Πήγε κάπως να το «σώσει» ο Γ. Κατρούγκαλος, λέγοντας, ότι η Ελλάδα συντάσσεται με την ΕΕ για την Βενεζουέλα, αλλά η …«βαθιά ψυχή» του ΣΥΡΙΖΑ, έχει αφήσει ήδη το ανεξίτηλο αποτύπωμα της.
Πρόλαβε σ’ αυτές τις λίγες μέρες να το πει με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους: Είμαστε με τον Μαδούρο-Αυτό που συμβαίνει στην Βενεζουέλα είναι «πραξικόπημα». Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας. Μαζί με τον Πούτιν, με τον «δημοκράτη Ερντογάν» και την κομμουνιστική Κίνα. Μόνοι αυτοί σε όλο τον σύγχρονο δημοκρατικό κόσμο.
Ο «ελιγμός» του Υπ. Εξωτερικών ήταν αναπόφευκτος. Δεν παίζουν τέτοιες ώρες, με τέτοια θέματα. Και πολύ περισσότερο δεν παίζουν, όσοι έχουν αποδείξει, ότι είναι τα καλύτερα delivery boys του Ντ. Τραμπ και της Α. Μέρκελ. Οι οποίοι αμφότεροι-…ξέρουν-και κατέστησαν σαφές, ότι δεν παίζουν μ’ αυτό το θέμα και τον Μαδούρο. Επομένως ο Γ. Κατρούγκαλος έκανε την ανάγκη φιλοτιμία. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Ωστόσο η καρδιά του ΣΥΡΙΖΑ και του Α. Τσίπρα, είναι με τον Μαδούρο. Όχι μόνο για ιδεολογικούς λόγους. Και από φόβο.
Είναι προφανές, ότι το Μ. Μαξίμου τρέμει ακόμα και στην ιδέα να καταρρεύσει το «σύστημα Μαδούρο» και ν’ ανοίξουν στόματα ή να βγουν «κρυμμένα ντοκουμέντα». Τρέμουν στην ιδέα, να πέσει φως στο «ανεξήγητο» ακόμα ταξίδι του Ν. Παππά, με την συνοδεία του «μετρ των off shore» Α. Αρτεμίου στην Βενεζουέλα. Φοβούνται μήπως ιχνηλατηθούν οι «δρόμοι του χρήματος» από το Καράκας στην Αθήνα. Μήπως αποκαλυφθούν οι «σκιές», που βρίσκονται πίσω από τον «έλληνα της Βενεζουέλας», ο οποίος έχει κάνει αγορές πολλών πολυτελών ακινήτων στη Ελλάδα, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ και όλως περιέργως, τα έχει αφήσει εντελώς αναξιοποίητα. Κάτι που παραπέμπει ευθέως σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Δεν είναι επομένως μόνο η ιδεολογική εμμονή. Είναι και ο «φόβος που φυλάει τα έρημα». Ο φόβος, για το τι θα αποκαλυφθεί, όταν αργά ή γρήγορα πέσει η κουρτίνα του στυγνού καθεστώτος Μαδούρο.
