Στις υποκλοπές, στην υπόθεση του αρχικοριού Χρήστου Μαυρίκη, σε μια συνομιλία του Σταύρου Ψυχάρη με τον Μένιο Κουτσόγιωργα και σ΄ ένα busybody κατασκευαστή αναφέρεται σήμερα στη στήλη του “Στίγμα” ο έγκυρος και καλά ενημερωμένος Γιώργος Παπαχρήστος.
Με αφορμή την “άσφαιρη”, όπως την χαρακτηρίζει, συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή για τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις, γράφει σήμερα στα “Νέα” ο καλός συνάδελφος:
“Η «ΑΣΦΑΙΡΗ» συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή για τις υποκλοπές και τις παρακολουθήσεις, με απογοήτευσε. Εντελώς. Τόσο δε που έπιασα τον εαυτό μου, με το τέλος της, να σιγοψιθυρίζει το γνωστό τραγουδάκι του Νταλάρα «Πού ‘ναι τα χρόνια, ωραία χρόνια»! Από… νοσταλγία περισσότερο. Για μια εποχή που έχει περάσει και κατά τα φαινόμενα δεν θα την ξαναζήσουμε. Μιλάω για την εποχή «κασέτες στην Ομόνοια», τότε που η… «διακίνηση» των προϊόντων του Χρηστάρα του Μαυρίκη, τροφοδοτούσε με ύλη σελίδες επί σελίδων, τις εφημερίδες και ώρες εκπομπών στα ραδιόφωνα. Κατ’ ευφημισμόν αποκαλούνταν «κασέτες στην Ομόνοια» τα προϊόντα του «εθνικού κοριού». Ήταν δηλωτικό της ευκολίας με την οποία κυκλοφορούσαν. Συνήθως απόγευμα γινόταν η δουλειά. Όπως και ΤΩΡΑ (τα κεφαλαία, προκειμένου να τονιστεί όσο περισσότερο γίνεται η ταυτόσημη πρακτική – τα πρόσωπα αλλάζουν, η τακτική παραμένει η ίδια) η διακίνηση των κασετών γινόταν από ένα-δύο δικηγορικά γραφεία της Αθήνας. Αυτά είχαν αναλάβει να τροφοδοτούν συγκεκριμένους δημοσιογράφους-, με τις κασέτες του υλικού που είχε συλλέξει ο Μαυρίκης παρακολουθώντας υπουργούς της κυβέρνησης του Ανδρέα, εκδότες, επιχειρηματίες. Και την επομένη ακολουθούσε το πανηγύρι.
… και ο μακαρίτης Mένιος
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ μάθαμε για τα «αρ… τα μιραλέικα» που είπε ο μακαρίτης ο Μένιος Κουτσόγιωργας στον Σταύρο Ψυχάρη, φίλο του, όταν ο τελευταίος του ζήτησε να σχολιάσει μια εξέλιξη περί το σκάνδαλο εκείνων των ημερών, το σκάνδαλο Κοσκωτά. Είχε κάνει τόση εντύπωση στην «comme 11 faut» κοινωνία των Αθηνών η αθυροστομία του κορυφαίου υπουργού του Ανδρέα, που πολλοί είχαν σπεύσει να αναζητήσουν πόθεν η έκφραση και σε τι συνίσταται η διαφορά τους, με αιπά που συνοδεύουν ό,τι πολυτιμότερο διαθέτει ένας άνδρας. Για το δεύτερο, δεν ξέρω τι απέδωσαν οι «έρευνες» και πώς αυτές διενεργήθηκαν (αν και πάει κάπου ο νους μου).
Για το πρώτο όμως, όπως μου είχε εξηγήσει ο ίδιος ο Μένιος, όταν τον είχα ρωτήσει λίγες ημέρες αργότερα, και μπορώ πια να το αναφέρω, είναι ότι πρόκειται για έκφραση slang, πατρινής προέλευσης, και έχει προέλθει από ένα χωριό της περιοχής Αχαΐας που ονομάζεται Μιράλι.
Αν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία επ’ αυτού, παρακαλώ να ερωτηθεί ο Γιάννης Μαντζουράνης, ο δικηγόρος του «Λεγάμενου», που ήταν τότε κοντά, δίπλα, πολύ κοντά τέλος πάντων στον μακαρίτη τον Μένιο. Θα το πιστοποιήσει, είμαι βέβαιος…
(Δεύτερη μέρα που θυμάμαι τον μακαρίτη τον Μένιο – δεν το κάνω εσκεμμένα, μάρτυς μου ο θεός. Αλλά είναι κάτι ομοιότητες με ό,τι συμβαίνει σήμερα, μα κάτι ομοιότητες, που δυσκολεύομαι να τις ξεπεράσω. Σε πρόσωπα και καταστάσεις. Κι ο αρχηγός που ξέρω ότι με διαβάζει επί καθημερινής βάσεως, ας κοιτάξει να παραδειγματιστεί – το παρελθόν διδάσκει, αρκεί να το διαβάσεις σωστά. Και έγκαιρα…)
«Φιλική» συμβουλή
ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΛΑΙΣΙΟ, των «φιλικών» (λέμε τώρα…) συμβουλών προς τον «Λεγάμενο» να τον ενημερώσω ότι έχει επισημανθεί (από αυτούς που πρέπει…) και η ζωηρή δραστηριότητα -που επιδεικνύει φίλος του, busybody’s κατασκευαστής, ανώτατο στέλεχος κατασκευαστικής εταιρείας, με τον οποίο βρίσκεται σε καθημερινή επικοινωνία. Η «επισήμανση» φυσικά δεν προκλήθηκε εξ αυτού του λόγου, αλλά για μερικές παράπλευρες δραστηριότητες του περί ου ο λόγος φίλου, έχουσες άμεση σχέση με ορισμένα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης τα οποία υποστηρίζουν σθεναρά τον αρχηγό.
Εμένα δεν με ενοχλεί. Καθόλου δε. Με κάποιον τρόπο θα πρέπει να επιζήσουν και αυτά, σε μια περίοδο που ο Τύπος διέρχεται σοβαρή κρίση, και τα βγάζει πέρα ασθμαίνοντας. Αρκεί όλα να είναι «λευκά». Να μην είναι «μαύρα», ας πούμε…”.
