«Δεν πρόκειται να καλύψω κανέναν», δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, ξεκαθαρίζοντας από την πρώτη στιγμή ότι το φως της Δικαιοσύνης είναι μονόδρομος και ανέλαβε την πολιτική ευθύνη. Όχι από ανάγκη, αλλά από αντίληψη. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια κυβέρνηση που στέκεται στα πόδια της και μια αντιπολίτευση που στέκεται μόνο πάνω στη λάσπη.
Ο Σωκράτης Φάμελλος, σε συνέντευξη στον Real FM, έδωσε μια πλήρη εικόνα του πολιτικού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ: λάσπη, καταγγελίες χωρίς τεκμηρίωση, βαριές λέξεις, μηδενική αυτογνωσία. «Το παραδέχτηκε ο ίδιος ο Μητσοτάκης», λέει, διαστρεβλώνοντας την πολιτική τόλμη ως «ομολογία ενοχής». Επιδιώκει Προκαταρκτική Επιτροπή όχι επειδή υπάρχουν αποδείξεις, αλλά για να μη χαθεί –λέει– η αποσβεστική προθεσμία. Δηλαδή: πρώτα καταδικάζουμε, μετά ψάχνουμε.
Το παλιό έργο σε επανάληψη
Η ίδια παράταξη που ποτέ δεν ανέλαβε την παραμικρή ευθύνη για τα σκοτεινά δίκτυα του Πετσίτη, για τις «προνομιακές σχέσεις» με εργολάβους τύπου Καλογρίτσα, για τα τηλεοπτικά βοσκοτόπια και τους μεσάζοντες στην Ενέργεια, σήμερα παριστάνει τον εγγυητή της διαφάνειας. Η ίδια παράταξη που ως κυβέρνηση χειρίστηκε το σκάνδαλο Novartis με «κουκούλες», τώρα μιλά για «κάθαρση» και «αξιοπρέπεια».
Αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά:
Ο Μητσοτάκης δεν φοβήθηκε την αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, την ενοχοποιεί.
Ο κ. Φάμελλος εγκαλεί την κυβέρνηση, μιλά για «μηχανισμό ρουσφετιών» και βλέπει «κλέψιμο χρημάτων αγροτών». Ρίχνει λάδι στη φωτιά, όχι για να κάψει την ανομία, αλλά για να κάψει την αλήθεια. Ποντάρει στη φθορά, γιατί δεν έχει εναλλακτική πρόταση. Μιλά για «παραίτηση κυβέρνησης», γιατί δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει εκλογές.
Αλλά η Ελλάδα του 2025 δεν είναι η Ελλάδα των πλατειών του 2012. Οι πολίτες έχουν κρίση. Ξέρουν ποιος λέει «αναλαμβάνω» και ποιος λέει «μαζί τα φάγαμε». Ξέρουν ποιος βάζει τον θεσμό πάνω από το κόμμα. Το δείχνουν εύλωττα και οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας η μία μετά την άλλη.
Και σε κάθε περίπτωση, όταν ο πρωθυπουργός τολμά να κοιτά τον πολίτη στα μάτια και να αναλαμβάνει ευθύνες χωρίς να ζητεί άλλοθι, η Δημοκρατία λειτουργεί. Το να προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να βαφτίσει την πολιτική διαχείριση ως «ποινική ομολογία», δεν είναι κάθαρση. Είναι κυνικός υπολογισμός εξουσίας.
Η κοινωνία ζητεί απαντήσεις, όχι θεατρινισμούς. Και τις απαντήσεις, τις δίνει ένας πρωθυπουργός που –σε αντίθεση με τους προκατόχους του– δεν έκρυψε τίποτα κάτω από το χαλί.
