Μια παλιότερη διαφήμιση γνωστού αναψυκτικού θυμίζει η τακτική του ΠΑΣΟΚ με τον Νίκο Ανδρουλάκη να πηγαίνει στην κυριολεξία με όλα. Το παρών στην ψηφοφορία για την άρση ασυλίας 14 βουλευτών της ΝΔ εξαιτίας της ψήφου τους είναι ενδεικτικό της προσπάθειας που καταβάλλει να τα έχει καλά με όλους και να πατάει όχι σε δύο, αλλά σε όσες βάρκες βρεθούν μπροστά του.
Δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Από τη στιγμή που τάζει τα πάντα στους πάντες, και υπόσχεται παντού αυξήσεις έχοντας παράλληλα τετραγωνίσει και τον κύκλο της ακρίβειας οφείλει να τα έχει καλά και με όλους – ακόμη και με τα άκρα. Το κλείσιμο του ματιού με το παρών αυτό δείχνει μεταξύ άλλων.
Ότι δεν θέλει να πάρει ανοιχτά θέση για να μη χάσει –κατά τη γνώμη του πάντα– ψηφοφόρους. Ούτε από τους ακραίους που τάσσονταν υπέρ της άρσης ασυλίας, ούτε και από την πλειοψηφία των πολιτών που κατανοεί ότι αυτή η διαδικασία ήταν τελείως στον αέρα έχοντας στόχο μόνο τη δημιουργία εντυπώσεων.
Είναι τόσο σημαντικό το παρών θα αναρωτηθεί κάποιος; Και θα επικαλεστεί και τη λογική της Χαριλάου Τρικούπη ότι είναι μεταξύ των επιλογών που έχουν κατά τις ψηφοφορίες οι βουλευτές. Και όμως είναι, διότι το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη επί της ουσίας αρνήθηκε να πάρει θέση στην αμφισβήτηση της δυνατότητας, του συνταγματικού δικαιώματος δηλαδή, των βουλευτών να ψηφίζουν εκφράζοντας τη γνώμη τους.
Οι δικαιολογίες που ψέλλισαν στο ΠΑΣΟΚ είναι αστείες. Είναι στην ίδια λογική του ξυλολίου, των συγκαλύψεων και των διαφόρων αφηγημάτων που κατασκευάζονται στο Διαδίκτυο και σερβίρονται επισήμως στη Βουλή από κόμματα που δηλώνουν δήθεν προοδευτικά.
Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη αμφισβήτησε το ίδιο το σύνταγμα που δίνει τα εχέγγυα για την ψήφο των βουλευτών μόνο και μόνο για να κλείσει το μάτι σε ψηφοφόρους. Αν μη τι άλλο, αυτή η στάση τα λέει όλα. Όχι ότι εκπλήσσει κανέναν. Από αυτό το ΠΑΣΟΚ όλα μπορεί να τα περιμένει πλέον κάποιος.
