Στους εικαστικούς κύκλους κυκλοφορεί δίκην ανεκδότου η άποψη που λέει ότι, τις μεγαλύτερες σαχλαμάρες τις ακούν οι πίνακες που κρέμονται στα μουσεία. Κατ’ αναλογία και τηρουμένων των αναλογιών οι μεγαλύτερες ανοησίες κρεμιούνται στα μανταλάκια, αναρτώνται στο διαδίκτυο και ειπώνονται στις ενημερωτικές τηλεοπτικές εκπομπές.
Προφανώς όσοι ασχολούνται με όλες αυτές τις «ευγενείς» ενασχολήσεις, ούτε ανόητοι είναι ούτε άσχετοι. Απλώς εκτελούν εντολές «ανωτέρων». Και φυσικά στο στόχαστρο μπαίνουν πάντα όσοι εγκαίρως ανακάλυψαν την πολιτική απάτη του ΣΥΡΙΖΑ και αποχώρησαν με ελαφρά πηδηματάκια. Κυρίως όσοι διέπραξαν το «αδίκημα» να συμπαραταχθούν με την «πολιτική αλλαγή» του Μητσοτάκη.
Όλοι αυτοί που ανοητολογούν ομνύοντας στην Αριστερά, δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι ο εκφυλισμός της ιδεολογίας που υπηρετούν έχει οδηγήσει στην αποτυχία. Και γι αυτούς όσοι το έχουν καταλάβει είναι «προδότες». Έχουν «αλλαξοπιστήσει» και πρέπει να ριχθούν στην πυρά.
Μεσαίωνας! Και σ’ αυτές τις διαδικτυακές, τηλεοπτικές και έντυπες «δίκες» τύπου Μόσχας, που στήνουν κατά παραγγελία του ΣΥΡΙΖΑ τα προσκείμενα Μέσα Ενημέρωσης, προσφέρονται να βοηθήσουν και οι ζηλωτές της δεξιάς «θρησκείας», αφού θεωρούν ότι έτσι θα εμποδίσουν την είσοδο στο «Ιερό» όσους δεν γεννήθηκαν στο μαιευτήριο της Νέας Δημοκρατίας.
Ειρωνεύονται τον Γρηγόρη Ψαρριανό γιατί είχε το θάρρος να υπερβεί τα στερεότυπα και να επιλέξει ελεύθερα. Συκοφαντούν συναδέλφους τους, από τον Γιάννη Βλαστάρη και και την Μαρία Χούκλη μέχρι τον Δημήτρη Τσιόδρα, γιατί μεταξύ «μαύρου» και «άσπρου» διάλεξαν την ελευθερία. Αυτό δεν χωράει στα περιορισμένης χωρητικότητας μυαλά τους.
«Τα πράγματα για μένα ήσαν σαφή», είχε δηλώσει με παρρησία ο Μίκης Θεοδωράκης. «Δεν μπορεί να λέγεται Αριστερά η παράταξη που δεν σέβεται τη Δημοκρατία, ούτε μέσα στο κόμμα ούτε μέσα στην κοινωνία». Και κατέληγε δικαιώνοντας όσους κατά καιρούς κατάφεραν να «αποδράσουν» από τις δογματικές «φυλακές» της Αριστεράς ως εξής:
«Όμως, πως να βιώσεις μια τέτοια αλήθεια, όταν έχεις θυσιάσει τα νιάτα σου σ’ αυτήν την ιδεολογία;». Ε, λοιπόν αυτοί και πολλοί άλλοι που θα ακολουθήσουν βρήκαν τη δύναμη να κάνουν την υπέρβαση και να απαλλαγούν από τις «δογματικές φασκιές» του σοσαλισμού, όπως είχε πει ο Ζαν Ζορές.
Άλλος ένας… «Δεξιός» μαζί με τον Αλέξανδρο Σβώλο, στα μυαλά των αριστερών συριζαίων. Οι κακόμοιροι τα έχουν χαμένα. Και όσο ο Μητσοτάκης θα διευρύνει τα πολιτικά και ιδεολογικά όρια της Παράταξης, τόσο θα αποσυντονίζονται και θα αυτεξευτελίζονται…
Il Riformista
