεκαθαρίζει ότι ο μεσσιανισμός δεν θα περάσει - το χόμπιτ λείπει από τη δήλωση. Ο κράχτης του Μητσοτάκη, που φέρει τον τίτλο του κυβερνητικού εκπροσώπου, τον προειδοποιεί ότι αν τολμήσει να διαπράξει επιστροφή, θα γίνει καταστροφή. Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά... Και η ηγερία της αντισυστημικής λογοδιάρροιας, σε πλεύση κοινή με τον παπαγάλο του Μαξίμου, τον διατάζει να μείνει στο λαγούμι του.
Μαρμαρωμένος, εντολέας λευκών επιταγών, καταστροφέας, λαγουμιτζής, αποσυνάγωγος. Και όλα αυτά καταλήγουν σε μια κοινή και μακάβρια διαπίστωση: Τελειωμένος. Τε-λει-ω-μέ-νος, πώς το λένε. Με βούλα και υπογραφή. Αφού είναι τελειωμένος όμως, γιατί έχουν εισβάλει η φωτογραφία και το όνομά του πάλι τις τελευταίες μέρες στη ζοφερή μας δημοσιότητα; Γιατί μετανοημένοι, αμετανόητοι, ευεργετηθέντες, ανανήψαντες, άσπονδοι εχθροί και ακόμα πιο άσπονδοι φίλοι, ένθεν κακείθεν, ασχολούνται μαζί του; Αναλύουν, προβλέπουν, διαβλέπουν, φαντάζονται, κρίνουν τα μελλούμενα, ανησυχούν, έρχεται, κι αν τολμήσει να έρθει, θα..., και καλύτερα να εγκαταλείψει τα χθόνια σχέδιά του. Και λοιπά και λοιπά έως βαρεμάρας, για να πούμε την αλήθεια.
Το δεύτερο είναι ότι, παρόλο το πρωτοφανές λιντσάρισμα, και όχι μόνο από δηλωμένους εχθρούς, ο ακατονόμαστος εξακολουθεί να διαθέτει μεγάλο πιστωτικό υπόλοιπο. Αγάπης, αλλά και μίσους, σύμφωνοι. Στήριξης, αλλά και εχθρότητας, επίσης σύμφωνοι. Μπορεί όλα αυτά τα αντιφατικά να συνοδεύουν το όνομά του - η αδιαφορία πάντως που πολλοί επιδιώκουν δεν τον έχει καταψύξει. Ακόμα προκαλεί δράσεις, αντιδράσεις, αντιπαραθέσεις, εμπάθειες, συμπάθειες. Κι αυτό είναι σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο. Απωθητικό για κάποιους, ελπιδοφόρο για άλλους. Κάτσε στ’ αβγά σου, οι μεν. Γύρνα να σπάσουμε αβγά, οι δε. Τούτων δοθέντων, υπομονή και ψυχραιμία. Πάντα ’ν’ η πόρτα ντου ανοιχτή κι η τάβλα ντου στρωμένη, όπως λέει γνωστό ριζίτικο...
