Το τελευταίο επεισόδιο στην αντιπαράθεση Τουρκίας – ΗΠΑ, με αφορμή τις πληροφορίες ότι η Αγκυρα θα φιλοξενήσει στελέχη της Χαμάς που θα διώξει το Κατάρ, φέρνει στην επιφάνεια το πρόβλημα του τι επιδιώκει ο Ερντογάν σε σχέση με το ΝΑΤΟ και τη Δύση και σε ποια γεωπολιτική θέση θέλει να τοποθετήσει τη χώρα του.
Το ζήτημα αυτό δεν είναι ένα αδιάφορο ακαδημαϊκό θέμα... Από τα συμπεράσματα που θα προκύψουν μπορεί να καθοριστούν βασικοί άξονες της εξωτερικής μας πολιτικής, να ενισχυθεί το διπλωματικό μας οπλοστάσιο, σε σχέση με τους συμμάχους μας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, στην όποια διαπραγμάτευση με τη γείτονα.
Η επιλογή του Τούρκου προέδρου, που περιέχει έντονα το στοιχείο του διπλωματικού ρίσκου, να πάει κόντρα σε όλους για «τα μάτια της Χαμάς», μόνο ακατανόητη δεν είναι... Εχει ρεαλιστικό διακύβευμα να καταστεί ως ο ισχυρός ηγέτης στους μουσουλμάνους… Να πάρει, επί της ουσίας, τον τίτλο του χαλίφη που κατείχε ο τελευταίος σουλτάνος των Οθωμανών, ο Μωάμεθ ΣΤ΄.
Πέρα όμως από την άκρατη φιλοδοξία του Ερντογάν, η στήριξη στη Χαμάς επιβάλλεται και από την ισχυρή συμμαχία που έχει ο Τούρκος πρόεδρος με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, στους κόλπους της οποίας ανήκει η τρομοκρατική αυτή οργάνωση. Η οργάνωση σουνιτών ισλαμιστών ιδρύθηκε στην Αίγυπτο το 1928 και δραστηριοποιείται σε πολλές αραβικές χώρες. Φιλοσοφία της είναι το σύνθημα «Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας, το Κοράνι είναι το σύνταγμα, ο προφήτης είναι ο ηγέτης μας, η Τζιχάντ είναι ο δρόμος μας και ο θάνατος για χάρη του Αλλάχ η επιθυμία μας»! Αυτοί είναι οι ιδεολογικοί σύμμαχοι του Τούρκου προέδρου!
Ακόμα, η επιλογή του Ερντογάν να στηρίξει απροκάλυπτα τη Χαμάς γίνεται και για να ανταγωνιστεί το Ιράν στα μάτια των μουσουλμάνων... Οτι αυτός νοιάζεται περισσότερο για τον αγώνα των Παλαιστινίων! Είναι γνωστό τοις πάσι άλλωστε ότι από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα, οι δρόμοι των μουσουλμανικών κρατών –και όχι μόνο– γεμίζουν καθημερινά από χιλιάδες διαδηλωτές που απαιτούν σκληρά αντίποινα κατά του Ισραήλ.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εδώ και πολλά χρόνια παίζεται ένα σκληρό μπρα ντε φερ, κυρίως μεταξύ Σαουδικής Αραβίας, Ιράν, Αιγύπτου και Τουρκίας, για το ποιος ηγείται των μουσουλμάνων. Μια λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα–που είναι το μόνο στο οποίο ενώνονται τα μουσουλμανικά κράτη– θα αποτελούσε πρόκριμα για το ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί... Και αυτό είναι το διακύβευμα στο επικίνδυνο διπλωματικό παιχνίδι του Ερντογάν με τη Χαμάς!
