Όσοι παλαιότερα διαβάζαμε περιοδικά με κόμικς, γνωρίζουμε το περιβόητο καρτούν Γκαστόνε. Έγινε γνωστός ως το πιο τυχερό παπί στον κόσμο, καθώς οι συγκυρίες τον έφερναν νικητή στις κόντρες που είχε με τον Ντόναλντ Ντακ.
Τα σκέφτηκα όλα αυτά με αφορμή τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τον προηγούμενο χρόνο, έχασε όλα τα πολιτικά «στοιχήματα» που είχε βάλει.
Ούτε κατάφερε να φέρει το κόμμα του, την ώρα που κατέρρεε ο ΣΥΡΙΖΑ, στη δεύτερη θέση και σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης ούτε ανέβασε τα ποσοστά του σε τέτοιο βαθμό ώστε να πετύχει τα όσα υποσχόταν σε ψηφοφόρους και στελέχη.
Και όμως, παρά την αποτυχία του, ο κ. Ανδρουλάκης κατάφερε, λόγω ισορροπιών και συγκεκριμένων υποψηφίων, που λειτούργησαν στην πράξη ως δούρειοι ίπποι του, να κερδίσει εκείνος την εσωκομματική κούρσα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ελέω του… τυφώνα Κασσελάκη, πέτυχε, χωρίς να κάνει τίποτε ο ίδιος, να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση.
Το ερώτημα είναι εάν μπορούμε να θεωρήσουμε τον Νίκο Ανδρουλάκη ως τον πιο τυχερό πολιτικό αρχηγό ή όχι. Βέβαια, όσοι γνωρίζουν την ιστορία της Λιμνούπολης ξέρουν ότι για να γίνεις σούπερ ήρωας δεν αρκεί μόνο η τύχη.
Για αυτό και οι συγγραφείς του κόμικς εμφάνισαν τον Ντόναλντ τις νύχτες να φοράει μάσκα και, χρησιμοποιώντας τον εξοπλισμό που του έχει φτιάξει ο Κύρος Γρανάζης, να μάχεται ενάντια σε εγκληματίες ως υπερήρωας με το όνομα «Φάντομ Ντακ».
Αυτά για όσους πιστεύουν ότι αρκεί στον Ανδρουλάκη να μετατρέπεται σε Γκαστόνε και να πιστεύει ότι μπορεί πάντα η τύχη να τον σώζει, χωρίς ο ίδιος να κουνάει ούτε το δαχτυλάκι του.
