Το 2024 ήταν χρονιά μεγάλων πολιτικών ανακατατάξεων. Κατ’ αρχάς, στο κυβερνητικό στρατόπεδο, η Νέα Δημοκρατία διατηρεί αλώβητο το ποσοστό που προέκυψε από τις ευρωεκλογές του 2023, γεγονός πρωτοφανές στα μεταπολιτευτικά χρονικά και σίγουρα μοναδικό για κόμμα που διανύει τη δεύτερη κυβερνητική θητεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τις εκλογές του 2023, εισήλθε σ’ ένα αυτοκαταστροφικό σπιράλ κατάρρευσης και διαρκούς κρίσης, η οποία κατέληξε στην «κλοτσηδόν» έξωση του Κασσελάκη από τον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου. Αυτή η κρίση σηματοδότησε μια επώδυνη εσωστρέφεια από την οποία είναι αμφίβολο εάν θα καταφέρει να εξέλθει, δύο ακόμη διασπάσεις και την απώλεια της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το ΠΑΣΟΚ, με την επανεκλογή του κ. Ανδρουλάκη στη θέση του προέδρου του κόμματος, ευνοήθηκε από τις διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και εξ αντανακλάσεως έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, εκμεταλλευόμενο τις μαθηματικές ισορροπίες. Παρ’ όλα αυτά, απέχει πολύ από το να γίνει μιας κάποιας μορφής εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.
Από την υπόλοιπη Αριστερά μόνο το ΚΚΕ παραμένει σταθερό και φαίνεται να κερδίζει από τη... φαγωμάρα του χώρου.
Tα υπόλοιπα κόμματα του ευρύτερου αριστερού χώρου παραπαίουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ο δε Κασσελάκης και το κίνημά του κινούνται σε πολύ μικρά ποσοστά, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν ικανοποιούν τον ίδιο και τα στελέχη που έχουν εγκατασταθεί στον Ταύρο.
Τα κόμματα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας προσπαθούν να βρουν βηματισμό, εκμεταλλευόμενα λαϊκιστικές μεθόδους (τύπου Τσίπρα 2015, αλλά από την ανάποδη) και πρόσκαιρες συγκυρίες που ευνοούν την ανάπτυξη ακροδεξιάς ρητορικής.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το καλοκαίρι του 2027 είναι ακόμη πολύ μακριά και οι όποιες προβλέψεις είναι άκαιρες.
Kαλή και δημιουργική χρονιά!
