Με ύφος... αγωνιστή και φανερή διάθεση... ηρωοποίησης, ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει την άρση της ασυλίας, για την δικογραφία που πήγε στη Βουλή εναντίον του για παρακώλυση συγκοινωνιών κατά τη συμμετοχή του σε αγροτική κινητοποίηση.
Αντί για αυτοκριτική ή έστω... ψυχραιμία, ο κ. Χαρίτσης προτίμησε την πεπατημένη της δήθεν πολιτικής δίωξης, βαφτίζοντας την εισαγγελική ενέργεια ως απόπειρα... φίμωσης. Και επειδή οι χειρονομίες εντυπωσιασμού δεν του είναι άγνωστες, δήλωσε «περήφανος» που θα καθίσει στο εδώλιο – λες και πρόκειται για κάποιον αγνό μαχητή του δημοκρατικού κινήματος και όχι για πολιτικό που φωτογραφίζεται πάνω σε τρακτέρ μπροστά από κλειστούς δρόμους.
Το ακόμα πιο προκλητικό; Προσπάθησε να «δέσει» τη δική του υπόθεση με το δήθεν «γαλάζιο σκάνδαλο» του ΟΠΕΚΕΠΕ, για να πείσει ότι αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού... διωγμού. Μια κακοπαιγμένη απόπειρα συμψηφισμού, που εκθέτει τον ίδιο και το κόμμα του, όχι όμως και την κυβέρνηση, η οποία αντιμετωπίζει τις υποθέσεις με θεσμική σοβαρότητα, σεβασμό στις ανεξάρτητες αρχές και καθαρές διαδικασίες.
Την ώρα που η κυβέρνηση φέρνει λύσεις για τον πρωτογενή τομέα και ενισχύει με πράξεις – όχι με λόγια – τους παραγωγούς, η Νέα Αριστερά αναλώνεται σε θεατρικές δηλώσεις, ψευδοαγωνιστικές κορώνες και «άσφαιρα πυρά» προς το κυβερνών κόμμα. Η ίδια η Δικαιοσύνη είναι που απέστειλε τη δικογραφία στη Βουλή, όχι κάποια πολιτική «παραγγελία».
Αλλά όταν η αντιπολίτευση εξαντλεί την επιχειρηματολογία της σε συνθήματα και καταγγελίες, τέτοια είναι η κατάληξη: πολιτική γραφικότητα. Να αυτοβαφτίζεται και ο Χαρίτσης ήρωας και πολιτικός που διώκεται. Oh mon dieu, κοινώς: ω θεέ μου!
